Türkmen d I l I n I ň DÜŞÜndirişLI

KÖMÜR, at. 1. Ösümlikden emele gelen we 
gazylyp alynýan gaty ýangyç. Daş kömür. 2. 
Gandym, sözen ýaly gaty agaçlar ýakylyp 
taýýarlanan ýangyç. Tanyş ýerim bolmany üçin, 
kömrümi, ýüňümi alanyňka myhman bolup düşdüm 
(N. Saryhanow). 

 Kömür çemçe demir ussasynyň körükdäki ody, 
kömri ölçerýän çemçesi. 
KÖMÜRÇI [kömürçü], at. 1. Kömür käninde 
işleýän işçi. 2. Gandym, sözen, sazak kömrüni satýan 
söwdagär. Ozallar gumdan kömürçiler gelerdiler. 
KÖMÜRDAN [kömürda:n], at. Körügiň kömür 
guýulýan we ýakylýan ýeri. Körügiň kömürdanyna 
agajyň ýonuşgalaryny salyp, onuň üstünden kömür 
guýup, kükürt çakyp otlady (N. Pomma). 
KÖNE [kö:nö], syp. 1. Köp ulanylyp dargan, 
çagşan, ýyrtylan, derde ýaramaýan, sandan çykan 
(zat we ş.m. hakynda). Köne keçe. 2. Häzirki däl, 
öňki, täze däl-de, owalky, geçen wagtky, gadymky. 3. 
Täsirini ýitiren, möwriti geçen, häzir ulanmakdan 
galan, durmuşy däl. 4. göç. m. Öň ýaşap geçen; köp 
ýaşan, garry (adam hakynda). Men könelerden, 
ötenlerden, aksakgallardan eşidýärdim (

Görogly

). 

 Köne heňine tutmak şol öňki aýdan-diýeniňi 
gaýtalap durmak. Köne saman sowurmak 
(agtarmak) köne öýke-kinäni ýatlamak, ýatdan 
çykarylmaly zady agzamak.
KÖNEÇE [kö:nöçö], hal. 1. Täzä uýgunlaşman,  
könä laýyk, täzelige daýanman. Dogry, täzeçe 
terbiýäniň 
netijesinde 
ýaşuly 
nesle 
köneçe 
pikirlenýän adamlar hökmünde baha berlen wagty 
hem boldy (

Watan

). 2. Öňki, hemişeki, geçen 
döwürdäki. 
