155
ketti hám aǵash ustası kelemen degenshe sol awhalda jattı.
Aǵash ustası kelip, maymıldı urıp óltirdi. Sonıń ushın da,
«Ustashılıq maymıldıń isi emes» degen.
Dimna ayttı: Men hikayańdı esitip, ne demekshi bol-
ǵanıńdı túsindim.
Jáne bir hikaya
Ǵarǵa ayttı: — Bir tamǵa eki shımshıq uya salǵan eken.
Olar bir kúni palapan basıp shıǵaradı. Ekewi náw-betpe-
náwbet balaların baǵıw ushın awqat izlep ketetuǵın edi.
Kúnlerdıń bir kúninde eri kelse, ana shımshıq óz uya-
sınıń qasında párwana bolıp shırıldap ushıp júr eken.
Eri:
— Ne gáp?
— dep soradı. Hayalı juwap berdi.
– Azǵana waqıt
ketip edim, kelsem bir aybatlı jılan
kelip balalarımızǵa jamanlıq islep atır eken. Sonsha jalınıp
jalbarındım, bolmadı, keyin doq qılıwǵa óttim. «Bul jolıńnan
qayt, bolmasa balalarımnıń atası kek kamarın belimizge
baylarmız» — dedim, bolmadı. Dat-páryadıma qaramay,
uyamızǵa kirip balalarımızdı jedi. Házir de sol jerde jatır.
Ata shımshıqtıń ǵázebi kelip, ne qılıwdı bilmey turǵan
edi, sol waqıt úydiń iyesi qara shıra jaqpaqshı bolıp, pilikti
jandırdı hám endi onı shıranıń ústine qoymaqshı bolǵan
waǵında, shımshıq pırıldap ushıp kelip, janıp turǵan
pilik-
ti alıp qashtı hám onı uyaǵa ılaqtırdı. Úy iyesi úyge ot
tiyiwden qorqıp, dárhal tambasına shıqtı hám tamniń jarı-
ǵın ashıp ottı óshiriwge urındı. Jılan ottan qutılıw ushın
jarıq ashılǵan tárepten basın shıǵarǵan edi, úy iyesiniń
ketpeni basın shorta kesti. Bul qıssadan juwmaq sol, jılan
óz dushpanın mensinbey hám ázzi esaplaǵanı ushın nabıt
boldı.
Do'stlaringiz bilan baham: