holatdamiz (yoki qayerdamiz)?» tarzida, ya’ni, boshqacha so‘zlar
bilan
aytganda, tarix bilimlarining maqsadi — bizning buguni-
mizni (aslimizni) aniqlashdir. Shundan kelib chiqqanda tarix —
bu zamonaviy muammolarni hal etishga va anglashga yo‘naltiril-
gan qator hodisalar va jarayonlardir1.
Yuqoridagi tarixchilarning fikrida bir umumiylik borki, bu
ham bo‘lsa ularning barchasi tarix
predmetini siyosiy tarix va
uning tadqiqidan kelib chiqqan holda ko‘rsatib bergan edilar.
XIX asrda statistik tadqiqotlarning yuzaga kelishi natijasi-
da iqtisodiy tarixga qiziqish paydo bo‘ldi. Shuningdek, bu vaqt
da madaniyat tarixiga ham e’tibor qaratila boshlandi.
Qadimgi
san’at va madaniy hayot tarixi va ijtimoiy hayot sohasida bir qa
tor ilmiy tadqiqotlar amalga oshirilib, adabiyotlar nashr qilindi.
Ikkinchi jahon urushidan so‘ng «Annallar maktabi» ta’siri-
da «yangi tarix fani», ya’ni tarixni o‘rganishda antropologik yon
dashuv paydo boldi. Endi tarixiy tadqiqotlarning diqqat markazi-
da inson va uning faoliyati hamda ijtimoiy va madaniy mansubligi
masalalari ko‘rila boshlandi. Tarixiy antropologiya, tarixiy psi-
xologiya,
tarixiy sotsiologiya, demografiya, urban izatsiya sohalari
shakllandi, ayollar tarixini o‘rganish, mahalliy yoki alohida ta
rixiy jarayonlarni o‘rganish boshlandi.
Shu vaqtlarda u yoki bu
voqealarning bevosita ishtirokchilari bolgan insonlar xotirasiga
asoslangan «og‘zaki tarix» sohasi ham taraqqiy eta boshladi.
Ayrim tarixchilar hatto ehtiyoj yo‘qolishi natijasida tarix pred-
metining ham yo‘qolib borishi haqida fikr bildira boshlagan
bolsalar, ayrim tarixchilar (E. Xobsboum)
aksincha, ijtimoiy ta
rix asosida va ijtimoiy psixologiyaga, ya’ni fikrlash tizimi, xulqlar
stereotiplari va odamlarning hayot tarziga alohida e’tibor qarat-
gan holda yaxlit tarix fani predmetini
shakllantirish zarur, deb
hisobladi.
N. Jo‘rayevning ta’kidlashicha, tarix fanining predmeti, tarix
fani va tarix tushunchasi va tadqiqot usullarining yondashuvlari
/
Do'stlaringiz bilan baham: