Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari lotin ziyouz com doc
Download 411.15 Kb. Pdf ko'rish
|
Meshpolvonning janglari. ekituz
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
13 Savol bersang, kelmas javob, Yetaklaydi battar shitob... Ayting, axir bunday «poyga», Boshlab borar oxir qayga? Sizga rostin desam, xullas, Ergashganga qilmang havas. Umr o‘tar bo‘lsa changda, O‘lgan yaxshi biror jangda. Borib-borib, to‘rtko‘chaga tutashuvchi keng yalanglikka chiqib qolishdi. O‘rtada – suvsiz toshhovuz. Hovuz bo‘yidagi qurigan chinor ostida soch-soqoli oshqovoqpalak bo‘lib o‘sgan, chakmoni qalandarning paytavasidek to‘zgan, shalvariga mingta yamoq oralagan, oyog‘ining boshmaldog‘i chorig‘idan mo‘ralagan haykalsimon bir gadoy ajab-ajab gaplarni aytib, javranib o‘tirardi: – Ho‘, odamlar! Jindak aql tashlab o‘ting, o‘rniga tilimni beraman. Meshpolvon hech narsaga tushunmay, merovlanganicha Oshiqbolaga qaradi. – Ho‘, odamlar! Menga insof berib, jig‘ildonimni olaqoling. Bilaman, baribir sizga insofning keragi yo‘q. Endi Oshiqbola ham hayratlanib, Meshpolvonga o‘girildi. – Ho‘, odamlar! Mayli, burnimni oling, ortiqcha ko‘z-quloqlarni menga topshiring. Ikki musofir angraygan kuyi ulovlaridan tushib, gadoyga yaqin borishdi, birin-ketin salom berishdi. – Gapni qisqa qilinglar, – dedi gadoy. – Sizlarga o‘pka kerakmi? O‘rniga nima berasizlar? Yurakmi? Ular nima deyishni bilmay, bir muddat kalovlanib turishdi. Nihoyat Oshiqbola tili tutilib gap boshladi: – Nega... bunaqa deyapsiz, bobo? – Olamdagi eng qimmatli jonzot – odam, – deya shohona qiyofada osmonga qo‘lini bigiz qildi gadoy. – Chunki, unda aql bor, idrok bor. Aql-u idrokniyam, farosatniyam ko‘z bilan quloq boyitadi. Biz bo‘lsak, burun bilan yashayapmiz, til bilan kun ko‘ryapmiz. Iskovuchmiz! Chaqimchimiz! – Bechoraga boringni bergin, – deb shivirladi Meshpolvon, – ochlikdan jinni bo‘pqolay depti. Gadoy bu gal ularni quloq solib emas, ko‘zi bilan tinglayotgandek edi. – Dunyoda uch xil jinni bor: xalqini talonchilik bilan to‘ydiradigan podsho, podsho nima desa ma’qullayveradigan amaldor, shu ikkala jinniga qo‘shilgan fuqaro. Gadoy shunday deya ulardan yuz o‘girib, viqor bilan jag‘ini ko‘tardi, bulutlari qizg‘ish osmonga qiyalab tikildi. Oshiqbola tulporidagi xurjunni tag-tugi bilan olib kelib, uning oldiga qo‘yayotganda ham, ikkovi asta uzoqlashib borayotganda ham, rahmat aytish tugul hatto churq etmadi. Olovrang bulutlarga ko‘z qadaganicha toshdek qotib turaverdi. Ular gadoyning gapidan hayron lab tishlab, ulovlarining tizginidan ushlab, yalanglikni piyoda kesib o‘tishdi, to‘g‘ridagi torko‘chaning boshiga yetishdi. Oshiqbola uzangiga endi oyoq qo‘ymoqchi bo‘lganida, Meshpolvon unga burun teshigini do‘layib karilladi: – Menga qaragin, oshna. To‘g‘risini aytganda, haddingdan oshyapsan. Kimsan – dahshatli Meshpolvon bo‘lsam, nomimga yarasha obro‘yim bor. Indamasam, shaharda oldimga tushib yurding. Boya gadoygayam men turganda avval sen salom berding. Shuyam ishmi? Shu kuyi, Meshpolvonning og‘zidan bodi kirib, shodi chiqaverdi: Yurma menga egov bo‘lib, Olifta-yu lalov bo‘lib, Yoz paytiyam tumov bo‘lib, Burning qilib paraq-puruq. |
