Oq so‘yloq qissa g ‘afurG‘ulom nomidagi nashriyot-matbaa ijodiy uyi

yashayotgan olam zin i-ziy o edi. Boshqa olam ni bilm agani uchun ham  
buni bilolm asd i shekilli, tevarak nim qorong'u edi, am m o bundan 
ravshanroq yoki o'zgacha olam unga notanish edi. U yashayotgan dunyo 
behad tor — g'or bo'ri uyasining devorlari bilan chegaralanardi, b o'ri- 
vachcha tashqi olam ning bepoyonligi xususida hech narsa bilmas, shuning 
uchun bu katalakdek diqqinafas uyada yashash azob bo'lib tuyulm as edi.
D arvoqe, ko'p o'tm ay u o'zi yashayotgan olam ning bir devori b osh - 
qalaridan farq qilishini payqab qoldi — bu g'orning og'zi ed i, o 'sh a 
tom ond an ichkariga nur yopirilardi. Bu devorning boshqalariga o'xsh a - 
masligini u b a ’zi narsalarni anglaydigan va o 'z h olicha bir nim alarni 
istaydigan bo'lm asidan aw alroq payqagan edi. Bu devor bo'ri bolasini 
ko'zi och ilm asdan ancha ilgari, y a ’ni uni ko'rmagan paytlarda ham 
muttasil qiziqtirar edi. O 'sha tom ond an yopirilib kelayotgan nur uning 
yumuq ko'zlariga ta ’sir qilar hamda behad yoqim li va shu bilan birga 
g'alati hislar qo'zg'atayotgan haroratli sh u ’lalardan q ovog'i jim irlay 
boshlardi. U bamisli quyoshga talpingan kungaboqar singari borliq vujudi 
bilan istasa-istam asa shu nurga talpinar edi.
Bo'ri bolasi bir nimalarni g'ira-shira anglaydigan bo'lmasdan awalroq 
dam-badam g'or og'ziga sudralib borardi. Hamzotlari undan bir nafas 
ajralmasdilar. Hayotlarining mana shu davrida ulardan birontasi g'orning 
qop-qorong'u qismiga bormasdi. Bamisli ular bir maysa-yu, g'or og'zidan 
tushayotgan nur quyosh, ularning vujudida uyg'onayotgan hayot nurga

---

talpinar edi, ularning yashashi uchun nur nihoyatda zarur edi, shu boisdan 
ko'zlari yarim ochiq, jajjigina bo'ri bolalari beixtiyor unga talpinardilar.