Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
266 Uning «adamga shunday do‘st bo‘ling, tavbaga yetaklang, iymonsiz ketmasinlar» demoqchi ekanini Muhiddin ota tushundi. So‘nggi nafaslarini olayotgan yigit otasining zulm yo‘lidan qaytishini istab, bobo qadrdoniga vasiyat qilayotganini ham angladi... Muhiddin ota ayvonga chiqishi bilan Asadbek unga yalt etib qaradi: otaning salla o‘rniga do‘ppisi atrofiga bog‘lab yuruvchi oq chit ro‘molning yo‘qligi unga yomonlikdan xabar berib, tanasidan jon chiqib ketganday bo‘ldi. Qimirlashga ham, so‘z aytishga ham holi qolmadi. Mehmonxonada ivirsib yurgan Manzura ayvonga chiqib turib qolgan otani ko‘riboq, «Voy, bolam!» deb yugurib qolganini o‘zi ham sezmadi. Muhiddin ota er-xotin kelgunicha joyidan jilmadi. So‘ng: — Olloh sizlarga sabri-jamiil ato etsin. Inna lillahi va inna ilahi rojiu’n*, — dedi-da, ilova qildi: — Olloh farzandu arjumandingizga imon kalimasi bilan jon taslim etmoq baxtini berdi... O‘sha onda na Asadbek, na Manzura bu baxtning ma’nosini angladilar... _____________ * Ma’nosi budir: «Biz barchamiz Ollohnikimiz va unga qaytguchimizdir. 3 Kamalak — chiroyli, lekin isitmaydi. Astoydil yoki til uchida aytilgan hamdardlik so‘zlari qanchalar ko‘p bo‘lsa-da, qalb yarasiga malham bo‘la olmas edi. Asadbek zaif jismiga quvvat, majruh va dardli ko‘ngliga sihhat yetishmay bu dunyoni tashlab ketgan o‘g‘li hajrida o‘rtangan kezlari o‘zicha bir haqiqatni kashf etdi: har qancha qiyinchilikka duch kelsa bayon etarga bir mehribon do‘st, boshiga har qanday qattiqchilik yetsa izhor qilarga sirdosh o‘rtoqlar zarur ekan. Birgina Jalil uning yarasiga malham bo‘la olmas ekan. Har kim aybsiz do‘st qidirsa, do‘sti kamayaverarkan, do‘stlarini ranjitaversa, dushmani ko‘payarkan. Asadbek shundaylardan ekaniga ishondi. Bir kuni Jalilga hazil aralash «Sen meni yaxshi ko‘rasanmi?» deganida, oshnasi jiddiy tarzda «Yaxshi ko‘raman, lekin Xudoni ko‘proq yaxshi ko‘raman», deb uni mulzam qilgan edi. Donishmandlar «dunyo nadir?» deb so‘rashganida, u «bir ohga arzimas matoh», degan ekan. O‘g‘lining o‘limidan so‘ng butun topgan-yiqqanlari yarimta ohga arzimasligini tushundi. Hayot bor joyda o‘lim ham muqarrar mavjudligini barcha bilsa-da, xuddi bundan bexabarday dunyodan ko‘ngil uzmay, tirishgandan tirishadi. Bilmaydiki, barcha xatolarning asli aynan shu dunyoga muhabbatdir. Asadbek xastalanib, hayotdan umidini uzib qo‘ygan paytda, aniqrog‘i, Jalil Buxorodan tilla tanga olib kelgan kuni, ikki oshna hayot haqida ezilib suhbatlashishgan edi. — Shu tilla tanga necha yuz yil avval quyilgan ekan. Nechta qo‘ldan o‘tgan, nechta odam shuni deb bir-birini o‘ldirgan ekan. Agar hozir ko‘chaga chiqarib tashlasang, yana nechta odam shuni deb bir-birining go‘shtini yerkin? — Odamlar tilla uchun olishmaydilar, aslida yashash uchun olishadilar. Bu tilla yaxshi yashashning bir vositasi, — deb javob bergandi. — Birovni abgor qilib yaxshi yashashdan ko‘ra, birovning qarg‘ishiga qolmay kambag‘allikda umr kechirgan a’lo emasmi? Payg‘ambarimiz «kambag‘alligim – faxrim» degan ekanlar. Eshitmaganmisan? — Odam o‘zini majburlab kambag‘allikda yashashi shartmi? Men kambag‘al odamning baxtli bo‘lganini ko‘rmaganman. — Unda sen baxtli ekansanda, a? |
