Hercai II meftun hercai II / meftun

söz geçiremediğindendi.
“Miran?”
Telaşlı ve sabırsızdı Reyyan’ın ses tonu. Bir kez daha tekrarladı. “Miran?”
“Olanları duydum,” dedi Miran gözlerini zar zor aralarken. Parmaklarını gözpınarlarına bastırdı. Her açıp
kapayışında canı acıyordu. “Mardin’e gitmişsin.”
Reyyan ağlamaklı bir sesle mırıldandı. “Sana söylemek istedim Miran, kaç kere aradım ben seni...” Bununla
ilgilenmeyecekti Miran. Bu sözlerin sonunun Azat’a varmasından korkuyordu.
“Annen nasıl?” diye sordu, yine o tuhaf suçluluk hissi dolmuştu içine. “İyidir umarım.”
“İyi.  Gözlerini  henüz  açmadı  ama  iyi  çok  şükür.”  Sanki  ne  diyeceğini  bilmiyormuşçasına  bir  anda  susup
kaldı Reyyan. Hatırına Miran’a sarf ettiği onca ağır söz, onu ailesinden uzak tutmakla suçladığı onca kelime
yığılmıştı. Şimdi söylediği her şey için delicesine pişmandı ama faydasızdı.
“Miran, ben senin yanında olmak istiyorum” sözlerinin sonunda ellerini dudaklarına kapattı Reyyan. Hayır,
ağlamayacaktı. “Hatamı telafi etmek istiyorum. Annemin iyi olduğunu bir göreyim, senin yanına gel...”
“Gelme,” dedi Miran birdenbire. Neden böyle bir söz sarf ettiğini bile bilmiyordu oysa. Diline bulaşan zehri
yutkunsa kendisi ölecek, sarf etse Reyyan ölecekti ama engelleyemiyordu işte. “Gelme, kal orada.”
Sözlerinin ardından buğulandı bakışları, karşısındaki deniz manzarası yok olurken sağ gözünden bir damla
düştü izinsizce. “Çünkü senin istediğin buydu ya her zaman.”
“Benim istediğim bu değil!” Reyyan deli gibi haykırıyordu şimdi hattın diğer ucunda. “Değil Miran, değil!”
“Buydu.”  Bu  nasıl  kahreden  bir  kırgınlıktı  ki  hem  onu  hem  kendisini  paramparça  ediyordu  böylesine?
Gelme  diyerek  sarf  ettiği  her  sözcükte  geleceğim  demesini  bekliyordu  ama  dili  zehrini  akıtmaya  devam
ediyordu. “Beceremedik Reyyan, birbirimize merhem olamadık!”
Suratında tek bir mimik oynamazken gözleri ardı ardına döküyordu yaşlarını. Çok şey söylemekten ziyade,
çok şey duymak isterdi oysa. Fakat Reyyan susuyordu. Kabullenir gibi susuyordu. Kulağından çekmeden önce
telefonu, son kez fısıldadı kıyameti olan sözcükleri.
“Kızımıza iyi bak.”

---