Тошкент «Янги аср авлоди»

гига яширинган экан буюриб, тортиб олиб, унинг ҳам қатлига 
ҳукм қилди].
Хулосаи калом, Абулфайзхондин кейин салотини чингизия 
насли муқатиъ бўлуб, манғит тоифасцдин Абу-д-музаффар Ра- 
ҳимхон ибн ҲакимбшЗ ибн Худоёр ибн Худойқули подшоҳ бўлуб, 
Шаҳрисабз, Ҳисори Шодмон, Кўлоб, Хўжанд ва Тошканд ва 
Туркистоннинг забт қилса ^ам андак вақтда Тошканд [яна] та- 
сарруфидин чгауш. Вазири эронлик Давяат 
қўшбеги
 бўлуб, мам­
лакат тамоми ҳалли уқди анинг яди тасарруфнда эди. 
Қози ул~ 
қузоти
 Мулло Низомиддин ал-Ҳусайний эди. Раҳимхон аснойи 
сафарда кўп тажаммул ва шаъну шавкат ва мутакаббирона юрар 
эди. Охири умрида бир кун Ғюқдувондин қайтиб келарда дарвеш 
ушбу байтни ўқубдур:
Дуди машъал пеш-пешу оҳи мазлумон зи пае,
Г ирудори аҳли дунё панж рўэе беш нест.
[Маигьаллар тутуни олдинда, мазлумлар оҳи орқада,
Дунё аҳлининг умри беш кундин ортиқ эмас].
Бу байтни эшитиб, Ра^имхон фоли бад қилиб, зиёда мағмум 
бўлуб, жумъа куни, ўн тўртанчи ражаб 1171/24 март 1758-нчиса- 
нада вафот дешиб, Абу БакрТархон жуворига дафн қилинди. Ра- 
ҳимхоннинг таржимаи ҳоли. Раҳимхоннинг боболаридин Худо- 
ёр
бий
 вазир маъносида 
қўшбеги
ва ўғли Ҳакнмбим 
қўшбеги
ва 
оталиқ
мансабида бўлуб, 1157/1744-нчи санада вафот айлаб, 
ўрнига ўғли Барот 
қўшбеги
 ва бошҳалар ҳам ҳар хил улуг ман­
сабга мансуб бўлуб, Абулфайзхоннинг давлати тамом бу жамоа

---

тасарруфида эди. Хусусан, Нодиршоҳ Бухорога келганда ўзба- 
киялардин олти минг кишини интихоб қилиб, аларга Раҳимхон-