Qadimgi hindiston miflari

СКАЗАНИЕ О ЮНОМ ОТШЕЛЬНИКЕ²⁹⁴

В давние времена в стране ангов²⁹⁵Yayatining toʻrtinchi oʻgʻli Anuning avlodi Lomapada hukmronlik qildi. Bu podshoh o'z kunlarini o'yin-kulgi va o'yin-kulgilarda o'tkazdi, xudolarga qurbonlik qilishni unutdi va u bilan maslahat olish uchun hatto taxminiy ruhoniy ham yo'q edi, buning uchun brahmanlar undan ozroq xafa bo'lishmadi.
Va kun keldiki, Indraning irodasi bilan yomg'irlar qonunga e'tibor bermagan Lomapada saltanatini chetlab o'ta boshladi, uning mamlakatidagi daryolar sayoz bo'lib, yer quriydi, qur'a boshiga katta azob va qiyinchiliklar tushdi. anglardan. Keyin Lomapada xavotirga tushdi. U o'ziga donishmand braxmanlarni chaqirib, yomg'irlar anglar yurtiga qaytishi uchun nima qilish kerakligi haqida maslahat so'rashi kerak edi.
Shunda donishmandlardan biri Lomapadaga, agar gunoh bilmaydigan yosh zohidning oyog‘i o‘z saltanati zaminiga qadam qo‘ysa, Indra rahm-shafqatini angamlarga qaytaradi, yomg‘irlar qurib qolgan dalalarni sug‘oradi, dedi.
Rishyashringa uzoq o'rmon hududidagi tanho ermitajda yashagan taqvodor zohid Vibhindakaning o'g'li edi. Bir kuni Vibhindaka cho'milish uchun daryo qirg'og'iga keldi va narigi tomonda go'zal apsara Urvashini ko'rdi. Uning go'zalligidan hayajonlangan zohid urug'ni daryo suvlariga tashladi. Va shunday bo'ldiki, uning urug'ini suv bilan birga daryoga ichish uchun kelgan o'rmon qo'ziqorini yutib yubordi. Vaqti kelib, peshonasida kichkina shoxli o‘g‘il tug‘di. Vibhindaka bolani ko'tardi va o'stirdi; unga Rishyashringa deb nom berdi, ya'ni Kiyik shoxi.
Rishyashringa otasining o'rmon chekkasida o'sgan, yoshligidan qasamyod qilish, tavba qilish va taqvodor marosimlarga bag'ishlangan. U dunyo hayotini bilmas edi; va u bolalikdan chiqib, kelishgan va ko'rkam yigitga aylandi, lekin bu yillar davomida otasi tomonidan gunohkor dunyodan himoyalangan ayolni ko'rmagan.
Brahman qirol Lomapadaga bu yosh zohid haqida gapirib berdi; lekin yig'ilgan donishmandlarning hech biri Rishyashringani o'rmondan tortib olish usullarini bilmas edi. Qirol dunyo ishlarida tajribali maslahatchilarni chaqirdi va ular unga Rishyashringani Anglar shohligiga qanday jalb qilish haqida maslahat berishdi.
Podshoh shahardagi fohishalarni chaqirishni buyurdi²⁹⁶, ishqda mohir, qo'shiq aytish va raqsga tushish. U ularga mamlakat farovonligi uchun Rishyashringani yo'ldan ozdirib, shohlikka jalb qilish kerakligini tushuntirdi. Ammo go'zal fohishalar uning buyrug'ini bajarishga jur'at eta olmadilar. Ular podshohni g‘azablantirishdan qo‘rqishsa-da, zohidning la’natidan battar qo‘rqishdi; xijolat bo'lib, Lomapadaga bunday vazifani bajara olmasliklarini aytishdi.
Qirol Lomapadaning o'z farzandlari yo'q edi. Ammo Ikshvaku oilasining hukmdori unga qizini berdi va Lomapada uni go'dakligidan o'z farzandidek katta qildi va o'stirdi. Butun dunyoda anglarning asrab olingan qizi malika Shantega go'zallik jihatidan teng keladigan qiz yo'q edi. U davlatga tahdid solayotgan muammo haqida bilgach, u o'zi o'rmondan mamlakat qutqaruvchisini olib kelish uchun ko'ngilli bo'ldi.
Uning buyrug‘i bilan mohir duradgorlar unga sal ustida yengil kulba o‘rnatib, uni daraxt shoxlari bilan o‘rab, gullar bilan bezatib, xushbo‘y o‘tlar bilan qoplagan. Malika kelajakdagi mazali taomlar, mevalar va vinolarni olib, bir nechta yosh va go'zal kanizalar hamrohligida o'rmon bo'ylab oqib o'tadigan daryo bo'ylab tushirilgan salga chiqdi, u erda gunohsiz Rishyashringa marosimlar va tavba qildi. .
Biroz vaqt o'tgach, sal o'rmon chegarasiga etib bordi va Vibhindaka qarorgohidan unchalik uzoq bo'lmagan qirg'oqqa qo'ndi. Salni daraxtga mahkam bog'lab, bokira qizlar undan tushishdi; va malika Shanta hamrohlarini monastirga olib boradigan o'rmon yo'llarini topish va Rishyashringa ertalab, tushdan keyin va kechqurun qanday o'tkazishini ko'rish uchun yubordi.
Zatem, vyjdav udobnoe vremya, kogda Vibxindaka, otets Rishyashringi, ushel v les za toplivom uchun yertvennogo kostra, qarevna otpravilas odna k obiteli, ostaviv slujanok sterech plot. Vyydya iz lesnoy chashchi, ona priblizilas k Rishyashringe, otdyxavshemu v odinochestve na polyane pered xijinoiy, i skazala: «O blagochestivyy podvijnik, ya viju, ty zdorov, u tebya vdovol plodov va korenev, prizyoti zdedev. Ty, naverno, uteshaesh ottsa svoego prilejaniem va userdiem v ispolnenii obrydov va pravednoy jizny i povedeniem». Udivlennyy poyavleniem nevedomogo emu sushchestva, Rishyashringa otvetil: «Ot tebya isxodit siyanie, kak ot yarkogo svetila. Siz? Pozvol, ya prinesu vody, chtoby omyt tebe nogi kak blagu gostyu. Mojet byt, ty xochesh otvedat sochnyx plodov iz vashego lesa? Prisyad na etu sinovku. Ona spletena iz svyashchennoy travy kusha va pokryta shkuroy chernoy antilopy. Na ney sidet udobno i priyatno. Skaji mne, gde tvoya suvel? Ey chudesnyy braxman! Litsom i stanom ty podoben bogu! Poveday mne, qanday ty ispolnyaesh obety!"
- Ey Vibhindakaning o'g'li, - deb javob qildi yosh qiz, - tepalikning narigi tomonida, uch yojan uzoqlikda, go'zal joyda mening yashash joyim. Oyoqlarimni yuvish uchun suv olib kelishga shoshilmang; sizdan xizmatlarni qabul qilish menga to'g'ri kelmaydi. Va mening asosiy qasamyodim sizni quchog'imga o'rashdir!”
Togda Rishyashringa stal ugoshchat ee spelymi va sochnymi plodimi. No lukavaya deva otkazalas ot nix i sama stala ugoshchat ego prinesennymi eyu plodimi, qanday emu esche ne prixodilos otvedat. Ee shutki va shalosti plenili Rishyashringu va razveselili ego neobychayno. Ona prinyalas ukrashat ego girlyandami va venkami, nadela na nego blistayushchie dragotsennye ogerelya va braslety va napoila pryanym va xmelnym napitkom. I yunaya prelestnitsa veselo smealas, zabavlyayas smushcheniem Rishyashringi. A potom ona stala igrat s mychom, podnimala ego s zemli va podbrasyvala vysoko v vozdux, chtoby Rishyashringa mog lyubovatsya gibkostyu e tela. Igraya vokrug nego, ona kasalas ego svoimi nejnymi rukami va zavlekala ego, brosaya na nego robkie va nejnye vglyady. Kogda ona uvidela, chto serdce ego zadeto, ona krepko ego obnyala i tixoy postupyu udalilas proch ot suviteli,
Ona ushla, a Rishyashringa ostalsya sam ne svoy ot oxvativshey ego strasti va uje ne vlasten by na soboyu. Mysli ego neotryvno sledovali za chudesnoy gostey, pokinuvshey ego, va bu chuvstvoval sebya odinokim. I on vse vremya tyajko vzdyxal, kak budto sluchilos s nim velikoe neschaste.
Tez orada buyuk asket Vibhindaka monastirga qaytib keldi. U darhol Rishyashringa qurbonlik idishlarini tozalamaganini va qurbonlik qilish uchun sut va yog' tayyorlamaganini ko'rdi. O‘g‘lini ko‘rdi, g‘amgin, boshini egib, og‘ir qayg‘u ezilgandek. Vibhindaka o'g'lidan bugun unga nima bo'lganini so'radi va Rishyasringa unga javob berdi: "Bugun bu erga men ilgari hech qachon ko'rmagan yosh asketchi keldi. Uning qalin va uzun sochlari, yaltiroq, ko'k-qora, halqalarga o'ralgan va yoqimli hidga ega; ular oltin lenta bilan bog'langan. U kichik bo'yli, engil jo'ka va lotuslarga o'xshagan katta qora ko'zlari, ingichka ramkali va baland ko'krakli edi. Uning bo'ynida bo'yinbog'i osmonda chaqmoqdek chaqnadi, ko'ylagi zarhal iplar bilan tikilgan, oyoqlarida esa chiroyli va nozik, yorqin taqinchoqlar jaranglardi. Undan bir nur taraldi va tashqi ko'rinishida u osmondagi kabi go'zal edi. Uning yuziga qarash yoqimli edi, uning ovozi yurakni quvontirdi. Uning nutqi kokila kuylaganday shirin, qalbiga kirib borardi. Undan gullash davridagi o'rmondan hid taraldi. Boshini chayqaganida, sochlari peshonasiga va yuziga chiroyli to'planib, yelkasiga sochildi. Uning qo'lida hayratlanarli yumaloq meva bor edi, u erga urilganda, sakrab, havoga uchib ketdi. Men bu yosh zohidga qaraganimda, otaxon, yuragim quvonchga to'ldi. U mendan yuvinish uchun suv olmadi va men taklif qilgan mevalardan bosh tortdi, bizning buloqdan ichmadi. U menga ajoyib ta'mga ega bo'lgan boshqa mevalarni berdi va menga ajoyib ichimlik keltirdi; tatib ko‘rganimda, boshim aylana boshladi, ruhim har qachongidan ham yengilroq bo‘ldi. U gul gulchambarlarini va bu qimmatbaho marjonlarni bo'ynimga qo'ydi. Va keyin u meni quchog'iga oldi va boshimni o'ziga tortdi va lablarini lablarimga bosdi, men ilgari eshitmagan past ovozni chiqardi; va titroq vujudimni qamrab oldi. Otam, bu yosh zohid ketganidan beri g‘am-g‘ussa meni qiynab, tanamni o‘t yondirayotgandek qiynab keladi; va mening fikrlarim faqat unga shoshiladi. U bilan men doimo bo'lishni xohlayman va u bajaradigan va'dalarni bajarishni xohlayman; ular menga o'rgatganlaringizdan ko'ra ko'proq yuragimga yoqadi. Va mening boshqa istaklarim yo'q. va mening fikrlarim faqat unga shoshiladi. U bilan men doimo bo'lishni xohlayman va u bajaradigan va'dalarni bajarishni xohlayman; ular menga o'rgatganlaringizdan ko'ra ko'proq yuragimga yoqadi. Va mening boshqa istaklarim yo'q. va mening fikrlarim faqat unga shoshiladi. U bilan men doimo bo'lishni xohlayman va u bajaradigan va'dalarni bajarishni xohlayman; ular menga o'rgatganlaringizdan ko'ra ko'proq yuragimga yoqadi. Va mening boshqa istaklarim yo'q.
Rishyasringa haqidagi hikoyani tinglab, xavotirga tushgan ota unga javob berdi; “O‘g‘lim, yovuz jinlar o‘rmonlarda go‘zal qiyofada kezib yurishadi! Ular faqat zohidni to'g'ri yo'ldan ozdirish uchun bu haqda orzu qiladilar! Bu sizning qasamlaringizni buzishni rejalashtirgan Rakshasa, Rishyashringa edi; Rakshasalar bilan shug'ullanishingiz shart emas, ularga qaramang, ular bilan gaplashmang - ularga ishonmang! Siz esa, dunyodan voz kechgan, o'zingizni gulchambarlar va marjonlar bilan bezatmang.
Vibhindaka o'g'liga boshqa hech kimni uyga kiritmaslikni buyurib, Rishyashringaning qolgan qismini bezovta qilgan rakshasani qidirish uchun o'rmonga bordi. Uch kun davomida u atrofdagi o'rmon bo'ylab yurdi, ammo qidiruvi behuda ketdi va u monastirga qaytdi. Ammo boshqa safar Vibhindaka meva va ildizlarni yig'ish uchun o'rmonga borganida, mo''jizaviy mehmon yana monastirga keldi. Rishyashringa malikani ko'rishi bilanoq, u xursand bo'lib, uni kutib olishga shoshildi va dedi: "Otam o'rmondan qaytib kelguncha sizning turar joyingizga shoshilaylik!"
Shanta Rishyashringani o'zining suzuvchi kulbasiga olib bordi va ular novdalar va gullar bilan bezatilgan salga o'tirishdi. Va ular gaplashayotganda, sal qirg'oqdan suzib, Lomapada poytaxti tomon suzib ketdi.
Kogda oni pribyli tuda, radostnyy qar angov prinyal Rishyashringu s velikim pochetom va vvel ego vo vnutrennie pokoi svoego dvortsa. I edva sin Vibxindaki perestupil porog dvortsa Lomapady, kak xlynul dojd, obolnyy va plodonasnyy, va napoil zemli va napolnil vodoemy strany angov. Tsar Lomapada, dovolnyy ispolneniem svoix jelaniy, pyshno otprazdnoval svadbu svoey priemnoy docheri Shanty s Rishyashringoy. A chtoby Vibxindaka ne gnevalsya na nego za poxishchenie sine, tsar reshill bogato odarit va svoego zyatya, va ego ottsa. Svoim poddannym, passhim stada po vsemu puti ot lesov, gde stoyala suvitel otshelnika, do qarskoy stolitsy, Lo- mapada povelel okazyvat Vibxindake, edva oka okazyvat, edva o'zi ego uvidyat, çarskie pochesti va govorit emu, chto i sami zemdali, chto i sami zemdali, Rishyashringe.
I vse ispolnilos tak, kak predusmotrel Lomapada. Kogda Vibxindaka vernulsya iz lesa i ne nashel v obiteli sina, ego oxvatil velikiy gnev. On dogadalsya, chto Rishyashringu uvezli v tsartstvo Lomapady, i otpravilsya tuda, vo gneve gotovyy ispepelit vlastelina rangov va ego stolitsu. No po doroge v stolitsu angov lyudi na pastbishchah i v pastushhix xijinax vstrechali Vib- xindaku s velikim pochetom, kak znatnogo vdyku. Pastuxi, otvechaya na ego voprosy, govorili, chto i scot, i zemli, va uni sami prinadlejat qarskomu zyatyu Rishyashringe. Gnev Vibxindaki ponemnogu stihal, i, kogda otshelnik dobralsya do stolitsy va Lomapada s pochestyami vstretil ego u gorodskix vorot va schedro odaril ego, Vibxindaka primirilsya s tem, chto proizoshlo. Yo'q, pokidaya stolitsu angov, on skazal Rishyashringe: «Ey sin moy! Kogda ty ispolnish vse prosby Lomapa- dy i u tebya roditsya sin,
Rishyashringa aynan shunday qildi. Ammo keyinchalik u Ayodhya qiroli, taqvodor Dasaratha, xotini Shantaning otasi so'rovlariga ta'zim qildi va uning oliy ruhoniysi bo'ldi. U shohning erkak avlodiga ega bo'lishi uchun qurbonlik qildi va Dasaratha - buyuk Rama, Rakshasani zabt etuvchi kuchli o'g'il tug'ildi.

55.