Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

yeridan chiqishga b otind i. Q or sathini qoplagan o'tkir ignalar bam isli 
har lahza panjalariga kiradigandek u o h ista -o h ista o y o q qo'yardi. 
Bo'rini ko'rgan jayra g'azab bilan o'kirib tishlarini irshaytirdi. U a rang 
burkanib o ld i, am m o bu endi yaqiniga yo'lab b o'lm ayd ig an to 'p  
em asdi, uzilgan paylari o'zig a bo'ysunm as, qorni deyarli qoq ikkiga 
yorib tashlangan va qonga belangan edi.
Birko'z qon aralash qorni kappa-kappa og'ziga olib huzur bilan 
yutardi. Bundan battar qorni tatalab, ochligi zo'riqdi, am m o u dunyoda 
bekorga shuncha yashadim i — hayot har qanaqa sharoitda ham ehtiyot 
bo'lishga o'rgatgan em asm i?! H am m a narsaning vaqti-soati bor. U 
shundoqqina jayraning qarshisida qorga uzala tushib yotdi, jayra esa 
tishlarini g'ijirlatar, xirillar va ayanchli tarzda ingrardi. Bir necha 
daqiqadan so'ng B irko'z jayraning ignalari shalvirab, butun badani 
qaltiray boshlaganini sezdi. So'ng bu qaltiroq darhol bosildi va jayraning 
qoziq tishlari so'nggi bor g'ijirladi-da, ignalari tam om ila shalpayib, 
tanasi shilq etib tushdi. U boshqa qim ir etmadi.
Birko'z qo'rqa-pisa panjasi bilan jayrani chalqanchasiga yotqizdi. 
Hammasi joyida. Jayra jon siz edi. O'ljani sinchiklab tekshirgandan keyin 
bo'ri uni tishlab daryo yoqalab sudrab ketdi. U o'tkir ignalarga tegib 
ketmaslik uchun boshini bir tom onga burib tortardi. T o'satdan bir nima 
esiga tushdi-da, jayrani tashlab tustovuq yoniga qaytib bordi. U zarracha 
ikkilanmay tustovuqni yeyishga kirishdi. Apil-tapil yeb b o'lgach , yana 
jayraning jasadi tom on yugurdi.
Birko'z keltirgan o'ljasini g'orga sudrab kirganda, urg'ochi bo'ri 
o'ljani ko'zdan kechirdi va boshini ko'tarib uning gardanini yalab-