115
7.3. ҚОНУН ВА УНИНГ ЎЗИГА ХОС ХУСУСИЯТЛАРИ
Қонун – объектив оламдаги нарса ва ҳодисалар ўртасидаги
алоқадорликнинг шакли, бирор-бир нарсанинг
зарурий равишда пайдо
бўлишини
ифодаловчи тушунча, категориядир.
Шунингдек, қонун
инсоннинг
жамиятдаги хатти-ҳаракатларини белгилаб берувчи йўл-йўриқ, қоидалар
йиғиндиси. Қонунни қонуниятлардан ажрата билиши керак. Аслида қонун ва
қонуният бир хил турдаги тушунча фарқи шундаки, қонун қонуниятнинг
муайян бир томонини ифодалайди. Оламдаги қонуниятлар мавжудлиги.
Назарий билимлар тизимида қонун масаласи марказий ўринни
эгаллайди. Агар Беруний, Галилей, Ньютон қонунлари классик
механиканинг негизини яратган бўлса, Ибн Синонинг тиб қонунлари
тиббиёт илмининг асосини ташкил этади.
Қонунни кашф қилиш инсон тафаккурининг узоқ давом қиладиган
жараёни, оламни билишнинг натижасидир. Илмий тадқиқотларда қонуннинг
ўрни
муҳим ҳисобланади.
7.3.1-Чизма
7.3.2-Чизма
Қонун – оламдаги нарса ва ҳодисаларнинг муҳим, зарурий, умумий
ва такрорланиб турувчи боғланишлари, ўзаро алоқалари ва
муносабатларининг намоён бўлишидир, ёки қонун деб ҳодисалар
Do'stlaringiz bilan baham: