Parvoz toshkent — 023 yuksak parvozlar sari!

Q
urbonbekov Shohzamon 2010-yilda Sirdaryo 
viloyati Boyovut tumanida tavallud topgan. 
Hozirda tumandagi 53-sonli maktabning 6-sinf o‘quv-
chisi. 
BEGUNOH BOLA
Qishloqlarning birida Alisher degan bir bola bor 
ekan.U aqlli,bilimdon, sinflarida eng a’lochi o‘quvchi 
ekan. Alisher darslarda eng ko‘p baho oladigan bola 
ekan. Kunlarning birida Alisher 6 soat darsining ham-
masidan 5 baho olibti. Sinfdoshlari Sarvar, Anvar, G’ayrat 
unga xasad bilan qarashibti. Darsdan so‘ng bolalar Al-
isherni yo‘lini to‘sishibti. Chunki sinfni orqaga tortayot-
gan o‘rtoqlariga yoqmabtida. ­Alisher uyga vazifani biz-
ga berib tur dedi Anvar. 
­Ustoz bilib qoladilar, o‘zlaring dars qilinglar ­deya 
daftarlarini bermadi . Sarvarni bu javobdan jahli chiq-
di. Bolalar Alisherni daftarlarini zo‘ravonlik bilan tortib 
olishdi. Alisher sinfdoshlaring bu harakatidan juda ham 
ranjidi. Alisher ertasiga tushkun kayfiyatda maktab-
ga keldi. Dars boshlandi. Alisherni ustozi hammaning 
daftarlarini tekshirdi. Lekin Alisher daftarini bermadi. 

---

56
57
Ustozi bundan hayron bo‘ldi, chunki har doim Alisher 
darslarni vaqtida bajarar edida. Ustozining siquvi bilan 
bor haqiqatni Alisher aytib berdi. Ustozi bolalarni so‘roq 
qildi,lekin bolalar bu voqeani tan olishmadii. Ustozi Al-
isherga emas, Sarvar,Anvar,Ğayratning gapiga ishondi. 
Ustozi 
­ Bu bolalarga sen to‘xmat qilayapsan,seni daftarla-
ringa bu bolalar teginmaydiku, deb sinfdoshlarini old-
ida uni urishdi. Alisher ustoziga gapi rostligini qanday 
isbotlashni bilmay turdi. Alisherning ko‘zi jiqqa yoshga 
to‘ldi,chunki ustozidan bunaqa gap eshitmagandida. Bo-
lalarning birini yolg’on gapirganiga vijdoni qiynalib bor 
haqiqatni aytib berdi.
­Alisherning daftarlarini biz oldik ustoz uni urish-
mang ­dedi G’ayrat. ­Bizni kechiringlar ustoz, boshqa 
unaqa ish qilmaymiz­ deyishdi. ­Sizlar mendan emas , 
Alisherdan kechirim so‘ranglar­ dedi ustozi. ­Alish-
er ustozini oldida begunoh , yolg’onchi bo‘lmaganidan 
xursand bo‘ldi.
TUSH 
Dilshodning otasi og’ir kasallikka duchor bo‘ldi, 
keyinchalik esa vafot etdi. Dilshod otasining vafo-
tidan so‘ng juda ham qattiq tushkunlikka tushib qoldi. 
Dilshod onasining gapiga quloq solmas ,onasiga gap 
qaytarar edi. Bir kuni Dilshodni onasi o‘g’liga hovlida 
turgan bosh idishlarni suvga to‘dirib qo‘yishni aytdi. 
Dilshod onasining aytganini qilmay, jahl bilan ko‘chaga 
chiqib ketdi.Onasi undan juda ham ranjidi. Dilshod ke-
chasi bilan ko‘chada sang’ib yurib , kech uylariga qayt-
di. Onasi o‘g’lidan xavotir olganini va bundan so‘ng bu 
holni takrorlamasligini aytganda, u hatto tinglamadi. 
Yana qayta va qayta Dilshod allamahalgacha ko‘chadan 
beri uyga kelmasdi. Onasi o‘g’lidan shu paytgacha qay-
erda yurganini so‘rasada, Dilshod onasini eshitmay xo-
nasiga kirib ketardi. Shu kuni Dilshodning tushiga otasi 
kiribdi. Otasi Dilshodga onasini xafa qilmasligini, otasini 
o‘rnini bildirmasligini aytibdi.Dilshod cho‘chib uyg’onib 
ketdi. U onasini xafa qilgani uchun dadasi tushiga kir-
ganini anglab yetdi. Dilshod ertalabdan uydan chiqib 
ketdi. Keyin bir chiroyli guldastani olib onasiga olib ke-
lib berdi.U onasidan uzr so‘rab,yuzlaridan o‘pib gulni 
berdi.Onasi bundan juda ham xursand bo‘ldi. Xatosini 
anglab to‘girlash kerakligini bilgani, onasini quvontirdi. 

---

58
59