Абу Лайз Самарқандий (917-1003)
|
“Бўстонул-орифийн” (Орифлар бўстони)
|
Талимнинг диний ва дунёвий аҳамияти
|
|
“Танбехул орифийн” (Ғафлатдан уйғотиш)
|
Шогирдда билим эгаллашга рағбат уйғотиш ва уни кучайтириш, илм ўрганиш усуллари: эшитганларини ёзиб олиш, мунозара. Шогирд одобига қўйиладиган талабларни ишлаб чиқди.
|
Абу Райхон Беруний (973-1048)
|
“Қадимги халқлардан қолган ёдгорликлар”
“Хиндистон”
“Минералогия”
“Китоб ас-Сайдона”
|
ўқитишда ёдлаштиш эмас, балки тушуниш, мантиқий фикрлаш, хулосалар чивариш йўлига амал қилиш;
таълим жараёнида талабанинг қизиқиши ва интилишини ҳисобга олиш ва хушмуомалаликнинг зарурлиги;
ўқитишда турли усулларнинг ранг-баранглигига амал қилиш;
таълимнинг дунёвийлик характерини ҳисобга олиш;
илмий билишда кузатиш ва тажриба натижаларини текшириш, таҳлил этиш, умумлаштириш ва қайта тажрибадан ўтказиш кабиларга алохида эътибор қаратиш;
амалиётгина билимларнинг аҳамиятлилигини таъминлаши;
билимлар моҳиятини онгли ўзлаштириш;
|
Ибн Сино (980-1037)
|
“Рисолатут тайр” (Қуш рисоласи)
“Донишнома”
|
ақлий тафаккур ва унинг хиссий билишдан фарқи;
ақлий тафаккрнинг афзаллиги;
тафаккур юритишда ироданинг аҳамияти;
таълимда назария ва амалиёт бирлиги, илмийлик, таълимда муайян тамойилларга таяниш, илмий маърузада далиллаш, исботлаш, хулосалаш, қиёслаш каби усулларни қўллаш.
|
Do'stlaringiz bilan baham: |
