Microsoft Word muqaddas ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
12
— Ие, қизиқмисан? — деди Тўлаган, — унинг нима дейишини қаёқдан билай? Эртага 
ўзингга айтар ахир!.. 
Тўлаган кетди. Мен дарвозанинг олдида анча туриб қолдим. Кўнглим ғаш, бояги қувончли, 
ширин, аммо таги йўқ хаёллардан асар ҳам қолмаган эди. 
«Нимага чақириши мумкин? Яна қанақа гап чиқиб қолдийкин? Ё институтга кирмоқчи 
бўлганимни эшитиб қолдимикин? Эшитиб қолган бўлса нима дейман? Умуман... шундай яхши 
жамоадан, бир йил ишлаб орттирган дўстларимдан ажраб тўғри қиляпманми, йўқми?» Бир 
ҳафтадан бери унутишга ҳаракат қилиб юрганим бу ўйлар хаёлимни яна чулғаб олди. 
* * * 
Эрталаб туриб мундоқ ўйлаб қарасам, кечаси чеккан ташвишларим ўзимга бачкана туюлди. 
— Бориб тўғрисини айтаман! Бир қизни яхши кўриб қолдим дейман, вассалом! 
Шу фикрни кўнглимга қаттиқ тугиб, соат ўн бирлар чамасида уйдан чиқдим. Соат ўн иккида 
ишчилар овқатга чиқади. Мен худди ўша пайтга етиб боришни кўзлаган эдим, лекин нима ҳам 
бўлиб автобус кела қолмади-ю, мўлжаллаган вақтимга етиб боролмадим. 
Автобус рухсатнома бюросининг рўпарасида тўхтади. Соат ўн иккидан чорак ўтган, 
ишчилар овқатга чиқиб кетишган эди. Ичкарига, цехлар жойлашган катта қўрғонга киришни 
ҳам, ошхонага боришни ҳам билмасдан ҳайрон бўлиб тургандим, кўчанинг ўнг юзидаги завод 
бошқармаси жойлашган, чанг ва қурумдан кулранг тусга кирган кўримсиз бинонинг эшигида 
Кулоянц деган армани йигит кўриниб қолди. Кулоянц иккимиз бир бригадада ишлар эдик. У 
бошқарма буфетидан чиққан бўлса керак, бир қўлида нон, бир қўлида бир қарич келадиган 
йўғон колбаса ушлаб, иштаҳа билан чайнаб турарди. Мени кўриб қолиб, колбаса ушлаган ўнг 
қўлини кўтарди-да, оппоқ тишларини ярқиратиб кулди: 
— Ээ... академик! Нима қилиб турибсан? Ўт бу ёққа! 
Кулоянцнинг мени «Академик» дейиши бежиз эмас эди. Ўтган йили кузда, дастлаб заводга 
ишга кириб қийналиб юрган чоғларимда, бир куни нима ҳам бўлиб бригадамизда ўқиш ва иш 
тўғрисида қизғин баҳс чиқиб қолди. Ўшанда мен Кулоянцга қарши гапириб (унинг нима дегани 
ҳозир эсимда ҳам йўқ), «Суворов генерал бўлишни орзу қилмаган солдат солдат эмас, деган, 
катта инженер, ё одам бўлишни орзу қилмаган ишчини ҳам яхши ишчи деб бўлмайди!» деб 
юборган эдим. Бу гапим баъзиларга маъқул тушиб, баъзиларга маъқул тушмаган бўлса ҳам 
кўпчилик эсидан чиқариб юборган эди. Фақат Кулоянц ўшандан бери мени «Академик» деб 
чақирадиган бўлганди. Унинг бу лақаби олдин ғашимга тегиб, жаҳлимни чиқарган, кейинчалик 
нимагадир, эҳтимол ҳазил эканини тушунганим учунми, ўрганиб кетгандим. Лекин қизиқ, бу 
сафар Кулоянцнинг «Академик» деб чақириши нима учундир жуда қаттиқ ботди. Кўчадан ўтиб, 
унинг ёнига борарканман, бутун вужудимни титроқ босганди. 
— Хўш? Академик бўлсам нима бўпти? — дедим унинг қоп-қора соқол босган юзига, 
ярқираб турган оппоқ тишларига қадалиб, — нега бу гапингни қўймайсан? 
Кулоянц нон чайнашдан тўхтаб, юзимга таажжуб билан тикилиб қолди. Бир-бирига 
туташган йўғон қошлари олдин чимирилди, учи эгилган узун катта бурни керилиб, қуёшда 
куйган қоп-қора юзига кескин ва аллақандай совуқ ифода бағишлади, кейин қаҳ-қаҳ отиб кулиб 
юборди. 
— Ие, қачондан бери бунақа ҳазил кўтармайдиган тегма нозик бўлиб қолдинг? Заводдан 
кетиб яна ўша интеллигентлигингга борибсан-да, қадрдон? 
— Интеллигент бўлсам нима қипти? Интеллигент сендан... 
— Ие, ақли ҳушинг жойидами? Олдин кўришайлик! — деди Кулоянц, бироқ қўлини 
беришдан олдин кўкрагимга бир мушт туширди, сўнгра кулганича елкамдан қучоқлаб, 
бошқарма жойлашган бинога етаклади. 

---

Одил Ёқубов. Муқаддас (қисса)