Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
242
o‘tmaydi, bilib qo‘y. Men seni odam deb yonimga oluvdim. Hammani ham yaqinimga 
yo‘latavermayman, bilasan a? Hozir biz uchtamiz. Uchalamiz bir zo‘r ish qilishimiz kerak. 
Bek akang birinchi galda men uchun aziz, keyin senlar uchun qadrli. Agar uning 
sochidan bir tola soch to‘kilsa, mening yuragimda bitta tomir uziladi. Sochi oqarib 
ketganini ko‘rganimda men o‘lib qolay dedim. Gapimga tushunyapsanmi? Bek akang 
bilan oramizda xusumat yo‘q. Faqat u hozir Xongireyga o‘chakishib, yanglishyapti. Biz 
uni ehtiyot qilib saqlab qolishimiz kerak. Adashgan yo‘lidan qaytarmasak hammamizga 
yomon bo‘ladi. Shuning uchun ham men uning bosayotgan qadamini bilib turishim 
kerak. Bek senga ishonadi. 
— Tushundim, — dedi Jamshid. 
Jamshid shunday dedi-yu, ammo avval ham aytilgan bu gaplarning nima uchun 
qaytarilayotganiga tushun-madi. 
— Menga qara, sen bunday sanqib yurma, Uylan, uy-joy qil. 
— Men bopi uchrab qolsa, o‘zingiz bosh bo‘lasiz. 
— Endi halol gapni ayt: Zaynabni yoqtirarmiding? Ha, yoqtirarding. Shunga uylana 
qolmaysanmi? 
— Zaynabning eri bor. 
— Eri o‘lay-o‘lay deb yotibdi. Xohlasang ertalabgacha o‘lib qolishi ham mumkin. 
— Yo‘q, o‘lmasin, biz Zaynab bilan aka-singil tutinganmiz. 
— Zaynabning ikkita akasi bor, seni boshiga uradimi? Sen bola, mahmadanalik qilmagin-
u, taklifimni o‘ylab ko‘r? 
3 
Kesakpolvon Elchinning taqdirini hal qilib, Zaynab bilan Jamshidga o‘zicha nikoh to‘nini 
bichayotganida Asadbekning uyida o‘zgacha masala yechilayotgan edi. 
Xufton namozini o‘qib bo‘lgan Muhiddin otaning ko‘zlari uyquga moyilligini sezgan 
Asadbek u bilan uzoq suhbatlashmay, yotoqqa boshladi. Keyin yelkasiga to‘nni tashlab, 
hovliga chiqdi. Ko‘zi beixtiyor boloxonaga qadaldi. Kimsasiz boloxona so‘nayotgan shon-
shuhratining ramzi sifatida ko‘ziga xunuk ko‘rindi. Asta o‘sha tomon yurdi. Tepaga 
ko‘tarildi. Chiroqni yoqdi. To‘rtta karovot, o‘rtadagi xontaxta ustida yangi dasturxon. 
Atrofida toza ko‘rpacha. Avval bir chiqqanida dimog‘iga sigaret tutuni hidi urilib, ko‘ngli 
aynigandi. Hozir bunday hid yo‘q... Yengil oyoq tovushini eshitib, o‘girildi. Xavotirlanib, 
erining izidan chiqqan Manzura unsiz ravishda «Adasi, nima bo‘ldi, nega bu yoqqa 
chiqdingiz?» deb so‘radi. Bu savolga Asadbek ham unsiz ravishda «Sen nega orqamdan 
yuribsan?» deb savol bilan javob qildi. Keyin «Yasatib qo‘yibsanmi?» deb so‘radi. 
— To‘yda yotib qoladigan mehmonlarga tayyorlab qo‘ydim. Ko‘rpa-yostiqlargacha 
almashtirdim, — dedi Manzura. 
Uzoqdan keluvchi birodarlar uchun markazdagi mehmonxonadan joy hozirlab qo‘yilgan, 
boloxonaga muhtojlik bo‘lmasa-da, Asadbek xotinining ko‘nglini ko‘tarish maqsadida: 
— Yaxshi qilibsan, — dedi. 
— Adasi, qizingiz so‘rashga uyalyapti. Kuyovingizni to‘yga olib chiqsakmikin? 
Asadbek buni ham o‘ylagan, Elchinning to‘yda yarimjon holatida o‘tirishini istamayotgan 
edi. Bu xohishini xotiniga ham, qiziga ham bildirgisi kelmay: 
— Do‘xtirdan so‘rash kerak, — dedi. 
— Do‘xtiri bilan maslahatlashdik. Aravachaga o‘tqazib olib yurish mumkinmish. 
— Do‘xtar bilan gaplashdingmi? Ishni pishirib qo‘yib, endi mendan so‘raysanmi? Menga 
desa, aravachada emas, boshingga o‘tqazib olib chiq. To‘rga o‘tqazginda «shunaqa 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik