Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar ziyouz com doc

 
8 
Тулки қизига тўй берди. 
Кун қиялаб-қиялаб нур тўкди. Кун сариқ-сариқ нур тўкди. 
Кун бетини кўриб бўлмади. Кун нурига қараб бўлмади. 
Олам илиқ-илиқ бўлди. Олам сариқ-сариқ бўлди. 
Ҳавода оппоқ-оппоқ бир нималар учди. Ҳавола-ҳавола учди. Айлана-айлана учди. Бурала-
бурала учди. 
Осмон мисоли ун элакламиш-ун элакламиш бўлди. 
Оппоқ булутлар орасидан кун нурлари тўкилиб-тўкилиб турди. 
Қор лайлаклаб-лайлаклаб ёғди. Қор ерга тушиб-тушмас ёғди. 
Лайлакқор таққа тинди. 
Ерда қор тугул, нам-да бўлмади. Қор ҳавоси-да бўлмади. 
Ўйнаб қўяй, бундайин ҳавони оти нима бўлди? 
Қор ёғмади, дейин дедим— ҳавода лайлаклаб қор ўйнади. 
Лайлаклаб қор ёғди, дейин дедим — ерда қордан нишоиа бўлмади. 
Деҳқон бундай ҳавони: 
— Тулки қизига тўй берди, — дейди. 
Кечаси йиғилишда раисимиз кунлик яганани сўради. Йўл-йўриқлар берди. 
Шунда, раисимиз олдида турмиш телефон жиринглади. 
Раисимиз телефонда салом-алик бўлди, 
Гап-сўзидан билдим — раисимиз Идеология билан гапиришди. Об-ҳавоии гапиришди. 

---

Тоғай Мурод. Отамдан қолган далалар (роман) 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
65
Чайнаб-чайнаб гапиришди. 
Раисимиз шарақлатиб телефон даста ташлади. Деразага қараб лаб бурди. 
— Тавба, — деди. — Ажаб вакиламиз бор-да. Колхозларингизда қор ёққан эмиш, ғўза нима 
бўлди, дейди. Қор ёққан йўқ, тулки қизига тўй берди, десам, тулкиям тўй қиладими, дейди... 
9 
Далаларимга хонқизи дегич ҳашарот айланди. 
Биз сурхонилар хонқизини гуллигич деймиз. 
Гуллигич сариқ қўнғиздай келади. Тумшуғи қора бўлади. Танасида қора-қора доначалари-да 
бў-лади, оқ-оқ доначаларида бўлади. Учса, қанотлари катта-катта ёйилиб учади. 
Болалар гуллигич ушлаб ўйнади, Болалар гуллигич ҳайдаб ўйнади, 
Болалар: 
Хол-хол, 
Отанг ўлди, 
Онанг ўлди, 
Бориб хабар олмайсанми? —
дея, дирр-дирр қўйиб чопди. 
Гуллигич болалар кафтида юрди. Гуллигич болалар қўл-юзида юрди, гуллигич болалар 
енгида юрди. 
Гуллигич ўрмалаб юришдан қолмади — болалар дир-дирр қўйиб ашула айтишдан қолмади: 
Хол-хол, 
Отанг дарёга оқди
Онанг дарёга оқди
Кетмон олиб чоп-чоп,
Кетмон олиб чоп-чоп!
Гуллигич сурбет бўлди. Гуллигич кетмади. Гуллигич кетмаса тағин бўлмади — гуллигич 
ҳашаротлар бош бобоси бўлди. Гуллигич минг-минглаб болалар бўлди. 
Мен далаларимни гуллигичофат билан дориладим — «Б-58» дегич заҳар дори сепдим. 
Заҳардан бир ҳафта дала йўлай олмадим. 
10 
Ўқариқ олдим. 
Нима учун ўқариқ деймиз? 
Бундай қаралса —ер равон-равон кўринади. Бундай қаралса — ер текис-текис кўринади. 
Шундай-шундай ариқ олса бўлди — сув бир зайлда оқа берадигандай бўлади. 
Аслида ундай бўлмайди. 
Ерни ўз тоби бўлади. Ерни ўз ўнг-чапи бўлади. Ерни ўз тош-тарозиси бўлди. 
Ана шу тобни туймагич деҳқон ўқариқ олиб юр-масин. У олмиш ўқариқ кўча-кўйги жайдари 
ариқ бўлади. У олмиш ўқариқда сув равон-равон оқмайди. 
Ана шу ўнг-чапни илғолмагич деҳқон ўқариқ олиб юрмасин. У олмиш ўқариқда сув кўллаб-
кўллаб қолади. У олмиш ўқариқда сув уриб-уриб оқади. 
Ана шу тош-тарозини билмагич деҳқон ўқариқ олиб юрмасин. Сув у олмиш ўқариқ 
охиригачайин оқиб-оқиб бормайди. 
Деҳқони кўз тарози бўлади, деҳқони кўнгил қози бўлади! 

---

Тоғай Мурод. Отамдан қолган далалар (роман) 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
66
Ўқариқни ана шу деҳқон олсин! 
Ана шу деҳқон олмиш ўқариқ ўқдай бўлади. 
Сув ана шу ўқариқдан ўқдай оқади.