yarmida paydo bo‘lgan qadimgi hind (veda) tilida yozilgan.
Vedalarning eng
qadimgi qismi to‘rtta yirik hajm dagi madhiya, duolar va alqovlardan iborat bo‘lib
Rigveda, Samaveda, Yadjurveda, Atxarvaveda deb atalgan (2-ilova).
Rigveda
1028 madhiyani o‘z ichiga olgan bo‘lib, matnlarni sakkiz qismga, ya’ni ashtakaga
bo‘lingan. Rigvedada asosiy o‘rinni yuksak badiiy ifodalardagi qofiyalarda bayon
qilingan Agni, Indra, Mitra, Varuna, Soma, Ushas, Ashvinam, Marutam va
boshqa
xudolarga
murojaat,
tabiatning
turli
tomonlarini
o‘zida
mujassamlashtiruvchi kuchlarni maqtash yotadi.
Upanishadlarda falsafiy muammolarning qo‘yilishi
Vedalar bilan aloqasi borligiga qaramasdan
Upanishadlargina mohiyatan
falsafiy va diniy fikrlar rivojiga yangi yo‘nalish berib, keyingi vujudga keladigan
tizimlarga asos bo‘lgan. Agar Upanishadlarda asosiy e’tibor falsafiy
muammolarga qaratilgan bo‘lsa, Vedalar bilan bog‘liq sutralar (Shtrautasutra,
Prxyasutra, Dxarmasutra) avvalo diniy marosimlarga
va qisman huquq
muammolariga (Dxarmasutra) bag‘ishlangan.
Qadimgi Hindiston falsafasi, dini va madaniyati tarixini o‘rganish bo‘yicha
birinchi darajali ahamiyat kasb etgan Vedalarni o‘rganishga qiziqish zo‘r bo‘lib,
bu sohada Hindistonni o‘zida 25 asrlik an’ana mavjud.
Rigvedaning mashhur
sharhchilari Panini, Shankara, Sayanilardir.
Do'stlaringiz bilan baham: