Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
215
hujjatlarga hamma qo‘llarni qo‘ydirib, bizdan olgan pulingni uchga ko‘paytirib, 
topshirasan. Karra jadvalni bilarsan-a, indinga qolsa, uchga emas, o‘nga ko‘paytirasan. 
Savatdagi gullarni ko‘rdingmi, o‘sha yerda mozorga qo‘yiladigan gulchambarlar ham bor 
ekan. Meningcha, savatdagi gul yaxshi, a? Men senday kuyovim borligidan faxrlanaman. 
Bugundan e’tiboran endi sen bilan tez-tez uchrashib turamiz. Men seni himoyamga 
olaman. Sen esa sovg‘alarni arra qilasan. Kelishdikmi? Dovdirama, sen Bugayga 
ishonma, u seni himoya qila olmaydi. 
Xongirey o‘rnidan turib, Markning ro‘parasida kerishdi-da «Misha!» deb chaqirdi. Bolalar 
xonasidan Mamatbey chiqib kelgach: 
— Qara, qanday kuyovim bor mening? — deb zaharli tirjaydi. Ostonaga yetganda 
to‘xtab, Mark tomonga o‘girildi: — Qara-ya, kuyov, to‘rtinchi qavatdagi kampirning o‘ligi 
ikki yilgacha oshxonasida yotibdi-ya — deb qo‘ydi. Mashinaga chiqib o‘tirishgach, 
Mamatbeyga: — O‘sha kampirning o‘lganini menga yaxshi aytding. Bular endi 
ertalabgacha ishtonlarini ho‘l qilib chiqishadi,— deb kuldi. 
Chindan ham bu gap Markning xonadoni tinchligini oldi. Ertalab eshiklari yoniga tizib 
qo‘yilgan qora matoli beshta motam gulchambarini ko‘rishgach esa, taqdirga tan 
berishdi. Mark oqshomga qolmay Mamatbeyga qo‘ng‘iroq qilib, vazifa bajarilganini 
bildirdi. 
_______________ 
* Moskovskiy ugolovniy rozisk — jinoyatga doir qidiruv bo‘limi. 
* Moskvadagi restoran nomi. 
2 
— Bu yog‘i musulmonchilikdan bo‘lmadi, — dedi Kesakpolvon norozi ohangda. — Har 
holda begona emasmiz. Odamlar begonalarnikiga ham fotihaga boradilar. Bitta 
samoletda borib, keyingisida qaytib kelardim. Mamatbeyga qoyil qolmadim. 
Selim nard toshlarini yumuq kaftida aylantir-gan bo‘lib, taxtaga tashladi. Ikkita oltilikni 
ko‘rib, Kesakpolvonga «qoyilmisan», deganday tirjaydi. Donalarni joylashga shoshilmay: 
— Mamatbey to‘g‘ri qilibdi. Sen bu yerdagi ishingni qoyillatsang ham katta gap, — dedi. 
Keyin birinchi donani bo‘sh katakka joylab turib, qo‘shib qo‘y- di: — Maskovda 
senga pishirib qo‘yibdimi? 
Bu gapdan Kesakpolvonning g‘azabi qaynab, hozirgina qo‘liga olgan nard toshchalarini 
Selimga qaratib otdi. 
— Sen bola, haddingdan oshma! Xudoning o‘zidan vakolating bo‘lsa ham bir kunmas bir 
kun mendan tepki yeb qolasan. O‘ladigan dunyoda seni bi-ir tepib o‘larman, — 
Kesakpolvon bu safar alamini nard taxtadan oldi — qavatlarini shart yopib, chetga 
uloqtirdi. 
Selim Kesakpolvonning vajohatidan astoydil qo‘rqdi, chegaradan chiqqanini anglab, 
go‘yo o‘zini himoya qilishga shaylanganday o‘rnidan turdi. 
— Jahling chiqmasin, bu mening gaplarim emas. Men ham bormoqchiydim, Mamatbey 
menga shunday javob qildi. 
— Senga javob qilgan bo‘lsa, bu sassiq gapni o‘zing hazm qilib yuravermaysanmi? 
Menga dasturxon qilasanmi, so‘tak! Sening borishing boshqa, mening borishim boshqa. 
Sen fotiha bahonasida bolalaringni ko‘rib kelmoqchi bo‘lgansan. Ular ahmoqmi, buni 
tushunishmaydimi? 
— Bolalarimni sog‘insam, ulardan so‘ramayoq borib-kelaveraman. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik