Alisher: - Assalomu alaykum, ustoz!
Lutfiy: - Vaalaykum assalom, borakallo, biz faqirni ko’rgani kelibsiz, ash’orlaringizdan tinglaylik.
Alisher: - Bajonudil, ustoz! (g’azal o’qiydi):
- Orazin yopqoch ko’zimdin sochilur har lahza yosh,
Bo’ylakim paydo bo’lur yulduz, nihon bo’lg’och quyosh.
Lutfiy: «Borakallo, ofarin, agar imkon bo’lganda edi, umrim bo’yi yozgan barcha ash’orlarimni sizning shu ikki qator she’ringizga alishgan bo’lur edim».
(O’quvchilar rag’batlantiriladi).
O’qituvchi: - O’quvchilar, barcha shoir va yozuvchilar o’zlariga taxallus tanlaydilar. Bobomiz o’zlariga nima uchun “Navoiy” taxallusini qo’yganligini quyidagi sahna ko’rinishidan bilib olamiz.
(Sahna ko’rinishi).
Alisher bog’da o’tirib she’r yozadi va uni o’qiydi:
G’urbatda g’arib shodmon bo’lmas emish,
El anga shifiqu mehribon bo’lmas emish.
Oltin qafas ichra gar qizil gul butsa,
Bulbulga tikondek oshiyon bo’lmas emish.
Alisher yoqimli ovozidagi ohang gul shohida qo’nib turgan bulbulga yoqib qolibdi.
Bulbul: - Ey, navqiron shoir, ovozing bulbulning erta tongdagi navosidan ham yoqimli ekan. Ismingni bilsam bo’ladimi?
Do'stlaringiz bilan baham: |
