Favoyid ul-kibar alif harfining ofatlarining ibtidosi «favoyid»din

BYe HARFINING BALOLARINING BIDOYaTI «FAVOYID»DIN 

40

Sochsa anjumdin falak boshingg‘a yuz ming durri nob,  

Jolai g‘am, bilki, yog‘durg‘ay bir ofatlig‘ sahob. 

Ne g‘araz bu jolani yog‘dursa andin o‘zgakim, 

Umr naxlin sindurub tan kulbasin qilg‘ay xarob, 

Ro‘zi ortuq bo‘lmag‘in har kimki bilgay charxdin,  

Zol yanglig‘durki, roziq charxini qilg‘ay xitob. 

Ofarinish bahridin gardun hubobe besh emas,  

Bormu imkon kimsaga bir qatra su bermak hubob 

Bo‘lsa erdi qudratekim lahzae tutg‘ay  qaror,

Tunu kun tinmay bu nav’ etkaymu erdi nztirob. 

Ul dog‘i o‘z holig‘a hayron erur andoqki men,  

Anda ham sargashtalik andoqki, menda pechu tob. 

Jismi aning ham havodis zarbasidin nilgun,  

Topmayin  maqsudini  mendek necha aylab shitob. 

Qudrat ilgida bo‘lub ul ham zabun andoqki men,  

Olmay ul mendin hisob, andoqki men andin hisob. 

Ey Navoiy, solik ersang, haq vujudin bil vujud, 

Mosivollohni — adam. Vallohu a’lam bissavob. 

41

Uyg‘otur subhi bahor elni fig‘on birla sahob

Kim,  sabuhiy  chog‘idur — mast bo‘lung, ey ashob. 

Barq har dam choqilib ishnagach-o‘q tiyra bo‘lur,

Ya’ni o‘sh mundin oling umr charog‘ig‘a hisob. 

Yog‘in ahvolinga yig‘larki, ko‘z och uyqudin 

Kim, erur sayli mamarri bu ko‘han dayri xarob. 

---

Alisher Navoiy. Favoyid ul-kibar 

www.ziyouz.com kutubxonasi 

22

Yel esib tiyr chekar, ohki, bo‘lma g‘ofil

Kim, bu yanglig‘durur  ayyomi hayotingg‘a shitob. 

Barcha tanbih angadurkim, qo‘pu chek jomi sabuh,  

Hayfdur buki, o‘tar uyqu bila subhi shabob. 

Ko‘z yumub ochqucha tong otmishu chiqmish xurshid,  

Tun erur pardayu mushkin bila holingg‘a hijob. 

Bir dam ahbob bila bazmi sabuhiy tuzubon  

Chekingiz, damni g‘animat bilibon, bodai nob. 

Hoyu-huy aylabon o‘zni nafase xush tutkim,

«Hay» degancha ne sen o‘lg‘ung oroda, ne ahbob. 

Bu navo kimga nasib o‘lsa, Navoiy yanglig‘,  

Bu g‘azal birla ichib bo‘lsa kerak masti xarob. 

42

Bu ko‘han dayrda xushtur necha kun bodai nob,

Xossa bir mug‘bacha ishqida kishi bo‘lsa xarob. 

Zolime, qotile, yag‘moe, torojgare 

Kim, bo‘lub kufridin, ofoq aro din ahli yabob. 

Rishtai  jonni  tugub,  zulfidin ochqanda girix,  

Pardadarliklar etib, yuziga yopqanda niqob. 

Ko‘yi ul dayrki din ahlini aylab kofir,  

Qoshi ul dayrda bu kufr eliga mehrob. 

Buyla ofat g‘amidin goh kishi ko‘nglida o‘t,  

Andoq o‘t shu’lasidin goh birav jismida tob. 

Nogahon mast chiqib dayrdin, ilgida qadah,  

Ichibon oshiqi zorig‘a ichursa mayi nob. 

Hashrg‘a tegru ayilsa bu may ichkan ozdur,  

Ming tamug‘ yolinicha o‘tda ekan bo‘lsa azob. 

Dayrda butni kishi topsa, netar jannatu hur,

Ul qadah ollida kavsar mayig‘a xud ne hisob. 

Buyla bir aysh Navoiyg‘a talofiy aylar,  

Charxdin tortsa yuz qarn jafo birla itob.