Microsoft Word shaytanat2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
175
sababli menga ham ishonmadilar. Hali u turmada, hali bu qamoqxonada yurib, oxirgi 
makonim shu yer bo‘ldi. 
— Oqlanganingizdan so‘ng uyingizga qaytavermadingizmi? — deb so‘radi Chuvrindi. 
— Marg‘ilonga qaytib bordim. Picha yashadim. Uy-joylarimiz musodara bo‘lib ketgan. 
Qarindosh-urug‘lar tanimaydi. Tanigani bordi-keldi qilgani qo‘rqadi. Endi qonim 
qo‘shilmasligini sezdim. Yana deng, tushlarimga shu yerda yotgan birodarlarim 
kiraverishadi. «Bizni yolg‘iz qoldirdingmi?» deb chirqirashadi. Shu sabab bo‘lib bu yoqqa 
qaytvordim-da. Avval qishloqda yashadim. Keyin shu uychani qurdim. 
— Tirikchilik nima bo‘lyapti, tirikchilik? — deb so‘radi Jalil. 
— Tirikchilikmi? Yerga egilsangiz, bo‘tam, yer boqadi. Bu tomonlarda yerning hisobi 
yo‘q. Istagancha dehqonchilik qilish mumkin. Bog‘im bor, dehqonchilik qilaman. Olloh 
nasibamni berib turibdi, alhamdulillah. 
Qariya shunday deb soatiga qarab oldi. 
— Men guruchni solaveray. Keyin shomni o‘qiymiz, — dedi Jalilga qarab, so‘ng 
Chuvrindiga qaradi: — Siz bo‘tam, Asadjonni chaqiring. 
Qariya bilan Chuvrindi chiqib ketishgach, Jalil xonaga ko‘z yugurtirdi. Karavotning oyoq 
tomoniga joynamoz taxlab qo‘yilibdi. Bosh tomondagi tokchada kitoblar. Jalil o‘rnidan 
turib ulardan birini oldi-da, varaqladi. Arab harflariga tishi o‘tmagani uchun hech nimaga 
tushunmadi. O‘zicha «Qur’on bo‘lsa kerak» deb taxmin qildi. «Bu odam katta mullaga 
o‘xshaydi, men ahmoq, uning oldida janoza o‘qimoqchi bo‘ldim», deb o‘zini o‘zi koyidi. 
Bir oz fursat o‘tgach, qariya kirib undan so‘radi: 
— Tahoratingiz bormi, bo‘tam? 
— Yo‘q, — dedi Jalil. — Tayammum qilib qo‘ya qolaman. 
— Nimaga? — deb ajablandi qariya. — Suv bor-ku? Suv bo‘lsa, sihatingiz ko‘tarsa, 
tayammumga yo‘l yo‘q, bo‘tam.. 
Shomni o‘qib bo‘lishganda ham Asadbek qaytmadi. Jalil bundan foydalanib yo‘ldagi 
bahsni aytib berdi. 
— Bahslashmaganingiz durust bo‘libdi, bo‘tam, — dedi qariya. — Buning uchun odamga 
ilm kerak. Buning uchun Injil bilan Qur’oni Karimni puxta bilish shart. Ulamolar ham bu 
masalada ehtiyot bo‘lib bahsga kirishadilar. Ilm sayoz bo‘lsa, islomning afzalligini 
ko‘rsataman, deb aks ish qilib qo‘yish mumkin. 
— Siz bilsangiz kerak, — dedi Jalil kitoblarga ishora qilib. 
— Menda ilm yo‘q, bo‘tam. O‘qiganlarim yetarli emas. Bu sohada mening bilganlarim 
shuki, nasroniylar Iso alayhissalomdan so‘ng adash yo‘lga kirib ketdilar. Injilga o‘zlaricha 
o‘zgartishlar kiritdilar. Iso Masixni Xudoning o‘g‘li deb atadilar. Ammo, bilingki, bo‘tam, 
shu gaplarni aytish bilan bahsni yengib bo‘lmaydi. Ayniqsa ilmdan uzoq bir odamga gap 
uqtirish mushkul. 
Asadbek kirib ularning gaplari uzildi. Qariya shamchiroqni yoqdi. Kozlov kelgach, osh 
suzildi. Asadbekning tomog‘idan ovqat o‘tmadi. 
Kozlovning qishloqqa borib yotish haqidagi taklifini Asadbek rad etdi. 
— Men shu kech otam yonida qolay. Jalil bilan Mahmud sen bilan birga qaytishadi, — 
dedi u. 
Asadbekning ahvolini tushunib turishgani uchun bahslashib o‘tirishmadi. Kozlov qariyani 
bir chetga tortdi-da: 
— Asad betob, — dedi. — Muyulishdagi mashinada bir yigit o‘tiradi. Agar Asad behalovat 
bo‘lsa, darrov xabar qiling. 
Asadbek qariya bilan otamlasharman, deb o‘ylagan edi. Yolg‘iz qolishgach, gaplashgisi 
kelmadi. Ko‘ngil yolg‘izlikni istadi. Tashqariga chiqib yog‘ochdan yasalgan o‘rindiqqa 
o‘tirib, qabriston tomonga tikildi. Vujudidagi og‘riqni ham, isitmasi ko‘tarilganini ham 

---

Shaytanat (2-kitob). Tohir Malik