лай изоҳласа бўлади. Қадимги эрон тилидаги яихга (қизил)
сўзи зик (ўт, ёниш) сўзидан келиб чиққан17. Қизил
ранг ав-
валлари
рус тилида чсрвленньш сўзи билан ифодаланар эди,
сабаби қадимги рус тилида
червь сўзи қуртнигина англатиб
ҳолмасдан, шу билан бирга
қизил бўёқ маъносида ҳам иш-
латилар эдн. Бунга, ўрта асрларда ҳизил бўёқ
тушунчасининг
червец деб аталувчи чувалчангнинг бир туридан олинганлигн
сабаб бўлган бўлиши керак18.
С ў з н и н г м а ъ н о с и унинг товуши билан бир ҳаторда
сўзнинг муҳим элементи саналади. Қўпчилик авторлар бу-
ни эътироф қилишади. «Сўз маъносини
унинг ички компонен-
ти деб эътироф қилиш ва маънони
объектив воқеликдаги
иредмет ва ҳодисаларпинг акс эгиши еифатида талқин
этиш,— дейди проф. Л. О. Резников,— тилни
изчил материа-
листик тушунишда ниҳоятда зарурдир»19.
Юқорида кўрсатиб ўтганимиздск, баъзи текширувчилар
товушни сўзнинг ташқи, модднп томони тарзида талқин эт-
салар, маънони моддий дунснинг инъикоси сифатида сўзнипг
ички г.а идеал томони деб қарайдплар. Қисқаси улар маъно
борлпқпипг акс этишидир деб таъкидламоқдалар.
Аммо онгнинг шаклланишини бошқа олимлар ҳам аниқ-
лашган. Проф. В. А. Звегинцев «Семасиология»
номли мо-
пографиясида сўз қурилиши проблемасини пухта ва ҳар то-
моплама қараб чиқиб сўз маъносини
шакллантирувчи уч
омилпи қайд этади:
1
. Объектив воқелик. Бу кенг маънода халқ тарихи тар-
зида тушунилади.
2
. Тафаккур. Бунинг фаолиятн объектив воқеликнп бп-
лишга қаратилган;
тушунча шаклларида
ривожлаииб тпл
воситасида амалга ошприладп.
3
. Тил системаси. Тил элеменгларинипг ичкп муносабат-
лари (лексика доирасида) тарихан шаклланади, *аммо пиро-
вард оқибатида олдинги икки омилга асосланади20.
Демак, сўз маъноси мана шу уч омил нуқтаи
назаридан
ўрганилгандагина у самарали бўлиши мумкин: бу кишининг
билиш фаолияти аспектида қараладн. Бунда ижтимоий меҳ-
нат практикаси етакчи роль ўйнайди ва тушунча (практика-
Do'stlaringiz bilan baham: