нинг ўз кастаси қоидаларига сўзсиз амал қилишларидир.
Брахманлар кастаси вакиллари ижтимоий ҳаётнинг тур
ли соҳаларида фаол иштирок этсалар-да, уларнинг асосий
вазифаси жамият бошқа қатламларининг диний эҳтиёжла-
рини таъминлашдан иборат. Юқорида қайд этилганидек,
барча муҳим диний маросимлар брахманлар раҳбарлигида
бажарилади. Диний маросимлар асосан ибодатхоналарда утка-
зил ад и. Одамлар ибодатхоналарга худонинг бутини эъзозлаш,
ибодат қилиб, эҳсон бериш ниятида келадилар. Брахман ҳар
бир диндорнинг эҳсонини қабул қилади ва уни ило\га етка-
зиш билан боғлиқ маросимларни бажаради.
Ҳиндуийликда кишининг мақсадга эришишида брахман
нинг воситачилиги билан бирга ғайритабиий кучларнинг хай-
рихо^тигига эришиш зарур деб ҳисобланган. Бу эса диний
тизимда сеҳргарлик амалиёти — тантризм (санскрит тилида
«тантра» — фикрни жимжимадор қилиб ифодалаш, сир ту
тилган матн, сеҳргарлик)нинг сак^аниб қолишига шарт-ша-
роит яратган. Сеҳргарлик усуллари бўлмиш тантралардан му-
қаддас афсунлар — мантралар вужудга келган. Ҳиндуийлар
мантраларда илоҳий куч мавжуд эканлигига, уларни ўқиш
билан ғайритабиий куч (шакти)ни чақириш ва унинг ёрда
мида мақсадга мўъжизавий равишда эришиш мумкинлигига
ишонганлар. Зеро, мантра овоз шаклига кирган Брахма деб
ҳисобланган. Ҳар бир каста ўз мантрасига эга бўлиб, \аётий
муаммолар пайдо бўлганда мантраларни ўқиб, ғайритабиий
кучларни ёрдамга чақирган.
Ҳиндуийликда мантралар билан бирга туморлар, сеҳрли
диаграммалардан ҳам фойдаланилади. Улар афсунгарлик ашё-
ларидир. Одамлар ўз ҳаётий муаммоларининг \ал этилишида
брахманларнинг маслаҳатлари, худоларга сиғиниш ва э\сон-
Do'stlaringiz bilan baham: |
