Trust and support
Download 2.87 Mb. Pdf ko'rish
|
АТИРГУЛ (1)
|
Атиргул ўғриси
109 Сильвия шодлигидан гул-гул очилиб. – Эшитдингми, азизим, сен ўттиз биринчисан, – деди у ўғлига. – Мен унинг аҳмоққа ўхшаб ҳар хил бўлар-бўл- мас сафсатани, масалан ўттиз биринчи Ремензель эканини такрорлаб юришини истамайман. – Буни унинг ўзи ҳам яхши билади, – деди Сильвия. Камбағал оиладан чиққан бўлса-да, уддабурон, иззатталаб аёл эди у. Турмуш қурганига ўн олти йил ўтган, бироқ ҳалиям мол-мулк авлоддан авлодга ме- рос бўлиб ўтадиган бу оилага қойил қолар ва буни яшириб ўтирмасди ҳам. – Қара, мен нима қилмоқчиман, яна Эли мақта- ниб юриши учун қиляпти деб ўйлама, бу шунчаки, ўзим учун, – деди Сильвия. – Сен мажлисда, Эли қабул комиссиясими, нима дерди, хуллас ўшанда бўлганингизда, архивга бориб ўзим Элининг қайси рақамдалигини аниқлаштираман. – Жуда соз, – деди доктор Ремензель, – борақол, излаб кўрчи, бир нима топарсан. – Бораман ҳам! – деди Сильвия. – Сен бунга қў- шилмасдирсан, менимча, бу жуда қизиқ бўлса керак. Сильвия эрига ўзининг соддадиллигини, унинг эса ўта босиқ эканини кўрсатишни, сўнгида «Нима ҳам дердим, мен ҳали ҳам ўша-ўша қишлоқи гўл аёллигимча қолганман шекилли, аввал қандай бўл- сам, кейин ҳам ўзгармайман, бунга кўникишингга тўғри келади» деганга ўхшаш гап қилишни ёқти- рарди. Бироқ докторнинг ҳозир айтишиб ўтиришга ҳафсаласи йўқ эди: у янги бино тарҳига бутунлай бе- рилиб кетди. – Янги хоналарда камин бўладими? – сўради Сильвия. Эски бинонинг кўп хоналарида чиройли каминлар ўрнатилганди. – Бу икки баробар қимматга тушади, – деди доктор. Ҳикоялар тўплами 110 – Агар мумкин бўлса, Элини каминли хонага жойлаштиришларини истардим, – деди Сильвия. – Бунақа хоналар юқори синфдагиларга берила- ди. – Балки бирор иложини қилиш мумкиндир… – «Бирор иложи» деганинг нимаси? – деди док- тор. – Сенингча, Элига каминли хона беришларини талаб қилишим керакми? – Керак бўлса, талаб ҳам қилгин, – деди Сильвия. – Қаттиқ туриб олишим керак, шундайми? – Эҳтимол, ҳалиям ўша-ўша гўлдирман, – деди Сильвия, – лекин неча-неча бино Ремензеллар но- мини олгани, Ремензеллар томонидан қанча-қанча пуллар стипендия учун ўтказилгани қўлимдаги про- спектда ёзиб қўйилибди. Шу номни кўтариб юрган одам бирор бир, ҳеч қурса зиғирдаккина бўлса ҳам имтиёздан фойдаланиши кераклигини ўйламай бўларканми. – Хўш, эшит, сенга қатъий бир нарсани айтиб қўяй, – деди доктор Ремензель, – Эли учун бирор эр- кинликми, имтиёзми сўрашни ҳечам хаёлингга кел- тирма, тушундингми, ҳеч ҳам! – Бундай қилиш ниятим ҳам йўқ, – деди Сильвия. – Нега доим сени ноқулай аҳволга тушириб қўйи- шим ҳақида ўйлайверасан, а? – Сира ундай эмас, – деди доктор. – Истаганимдек ўйласам майлими? – деди Сильвия. – Қўлингдан ушлаб турганим йўқ, – деди доктор. – Билганимни қиламан ҳам! – деди аёл ҳеч ҳижо- лат чекмай қувонч билан, сўнг чизмалар устига эгил- ди. – Нима дейсан, ўша одамларга хоналари ёқарми- кан? – Қайси одамларни айтяпсан? – деди доктор. – Ҳалиги, африкаликларга дейман-да, – тушун- Атиргул ўғриси 111 тирди аёл. Гап ҳукумат сўрови билан келаси се- местрдан Уайтхиллга қабул қилиниши керак бўлган африкалик ўттиз бола хусусида кетаётганди. Ўшалар учун ётоқхонани кенгайтиришаётган эдилар. – Улар учун алоҳида хона тайёрланмайди, – деди доктор. – Уларни бошқалардан ажратмоқчи эмаслар. – Шундай де! – деди Сильвия ва бирпас ўйга то- либ яна сўради: – Агар Эли ўшалардан бири билан битта хонага тушиб қолса-чи? – Янги ўқувчилар қуръа тортадилар – ким ким билан тушиши ўшанда маълум бўлади, – деди док- тор. – Проспектда бу ҳақида ҳам маълумот берилган. – Эли! – қичқириб юборди Сильвия. – Ҳм? – пўнғиллади Эли. – Африкалик аллақайси болача билан бир хонада яшашга нима дейсан? Эли бепарво елка қисди. – Сенга фарқи йўқми? – сўради Сильвия. Эли яна елкасини қимирлатиб қўйди. – Фарқи йўққа ўхшайди, – деди Сильвия. – Бошқача бўлиши ҳам мумкинмас, – деди док- тор. «Роллс-ройс» шалвираганидан ҳатто орқа эшиги оқ арқон билан боғлаб қўйилган эски «шевроле»га етиб олди. Доктор Ремензель йўл-йўлакай машина ҳайдовчисига кўзи тушдию, бирдан шодланиб, ҳа- яжонланиб ўзининг ҳайдовчисига қичқирди: – Ўтиб кетманг! – Сильвиядан ўтиб ойнани ту- ширди ва «шевроле» нинг ҳайдовчисига қичқирди: – Том! Ҳой! Том! Бу докторнинг Уайтхиллда бирга ўқиган эски қадрдони эди. Унинг бўйнида уайтхиллча рангдор шарф боғланган, доктор Ремензелни танигани- ни билдириб ўша шарфни силкиди. Сўнг ёнида- |
