сўзсиз деган маъноларни англатади), яъни бўртгириб кўрсатиш;
б) абстракт (лотинча
abstratio
- диққатни четга тортиш
деган маънони англатади), яъни тафаккур;
в) тафаккурнинг умумлаштириш қобилияти.
3) диннинг руҳий илдизи. Диннинг вужудга келишида ки
шининг билиш фаолиятига боғлиқ жараёнлар билан бирга
унинг ҳиссиёти, кайфияти ва кечинмалари \ам иштирок эта
ди. Диний тасаввурлар дастлаб кишиларнинг ҳис-туйғулари
орқали вужудга келади.
Диннинг руҳий илдизи индивидуал ва ижтимоий руҳият-
ларга бўлинади. Индивидуал руҳиятга шахсий изтироб, ғам-
ташвиш, ўлимдан қўрқиш, ёлғизлик, муҳаббат, меҳр-шаф-
қат, миннатдорлик сингари ижобий ва салбий кечинмалар-
ни мисол келтириш мумкин.
Ижтимоий руҳиятга гуруҳлар ва жамиятларга хос воқе-
ликлар — ижтимоий фикр, оммавий қўрқиш ҳисси, такдид,
анъана ва урф-одат кабиларни мисол келтириш мумкин.
j
Гх'ьГ
*
”
71
' 3 4 ’
'
U %
I
Диннинг руҳий илдизлари деганда диний гояларни қайта
ишлаб чиқарилиши ва ўзлаштирилишига қулай шарт-шаро-
итлар яратадиган жамиятлар, гуруҳлар ва индивидларнинг
руҳий ҳолати, жараёнлари ва механизмлари тушунилади.
Руҳий кечинмалар инсонга хос хусусиятдир. Уларсиз ин
сон яшай олмайди. Одам ўзининг ижобий ва салбий ҳис-
туйғуларини бошқаришга \аракат қилади, лекин руҳият тур
ли объектив ва субъектив шарт-шароитларга боғлик^иги,
мураккаблиги сабабли уларни барқарорлаштирадиган кучга
эҳтиёж сезади. Дин ана шундай куч вазифасини бажариши
Do'stlaringiz bilan baham: |