Türkmen d I l I n I ň DÜŞÜndirişLI

ÝARMAK [ýa:rmak] II, işl. Dişlemek, dişläp 
ýara salmak (it hakynda). It gudurasa, eýesini ýarar 
(Nakyl). 
ÝARMAKLYK [ýa:rmaklyk], iş ady. Ýarmak 
ýagdaýy. 
ÝARMALYK [ýa:rmalyk] I, at. Gumda bitýän 
şaha-şaha baldakly ot. Titir, köwreýik, akýowşan, 
guşgözi, ýarmalyk, köjelik güberip tegelenip ugrapdy 
(Ç. Matalow).
ÝARMALYK [ýa:rmalyk] II, syp. Ýarma etmek 
üçin niýetlenen (däne). Ýarmalyk bugdaý. 
ÝARMAŞMAK, işl. Ýapgyt beýiklige çykmak, 
dyrmaşmak. Oglanlar depäniň üstüne ýarmaşyp 
çykdylar. 
ÝARNA, at.1. Bir zada goşant bolar ýaly zat. 
Mallaryna ot taýýarlaýar, çörege ýarna bolar diýip, 
el degirmeninde mellek ýerlerinden önen jöweni 
ýarýar (A. Gowşudow). 2. Urna, ýama. Şonuň bilen 
garybyň garnyna ýokna, ýyrtygyna ýarna bolar diýip 
hasap edýärdi (B. Kerbabaýew). 
ÝARPA [ýa:rpa:], hal. Eden işiň hakynyň, 
öndüren önümiň ýarysyny bermek şerti bilen, 
ýarpasyna. Ýetim aşy ýarpa bişer (Nakyl). 
ÝARPASYNA [ýa:rpa:syna], hal. Düşýän haky 
deň paýlaşmak ýa-da ýarysyny almak şerti bilen 
ekilýän, ýerine ýetirilýän (ekin, iş we ş.m. zat). 
ÝARPAÇY [ýa:rpa:çy], at. Ýarpasyna işleýän 
adam. 
ÝARPY [ýa:rpy], syp. 1. Bir zadyň ýary, ýarysy. 
2. Bitinden galan, ýarty, dolynyň ýarysyna ýeten. 
Unumyz hem ýarpy bolupdy. 
ÝARPYLAMA 
[ýa:rpylama], 
iş 
ady. 
Ýarpylamak ýagdaýy. 
ÝARPYLAMAK [ýa:rpylamak], işl. 1. Işiň 
ýarysyny edip gutarmak, ýarpysyna ýetmek. 
Halyçylaryň birentegi dokmalaryny ýarpylapdylar, 
birentegi bolsa gutaryp barýar (

Edebiýat we 
sungat

). 2. Bar bolan serişdäniň, puluň we ş.m. 
ýarysyny harçlamak, ýarpy etmek. Ýanymyza göteren 
azygymyzy ýarpylapdyk.