Yuraksiz fabrika Muallif: Sverre Knudsen Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev ogohlantirish: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini

Yuraksiz fabrika
Muallif: Sverre Knudsen
Tarjimon: Fazliddin Raxmonaliyev

OGOHLANTIRISH: Mazkur kitobdan tijoriy maqsadlarda foydalanish
taqiqlanadi. Tarjimon ushbu tarjima uchun mualliflik huquqini
oʻzida saqlab qoladi.


Fazliddin Raxmonaliyevning telegramdagi shaxsiy blogi:
https://t.me/psixolog_qaydlari

Sverre Knudsen
«Yuraksiz fabrika»
Deyarli oddiy tushlik tanaffusi
Bu voqea barcha vafli faqat toʻrtburchak shaklida pishirilgan kunlarda sodir bo'ldi. Shu sababli, vafli fabrikasi xodimasi Marit Os tushlik paytida ish joyida butunlay boshqacha shakldagi vafli olgani hayratda qoldi.
— Men hech qachon bunaqasini ko‘rmaganman! — shivirladi Byornar Sivertsen, ko‘zlarini katta-katta ochgancha. - Hech kim ko'rmasin, yashirib qo'y, - dedi u yanada jimgina pichirlab, asabiy tarzda yonida turgan odamlarga qarab. Maʼmur Sivertsen katta va kuchli odam bo'lsa-da, u aniq hayajonlangan edi.
Marit vaflini salfetka bilan yopishga shoshildi, lekin chidolmadi va baribir burchagini ko'tardi:
- Uning qandayligiga qara!
- Marit, inspektorlar bizni kuzatishmoqda, - deb pichirladi Byornar uning qulog'iga.
- Oh, sen har doim shunday deysiz, - dedi Marit achchiqlanib, lekin hech kim ularga qaramayotganligiga ishonch hosil qilish uchun orqasiga o'girildi. Vafli fabrikasi inspektorlari juda qattiqqo'l edilar va intizomning zarracha buzilishiga toqat qilmasdilar.
- Oldinga yur, - deb pichirladi Maritga Byornar.
- Ilojim yoʻq, navbat joyidan jilmayapti, - dedi Marit. - Uning qanday ko'rinishda ekanligini payqadingmi?
— Ha, ha, — deb g‘o‘ldiradi maʼmur o‘ziga xos bir narsani o‘ylab.
- U yurakka o'xshardi, - dedi Marit o'ylanib. - Bir oz notekis va burchakli, lekin baribir yurak!
Qiz oshxonaga qaradi. Xonaning kattaligi futbol maydonidek edi. «Boshvafli» zavodi butun mamlakat uchun vafli pishirardi. Unda br necha ming xodim ishlardi. Bu vafli tayyorlash huquqiga ega bo'lgan yagona korxona edi. Ularning retsepti faqat bosh direktor Hansen-Visochansenga ma'lum bo'lib, sir saqlangan. Shuning uchun zavod inspektorlari qattiqqo‘l edi. Xodimlarga hatto vaflilarni o'zaro muhokama qilishi va turli bo'limlarning xodimlari bir-biri bilan muloqot qilishlari taqiqlangandi. Bundan tashqari, bosh direktorning deyarli oshxonaning shifti ustida o'z balkoni bor edi, u yerdan u barcha qo'l ostidagilarini kuzatishi mumkin edi.
- Qara, yana bir yangi kelgan, - dedi Byornar Sivertsen Maritning oldida ovqat uzatish oynasi ochilganda.
Odatda uni bir soniyaga ochichardi. Bu keluvchiga patnisda vafli berish uchun yetarli vaqt edi. Ammo endi deraza uch soniyadan ko'proq ochiq qoldi va Maritga bu soniyalar cheksiz davom etganday tuyuldi.
Deraza oldida Marit avval hech qachon ko'rmagan odamini ko'rdi. Uning nigohiga duch kelganida, qizarib ketdi - yigit juda chiroyli edi! Uning qo'lida qandaydir yozuvi bor salfetka bor edi va Marit kuzatuvchan bo'lsa ham, u yozuvga e'tibor bermadi. Aksincha, u yigitning ko‘zlariga tikildi, qancha uzoq qarasa, shunchalik ko‘p botib borardi. Ko'zlari osmondek moviy edi. Jiddiy, qayg'uli va bir vaqtning o'zida biroz g'azablangan. Yigit ham go‘yo oʻrnatilgan tartibni buzadigan ish qilmoqchi bo‘lgandek qizarib ketdi.
Nahotki U faqat uning uchun yurak shaklidagi vafli pishirgan boʻlsa?
To'satdan deraza oldida jigarrang formali vafli matosidan kurtka va klyukva murabbosi kabi qizil ko'ylak kiygan ikki kishi paydo bo'ldi. Ular zavod qo'riqchilari edi. Ko‘zlari osmondek ko‘k yigitni tutib oldilar. Xuddi shu payt Byornar Sivertsen keskin ortiga o‘girilib, xuddi chaqmoqdek, qo‘lida salfetkani mahkam ushlab turgan mahbus tomon otildi. U endigina qo‘lga olishiga, deraza taraqlab yopildi. Byornar salfetkani Maritning cho'ntagiga solib, uni oldinga siljitdi.
- Bir ogʻiz gapirma! - Byornar Maritning qulog'iga pichirladi va u uning ovozini zo'rg'a tanidi: ovoz juda vahshiyona edi. Ammo qiz muhimroq narsalar bilan band edi. Unga ajoyib vafli pishirgan odamga nima bo'ldi? Zavod inspektorlari unga nima qilishdi?
Marit doʻsti, bahaybat Byornarga qaradi, lekin u yordam berishga ojiz edi.
- Bugun murabbo bilan vafli istaysanmi? — dedi u, go‘yo ularda tanlov bordek, ahmoqona kulimsirab. Marit doʻstining omadsiz xaziliga e’tibor bermadi va cho‘ntagidan sekingina ro‘salfetkani chiqarib oldi. Unda shunday yozilgan edi:
"Metroda. Soat oltida".
Metroda
Ham metro, ham barcha daraxtlari va qoʻlga oʻrgatilgan qushlari bilan metro yonida joylashgan bogʻ «Boshvafli»ga tegishli edi. Bu keksa blyuz qo'shiqchisi Stella faqat qudratli zavod tomonidan tasdiqlangan qo'shiqlarni kuylashiga ruxsat berilganligini anglatardi. Odatda Stella metro bekatida devorga tayogʻi suyab, bo‘yniga gitara tasmasini tashlab turardi. Marit Os hech qachon qo'shiqchini to'xtatib tinglashga vaqt topa olmasdi, lekin keyin u Stella tomonidan ijro etilgan «Biznikidan go'zalroq mamlakat yo'q» qo'shig'i g'amgin va go'zal eshitiladi, deb o'yladi. Go'yo bu g'alati so'zlar ortida qandaydir ma'no bordek.
Marit Os bir nechta tangalarni topib, Stellaning oyog'i ostidagi shlyapa ichiga tashladi. U umrida birinchi marta ko'cha xonandasiga pul berdi. Marit bir nechta olma daraxtlari bo'lgan fermada tug'ilgan. Uning otasi va onasi zo'rg'a kun kechirishardi va har oy ota-onasiga pul jo'natish uchun Marit pul yig'ishga majbur bo'lardi va shuning uchun kamdan-kam hollarda uyga borardi. Ammo, ehtimol, endi ishda ishlar yuqoriga ko'tarilayotganda, hamma narsa o'zgarishi mumkinmi? Marit Os eng istiqbolli xodimlardan biri ekanligi va agar u zavod qoidalariga rioya qilsa, yaxshi martaba orttirishi mumkinligi hammaga ma'lum edi.
Marit xo'rsinib qo'ydi va bir zum unga yorilib ketgan gitarali qo'shiqchi qora ko'zoynak ostidan unga qaragandek tuyuldi. Ammo, ehtimol, bu faqat qizga tuyuldi va ko'zoynakda porlayotgan xira aks unga hiyla qildi. Soat millari deyarli yettini ko‘rsatar, ko‘zlari osmondek moviy yigit ko‘rinmasdi. Bu haqiqat bo'lish juda ham yaxshi edi. Yoki u Marit bilan hazillashdi, yoki uni zavod inspektorlari hibsga olishdi va agar shunday bo'lsa, qiz o'sha paytda nima bo'lishini tasavvur qilishga ham jur'at eta olmadi.
Poyezd yaqinlashdi va Marit unga shoshildi. Lekin avvaliga bir erkak qizning yo‘lini to‘sdi. U bor kuchi bilan Maritni turtib yubordi. Keyin uning oyog'i ustidan qalin shinalar o'rnatilgan ulkan, sport uslubidagi egizak aravacha o'tib ketdi. Va nihoyat, bir ayol Maritni tirsagi bilan ko'kragiga itarib yubordi, shunda u deyarli bo'g'ilib qoldi.
— Qayoqqa ketyapsan, ahmoq! — deb baqirdi ayol mushtini silkitib.
Marit boshini pastga tushirdi va to'xtadi. Ammo keyin – kutilmaganda – yorqin sport kiyimlarida butun bir futbol jamoasi paydo bo'ldi. Oldindan yugurayotgan o'yinchilarning har biri Maritga tegindi. Va u o'zini harqancha tutishga harakat qilmasin, ko'z yoshlari uning yonoqlaridan daryo boʻlib oqardi.
- Xo'sh, nima xuddi qazib olingandek turibsan, qirchangʻi! - chol qizga baqirdi va soyabon bilan urdi. U orqasidan boshqa ovozlarni eshitdi. Yana bir necha kishi Maritni itarib yubordi va u tez harakatlanuvchi odamlar oqimida adashib, platforma bo'ylab maqsadsiz yurdi. Uni boshqa hech kim itarib yubormadi.
«Ajralib turish mumkin emas, - dedi Marit o'ziga minginchi marta. - Keyin yaxshi ish topaman va oilamga yordam bera olaman.»
«Faqat toʻgʻridan yur, - deb g'o'ldiradi Marit. - Faqat to'g'ridan.»