3 – Мавзу Янги ва энг янги давр фалсафаси

Немис классик фалсафаси XVIII аср охири ва XIX асрнинг биринчи 
ярмида кенг ѐйилди.
Иоганн Фихте (1762–
1814) субъектив 
идеализм 
концепциясининг 
ишлаб чиқилишида 
катта хисса қўшди, унга 
мувофиқ инсон учун 
ягона ва асосий 
воқелик унинг ўзидир, 
унинг онги («Мен ўзим» 
концепцияси)
(
юқоридаги 
слайдларда 
келтирилган)
Людвиг Фейербах
(1804-1872)
•идеализмни танқид қилади 
ва дунѐнинг тартибли ва 
умумий тизимли тасвирини 
илгари сурди;
•ўзининг фалсафасида 
Фейербах ашаддий атеист 
сифатида намоѐн бўлган, 
Худонинг йўқлигини, унинг 
инсон томонидан ўйлаб 
топилганини, амалга 
оширилмаган инсоний 
идеалларнинг Худо 
кўринишига ўтказилганини 
исботлашга ҳаракат қилган.
Немис классик 
фалсафасининг 
аҳамияти
фалсафанинг 
эътиборини 
одатий 
муаммоларидан 
(борлиқ, 
тафаккур, билиш 
ва бошқалар) 
инсон моҳиятини 
тадқиқ этишга 
қаратган;
фалсафанинг 
мантиқий-назарий 
аппаратини 
сезиларли 
бойитди;
тарихга бутун 
жараѐн сифатида 
қаради.

---

48
Иммануил Кант фалсафаси
Кант фалсафасини даврийлаштириш
Танқидий давргача бўлган ижоди 
(18 
–асрнинг 70 йилларигача):
Кантнинг танқидий давргача
бўлган фалсафий тадқиқотларининг
муҳим масалалари борлиқ,
табиат, табиий фанлар муаммолари
эди. Кантнинг ушбу муаммоларни 
ўрганишидаги ижодкорлиги шундаки,
у тараққиѐт муаммоларига биринчи
бўлиб эътибор ажратган
файласуф эди. 
Кантнинг танқидий даврдаги (18-асрнинг