Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
240 xotin Jamshidning bevosh yurishlaridan norozi bo‘lishsa-da, tanbeh berishmadi, to‘g‘ri yo‘lga tortishga urinishmadi. Ko‘ngli yarimta o‘g‘ilning ko‘ngliga qarashga majbur bo‘lishdi. Jamshidni o‘z holiga qo‘yib berishlariga yana bir sabab bor edi: ular «Qamalib chiqqan yigit tamoman buzilib bo‘lgan, unga nasihat kor qilmaydi», deb o‘ylashardi. Kunlarni, haftalar, oylar, yillarni bu er-xotin bir-biriga suyangan holda o‘tkazishdi. Xongireyning huzuridan qaytganidan so‘ng Jamshidda yaxshilik tomonga o‘zgarish sezildi. U otasi va o‘gay onasining yolg‘izlikdagi hayotini his qildi. Ayniqsa to‘shakka mixlangan bemorga o‘gay onasining mehribonligi uni lol qoldirdi. Otasi bu xotinga yoshlik chog‘ida beqiyos muhabbati tufayli uylanib, uzoq baxtiyor yillarni birgalikda o‘tkazsa ham bu vafoga ajablanmasa ham bo‘lardi. O‘lgan xotinning o‘rniga xotin, bevosh bolaga o‘gay ona bo‘lib kirib kelgan edi bu xonadonga. Sog‘lom er bilan qancha yashadi, necha yildan beri kasal boqadi? «Tuzalmas kasal erni boshimga uramanmi?» deb tashlab ketishi mumkinmidi? Axir o‘rtada farzand yo‘q, ehtirosli ahdu-paymon, qolaversa, mol-mulk yo‘q-ku? Uni nima ushlab turibdi? Jamshid bu savolga aniq javob bera olmasdi. Chunki u hech qanaqa o‘lchovi yo‘q mehr- muhabbat, odamiylik, vafo degan fazilatning mohiyatini anglay olmasdi. Keyingi paytlarda o‘gay onasini kuzata turib «oyim tirik bo‘lsalar ham adamga shunday qarardilar», degan xulosaga kelib, o‘gay onasiga munosabati o‘zgardi. Hozir kuzatib chiqqan o‘gay onasining dardli boqishiga parvo qilmay keta olmadi. «Ko‘ngillari bir nimani sezdimi?» degan o‘y xayoliga kelib yuragi «shuv» etdi. «Nega ikki kundan keyin olib ketishim kerak? Hozir-chi?» degan xayolda mashinadan tushdi. — Hozir keta qolamiz, — dedi Jamshid, — men do‘xtirga uchrashib chiqaman, siz tayyorlanib turing. Otasi bir hafta uyda bo‘lsa, yigirma-o‘ttiz kun kasalxonada yotardi. Uni hozir olib ketishga chog‘langan Jamshid «Bo‘ldi, endi bu yoqqa olib kelish yo‘q, do‘xtirlar uyga borib boqishadi», deb qaror qildi. 2 Jamshid otasini uyga qo‘yib, ko‘chaga chiqayotganida o‘gay onasi uni ostonada to‘xtatdi: — Jamshidjon, — dedi u siniq ovozda, — Xudodan umidimiz ko‘p-ku, lekin... uzoq qolib ketmang. Jamshid tushundi. «Xo‘p» demoqchi edi, tomog‘iga nimadir tiqilib bosh irg‘ab qo‘ya qoldi. Qozixonaga borishga oyog‘i tortmasa ham, ortiqcha gap ko‘paymasin, degan fikrda amrni bajardi. U qozixonaga kirganda Kesakpolvon yonboshlab olib nok yeyayotgan edi. Qozining yaqinida turgan konyak shishasining hali yarimlamaganiga qaraganda yangi xojaning maishatga ko‘ngli yo‘qroq edi. Jamshid kirgach, Kesakpolvon «Kel» ham demadi, «Buncha uzoq qolib ketding?» deb gina ham qilmadi. Jamshid o‘tirgach, Qoziga qarab: — Oshnangga baquvvat qilib quy. Hozir u to‘yboshi, charchagandir, — dedi. Jamshid bu gap zamirida pichingni sezmaganday o‘ng kaftini ko‘kragiga qo‘yib, qulluq qildi. Qozi kon-yak quyib uzatgan piyolani qo‘lga olib «yolg‘iz o‘zim ichaveraymi?» degan savol nazari bilan xojasiga qaradi. Kesakpolvon «birga ich» degan ma’noda Qoziga ishora qilgach, ikki og‘ayni akaxonlarining salomatliklari uchun bo‘shatdilar. Kesakpolvon nokni yeb bo‘lib, labini sochiq bilan artdi. — Sen bola, u yoqlarga borib kelganingdan ke- yin ayniding. Ayniganingni o‘zing ham sezasanmi? — dedi u. Jamshid uning o‘tkir nigohiga dosh berolmay yerga qaradi. |
