Flot a chalinar, aftidan, saroy ostidagi yergulalarda asla asozlar ishlamoeda edi

Manku^a—jufti xaloli.
olib, kuz yoshlarini artdi. Mavlono Mu^iddin z^am zrpuыlab ^olganini kurgan Ali K,ushchi kuzlarini olib sochdi. Esiga ustodning gaplari tushdi: "Uning jismi nogiron, Ali. K*albi maz^zun..."
Xay attang! "Jismi nogiron, ^albi ma^zun" bu sha^zoda ulug padarining boshiga ne kulfatlar solmadi! Bir-ikki oy Samarkandsa ^olganida kup amirlarni tazyi^ ostiga olib, on^azratlariga ^arshi ^uydi. Ustod esa, ota ekan, uni jismi nogiron, ^albi maz^zun deb, g;on yutadi!..
—Ustod shaz^zodaning bu razil kirdikoridan bexabar erkan, uzr suradilar,—dedi Ali Xu^shchi-
Salo^iddin zargar yuzini bujmaytirib 1£ul siltadi.
—Uzrdan ne foyda? B^lar ish bulib utgandur, mav­lono. ..
Ali Xu^{shchining k}U³ oldiga yulda uchragan K^niDaR Xarno^iy kelib, erigan kungli k,ayta muzladi.
—Xa, taassuflar bulgaykim, gisht ^olipidan kuchgan- dur. Va lekin... shaz^zodaning bu tuban yumushi uchun ustoddan yuz ugirmo^ insofdan bulmas, ta^sir...
Salo^iddin zargar asabiylashib, bir ^uzgalib oldi.
—Mavlono Ali, z^ar bandai mu’minning izmi ixtiyori uzidadur. Siz bu xatarli yumushga bel boglabsiz, ixtiyor uzingizda. Ammo siz ta’rif etgan noyob xazina deb, kamina bor-yugimni, avlodu ajdodlarimning z^ayot-mamo- tini surbon ^ilmo^ni lozim kurmaymen. Vassalom!
"Niz^oyat bu ^ari tulki kunglidagi bor gapni ayt- di!"—Ali Xu^shchi yujudini ^amrab olgan titro^ni zurga bosib, cholga yuzlandi.
—Siz bu xatarli yumushdan chuchimasangiz z^am bulu{ edi, ta^sir. XU³UR^ingizga kelmozuxan muddao ozrok; puz va maslaz^at suramo^ edi, kolos!
—Pul?
—Xur^mang, ta^sir!—dedi Ali Xu^shchi< "pul" suzini eshitgan Saloz^iddin zargarning dareuel sergaklanganini kurib.—Ustod bu ishda darkor bulur deb, bir oz tilla va z^immatbazuz toshlar ^oldirdi...
Saloe^iddin tarxon entikib:
—Ximmatbazuz toshlar?—deb suradi.—X^anD^ay toshlar?
—Kamina bu toshlarning kdzymatini bilmaymen. Ammo ustod aytdilarkim, bu toshlar bobosi Amir Temurdan ^olgandur...
Salozuvddin zargarning yuziga z;on tepib, chu^ur botgan tiyrak kuzlari cha^nab ketdi: .
—JannatmakOn Amir Temur toshlari... Mavlono bu toshlarni olib keldilarmi yo yashirmishmu?
—Yashirdim...
—K,ayga?—dedi chol shivirlab.—Ishonchli joygamu?
Ali 1\ushchining kuz oldiga kitob terilgan javon kslib, ichida kulimsirab ^uydi.
—5^a.
—Amir Temur toshlari... e^tiyot bulmo^ kerak... zin^or-bazin^or e^tiyot bulmo^ kerak. Zero,, ajab ermas- kim, Mirzo Ulugbekning ilm durdonalarini bobosi Amir Temurning shu toshlari asrab krlsa!.. Ammo...—chol Ali ^ushchi tomonga engashib yana shivirladi:
—Bu suzni yolgiz fatsir eshitdim, mavlono. Boinga bir kimsa eshitmasin. Bu suzni u gl im ^am eshitmasin!
Salo^iddin zargargina emas, mavlono Mu^iddin ^am rangi uchib, kuzlari alla^anday charak^lab ketganini kurgan Ali 1^ushchining kunglidan: "Bu sirni ochib tugri ^ildimmu, yu^mu?" degan fikr utdi.
Shu sabab buldimi yo Salo^iddin zargarning tazdidli suzlari satti^ ta’sir etdimi, ish^ilib, Ali ^ushchi ota-bola bilan xayrlasharkan, yuragiga sovuk, bir valima yopirilib keddi-yu, nechundir ^ujrada mungayib utirgan enasi Tillabibi esiga tushib, yuragi uvishib ketdi.
7
Mirzo Ulugbek bultur Bogdod xalifasi in’om ^ilib yuborgan arabiy o^ bedovida xayolga chumib borardi. Amir Jondor bilan amir Sultonsho^ barlos boshchiligidagi ^irovul sismlar sushindan ilgarilab ketgan, bir necha tuman chap ^anot va g^alb l?shkari oreada kelar, lash- karning ketidan asla^a ortilgan tuya va xachirlar, bako- vullar bilan saroy ma^ramlarining soyabon aravalari sudralib kelardi. Butun ^ushin bir-ikki tumandan osh- masa e^am, keng dasht lashkarga tulib ketganga uxshar, sipo^lar son-sano^siz tuyular, otlarning kishnashi, eshak va xachirlarning ^angrashi, tuyalarning bukirishi yeru kukni larzaga solgan edi.
Odatda bunday yurishlarda a’lo^azratni urab oladigan amirlar, tuman boshli^lari va mu^arrab-us sultonlar bugun birmuncha oreada kelar, guyo Mirzo Ulugbekning 1