Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
238
sening kerilishingni men ko‘taraman, boshqalar hazm qilisholmaydi. Laychang 
buyrug‘ingni menga yetkazdi, Bek akaxon. Biz qulingizmiz-da, aytasizu ketaverasiz. Biz 
bajarib turamiz. Otamga rahmat, malol olmadilar. Tabibga o‘zing borasan. U meni 
emas, seni davolagan, men emas, sen to‘y qilyapsan. Sal otdan tushing, hov 
boyvachcha... 
Hozir javob qaytarishning o‘rni emasdi. Undan tashqari Jalil to‘g‘ri gapirayotgan edi. 
XX b o b 
1 
— To‘yonani gaplashib olsak bo‘lardi, birpas o‘tirishga ham toqatingiz yo‘g‘-a? 
Kesakpolvon to‘yona masalasini allaqachon hal qilib qo‘ygan: kuyov to‘ralarga in’om 
etilajak ikkita oq «jiguli» egalariga mahtal edi. Shu sababli u xotinining g‘ishavasiga 
e’tibor bermay: 
— Latta-luttalaringni o‘zing bilasan. Boshimni qotirma, — dedi.
— Vabshe to‘yni neudobna paytda qilishyapti. Chut keyinroq surishsa, Yaponiyadan 
klassniy materiallar olib kelardim.
— Borib aytgin, bir-ikki oyga surishadi. O‘zi senga o‘xshagan bitta ahmaq maslahatchiga 
muhtoj yurishibdi. 
— Fu, darrov ustimdan kulishni boshlaysiz. Sizga vabshe gapirish kerakmas. 
Xotini burilib chiqib ketayotganida telefon qo‘ng‘irog‘i jiringlab, Qozi Bek akasining kelib 
ketganini ma’lum qildi. Bu xabarni eshitgan Kesakpolvon sapchib tushayozdi. U 
Asadbekning Moskvaga o‘tganini eshitib, tashvishlanib yurgandi. Mo‘ljalicha sobiq xojasi 
ertaga ertalab kelmog‘i lozim edi. Barvaqt kelishi, ustiga-ustak qozixonaga bostirib 
borishi uni bir oz gangitib qo‘ydi. «Nega? Nega?» degan qator savollarga javob izlab 
boshi qotdi. Keyin aniq bir qarorga kelolmagan bo‘lsa-da, Asadbeknikiga otlandi. 
Manzuradan «keldilaru bir piyola choy ham ichmay chiqib ketdilar, qayoqqaligini 
aytmadilar», degan gapni eshitib, bir pas hovlida yurdi, so‘ng kutishga ahd qilib, uyga 
kirdi. «Aqlini o‘ziga amir, nafsu havosini esa asir qilgan kishi qanday yaxshi odamdir, 
nafsu havosi amir, aqli esa asir kishining holiga voy», deguvchilar naqadar haq edilar. 
Kesakpolvonning hayoti shomi haqiqat chirog‘i bilan yoritilsa, bilagidagi tilla soatning 
millari o‘limi sayin ilgarilayotgani yaqqol ko‘rinar qolar edi. Kesakpolvon boshi uzra suzib 
yurgan o‘lim bulutining sovuq nafasini sezardi. Ammo shayton yoqqan chiroqdan ko‘zlari 
shamg‘alat g‘ofil banda buni tan olishni istamasdi. U nazarida Asadbek taxtini zabt 
etgandi, biroq bu mulk hali qo‘lga kirmaganini anglamasdi. Bugunmi-ertami boshqa taxt 
tiklanib, uni yer bilan yakson qilajagi mumkinligini xavotir bilan his etardi-yu, bu 
vahshat selidan omon qolishni umid qilardi. 
Moskvadan bir baloni boshlab kelib g‘imirlab yuribdi, deb tashvishlanayotgan 
Kesakpolvon Asadbekning Muhiddin otani boshlab kelganini ko‘rgach, «to‘y tashvishida 
chiqqan ekan», deb bir oz tinchlandi. Muhiddin otaning huzurida ishdan gap ochilmadi. 
Oqsoqol namozga turganida Kesakpolvon boshiga og‘ir kulfat tushgan odam kabi dardli 
ovozda: 
— Asad, maslahating kerak, — dedi. 
Kesakpolvon Asadbekning ilgarigiday «Qani, dardingni ayt-chi» deyishini kutdi. 
Asadbek «qozixonadagi mash-mashadan gapirar», deb o‘ylab, sobiq a’yonining gap 
boshlashini unsiz ravishda kutdi. 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik