Ибрайым юсупов өмир, саған ашықпан…

АНА ТИЛИМЕ 
Жыраў сени бəйги атындай баплаған,
Шешенлер даўда шыңлап сени таплаған.
Алпамыслар уран етип урыста,
Бердақ сени қурал етип саплаған. 
Байтерексең өскен гөне тамырдан,
Дилўарлығың қыл суўырған қамырдан.
Қарақалпақтың кеўил қусы сайраса,
Сөз қыйсыны ғəзийнеңнен табылған. 
Гүлпаршынлар баўыры оттай қамынып
Қызлар сыңсып муңын айтқан шағынып,
Сен арқалы ханды жумсап қатынлар,
Əжинияз сайраған елин сағынып. 
Нақылларың, шағып көрсем, маңыздан.
Жуўабыйсаң зейин суўын ағызған.
Атам саған азаматлық жан берип,
Анам саған мийрим сүтин тамызған. 
Ырасгөйсең дурысын айтқан аңқылдап,
Саҳрайысаң қатты даўыс шаңқылдақ.
Жалған сөйлеп жағыныўды билмейсең, 
Сыбырласаң ғазлар үркер ғаңқылдап. 
Мен теңеймен сени жеген наныма,
Уўыз бенен руўҳың сиңген қаныма. 
Ес билгели тил жатырқап көрмедим, 
Бирақ сен дым жақынсаң-аў жаныма! 
Сазға қоссам, ҳаўалаған аласар.
Илме султан сулыўлығың жарасар.
Қандай жақсы ағайинниң көплиги!
«Жақынбыз» деп саған көп тил таласар. 
Ана тилим, сен - басқадан айырмам,
Сен турғанда мен де əдеўир шайырман.

---

75 
Сонша қатал сүргинлерде жоғалмай,
Бул күнлерге жеткениңе қайылман. 
 
20-сентябрь, 1970-ж.
КЕШКИ ИҢИРДЕ УРЫҚЛЫҚТАН... 
 
Кешки иңирде урықлықтан
Бир топ торғай ушты кетти...
Сениң қыз болған шағларың
Ядларыма түсти кетти... 
Қайда барсаң, жүрдим бирдей
Қошантайдай ерип саған.
Еркелеттиң өз иниңдей,
Аўзыңдағыны берип маған. 
Умытпайман сол шағыңды:
Кийимиңди дурысладың.
Əдираспан моншағыңды
Сиңлиң тақса урыспадың. 
Жеңгеңе қолдасып күнде,
Сен дигирман тартар едиң.
Ақбоз атлы əлле кимди
Қосық етип айтар едиң. 
Айтта, тойда, əткөншекте
Жигитлер сүйкенсе саған,
Ашыўланбай, күлип тек те,
Қарап қояр едиң маған. 
Бир күни сен қаўын қоста
Болдың да шашыңды тарап,
Қара көзиң толып жасқа,
Үйбетиңе турдың қарап. 
Дедиң маған күлип муңлы:
«Көзиме шөп түсти мениң ...
Бала жаным сезип турды
Ҳеш қандай шөп түспегенин. 
Басып жумсақ көкирегиңе, 
Сүйдиң, мақтап бойларымды.
«Жаксы жигит бол» деп жəне
Сыйпай бердиң айдарымды. 
Жийделик артынан тағы
Ат киснеди, сен асықтың, 
«Мени умытпа» дедиң дағы, 
Қалтама бир алма тықтың. 

---

76 
Умыт қалды сынық айнаң, 
Мен «кетпе» деп жылап турдым.
«Керек емес берген алмаң»
Деп изиңнен ылақтырдым. 
Ат киснеген урықлықта, 
Бир топ торғай ушып кетти... 
Қашып кеткен сол ақшамың
Бүгин ядға түсип кетти.