4-mavzu. Tadqiqot jarayoni bosqichlari reja: Tadqiqotlarni loyihalashtirish bosqichi Tadqiqotning texnologik fazasi


Download 442.98 Kb.
Pdf ko'rish
bet4/23
Sana07.04.2023
Hajmi442.98 Kb.
#1336941
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   23
Bog'liq
4 мавзу Тадқиқот жараёни босиқчлари

1. Muammoning qo'yilishi. Muammoni shakllantirish jarayonida savollarning 



qo'yilishi muhimdir. Savollar ravon ifodalangan yoki mujmal, aniq belgilangan yoki 
nazarda tutilgan bo'lishi mumkin. Muammoning qo'yilishi - bu, birinchi navbatda, 
bir -birining o'rnini bosadigan, tadqiqotchini noma'lumni aniqlashga va uni 
ma'lumga aylantirish usullariga yaqinlashtiradigan savollarni qidirish jarayoni. Bu 
muammoni shakllantirishda muhim nuqta. Ammo muammoning qo'yilishi shu bilan 
cheklanib qolmaydi. Birinchidan, har bir ilmiy savol muammo emas - bu shunchaki 
aniqlovchi yoki bugungi kunda fan uchun umuman hal qilinmaydigan savol bo'lib 
chiqishi ham mumkin. 
Ikkinchidan, muammoni shakllantirish uchun savolning o'zi yetarli emas. 
Masalaning sabablarini aniqlash ham talab qilinadi. 
Bu muammoni qo'yish jarayonidagi boshqa amal. Bu muammoli masalani 
keltirib chiqargan qarama-qarshilikni aniqlash amali bo'lib, uni aniq qayd etish 
kerak. 
Keling, ilmiy muammo ostidagi qarama -qarshilikni tuzatishga bizning nuqtai 
nazarimizdan qiziq bo'lgan misol keltiraylik. Ko'p narsani bilish va qila olish uchun 
yaxshi xotiraga ega bo'lish va fikrlashga o'rgatish kerak. Va bu erda biz muqarrar 
qarama-qarshilikka duch kelamiz: bilim to'plashga ko'proq vaqt ajratish, fikrlashga 
o'rgatish uchun kamroq vaqt ajratish va aksincha. Shunday bo'lsa, demak, qandaydir 
optimum bor. Agar uni o'rnatish mumkin bo'lganda, ko'p qiyinchiliklar yo'qolgan 
bo'lardi. 
Muammoning shakllanishi uchun tadqiqotning rivojlanish prognozi va 
muammoning "foniga" asoslangan tadqiqotning kutilayotgan yakuniy natijasining 
"loyihasi" tasvirini yaratish katta ahamiyatga ega. "Fon" deganda, bu bosqichda 
bog'liq bo'lgan, shuningdek, kelajakda bog'liq bo'ladigan, tadqiqotning borishi va 
natijalariga ta'sir ko'rsatadigan va ta'sir qiladigan barcha holatlar tushuniladi. 
2. Muammoni baholash. Muammoni baholashga uning yechimi uchun kerak 
bo‘ladigan barcha shartlarni aniqlash kiradi, ularning qatoriga muammoning turi va 
fanning imkoniyatlaridan kelib chiqib quyidagilar kiradi: izlanish metodlarini, 
axborot manbalarini, ilmiy xodimlar tarkibini, muammoning yechimi uchun zarur 
bo‘lgan tashkiliy shakllarni, moliyalashtirish shakllarini aniqlash, dastur va izlanish 
uslubiyotini, hamda oraliq va yakuniy natijalarni ilmiy muxokama qilish turlarini 
aniqlash, zaruriy ilmiy uskunalar ro‘yxatini, zaruriy maydonlarni, muammo 
bo‘yicha extimoliy kooperatsiya sheriklarini va boshqalarni aniqlash.
3. Muammoni asoslash. Muammoni asoslash - bu, birinchidan, mazkur 
muammoning boshqa – avval yechilgan va xozirda, bir vaqtning o‘zida birga 
yechilayotgan muammolar bilan mazmunli, aksiologik (qadriyatli) va genetik 
aloqalarini aniqlash, shuningdek, mazkur muammoning boshqa, yechimi ushbu 
muammoning yechimiga bog‘liq holda xal bo‘ladigan muammolar bilan aloqalarini 
aniqlashdir.



Ikkinchidan, muammoni asoslash - bu uning yechimi zarurligini asoslaydigan 
argumentlarni izlash, kutilayotgan natijalarning ilmiy yoki amaliy qadri borligini 
izlashdir. Bu mazkur muammoni (yoki muammoning bunday qo‘yilishini) boshqa 
muammolar bilan, har bir muammoning amaliyot va fanning ichki mantiqi 
extiyojlari uchun muhimligini hisobga olib ularni yechish uchun muammolarni 
ajratib olish jixatidan solishtirish kerakligi zaruratidir.
Bunda, zamonaviy fanda ko‘pincha bir necha yechim variantlariga yo‘l 
qo‘yiladigan muammolar uchramoqda. Xususan, zamonaviy Rossiya iqtisodiyotida 
turlicha firmalar modellari, biznesni tashkil qilishga bo‘lgan yondashuvlar va 
boshqalar xilma-xilligi paydo bo‘ldi. Bunday holatlarda aynan qaysi yechim, aynan 
qaysi model eng katta ustunliklarga ega va shuning uchun u mazkur sharoitlarda eng 
maqsadga muvofiq ekanligini maydalab asoslashga to‘g‘ri keladi. Muammo 
qanchalik murakkabroq bo‘lsa, uni yechish mumkinligini asoslashda va uning 
yechimini rejalashda shunchalik ko‘proq turli-tuman omillar hisobga olinishi lozim. 
Olimning muammo yechimga ega ekanligini yoki muammoning taklif etilayotgan 
yechimini qabul qilishni asoslash uchun dalillarni shakllantirish va tanqidiy taxlil 
qilish maxorati bunday sharoitlarda fanning taraqqiyoti uchun muhim asos bo‘ladi.
Muammoning dolzarbligini baholashda ko‘pincha uning xaqiqatda 
dolzarbligini bo‘rttirib baholash holatiga duch kelish mumkin. Shu munosabat bilan 
olimlarda himoyalanish reaksiyasi paydo bo‘ladi: ular har qanday muammoning 
xaqiqatdagi dolzarbligini bu muammolar yoritiladigan ilmiy ishlar mualliflaridan 
ko‘ra ancha kichikroq ko‘lamlarda ko‘rib chiqishga moyildirlar. Bu - fan uchun 
tabiiy bo‘lgan xodisa, odatiy hol. Fan o‘z me’yorida konservativ bo‘lishi kerak va 
har bir yangi ilmiy ish yuzasidan u chekkadan bu chekkaga qarab chopmasligi kerak. 
Lekin shu bilan birga, ba’zan bu hol muhim muammolarga yetarlicha baho 
bermaslikka hamda fandagi yangi yo‘nalishlarning rivojlanishi asossiz to‘xtab 
qolishiga olib keladi. Masalan, sobiq ittifoqda XX asrning 50-yillarida genetika va 
kibernetika fanlari nazarga ilinmaganligi natijasida bu yo‘nalishlar bo‘yicha sobiq
ittifoq fanlari bir necha o‘n yilliklarga ortga chekingan.
Muammoni baholashdagi sub’ektivlikni pasaytirish uchun muammoga qarshi 
ham tadqiqotchining o‘zi, ham uning hamkasblari tomonidan turli-tuman e’tirozlar 
surilishi muhim ahamiyatga ega. Bunda muammoning moxiyati, uning ifodalanishi, 
qo‘yilishi shartlari hamda uning yechimi oqibatlariga tegishli barcha narsalar shubxa 
ostiga olinadi: muammo o‘zi bormi? Muammo yechimiga amaliy yoki ilmiy 
zaruriyat bormi? Ilm-fan rivojining xozirgi holatida muammoning yechimi 
mavjudmi? Mazkur muammoni xal qilishga ushbu tadqiqotchining yoki ushbu ilmiy 
jamoaning kuchi yetadimi? Rejalashtirilayotgan natijalarning extimoliy qadr-
qimmati qanday?
Muammoning to‘g‘ri qo‘yilishi “yoqlab” va “qarshi” argumentlarining 



musobaqalashuvini nazarda tutadi. Aynan qarama-qarshi fikrlar fokusida 
muammoning moxiyati, uni yechish zaruriyati va qadr-qimmati, uning nazariy va 
amaliy ahamiyati xaqidagi to‘g‘ri tasavvur tug‘iladi. 
1. Muammoni strukturalash. Muammoni strukturalashning boshlang‘ich 
nuqtasi bo‘lib uni parchalash yoki muammoni “stratifikatsiyalash” (lot. “stratum” - 
qatlam) hisoblanadi. Parchalash (dekompozitsiya – pastroqqa qarang) – bu ularsiz 
markaziy – muammoli – savolga javob topish mumkin bo‘lmagan qo‘shimcha 
savollarni (savolchalarni) izlash. Dastlabki holatda muammoning barcha 
“savolchalarini” kamdan-kam shakllantirib ifodalash mumkin. Bu hol asosan 
izlanish davomida ro‘y beradi. Dastavval muammoning yechimi uchun talab 
etiladigan barcha narsalarni oldindan bashorat qilish ko‘pincha nixoyatda qiyin 
bo‘ladi. Shuning uchun stratifikatsiyalash (parchalash, dekompozitsiya) muammoni 
yechishning butun jarayoniga tegishlidir. Muammo qo‘yilishining boshlang‘ich 
nuqtasida esa gap barcha extimoliy va zaruriy savolchalarni qidirib topish va 
ifodalash to‘g‘risida ketadi, ularsiz izlanishni boshlash va kutilayotgan natijani 
olishni mo‘ljallash mumkin emas.
V.I. Vernadskiy yozishicha, “Ilm (fan) doimo bir xil usulda yo‘lni qidiradi, - 
u dastavval murakkab masalani soddaroq masalalarga bo‘lib tashlaydi, keyin, 
murakkab masalalarni chetga surib, soddaroqlarining yechimini topadi va undan 
keyingina qoldirilgan murakkab masalaga qaytadi”. 
Keyinchalik, muammoni parchalash jarayonida uni lokallashtirish – ya’ni, 
tadqiqot o‘tkazishning mavjud sharoitlaridan kelib chiqib izlanish ob’ektini xaqiqiy 
qamrab olinadigan va tadqiqotchining yoki tadqiqotchilar guruxining kuchi 
yetadigan chegaralar bilan cheklash lozim.
Tadqiqotchi, aslida o‘ta qiziqarli bo‘lgan, lekin javobi qidirilayotgan 
muammoli savolga javob olinishini qiyinlashtiradigan narsalardan voz kecha olishi 
nixoyatda muhimdir.
Muammoni chegaralash, lokallashtirishdan so‘ng muammoning barcha 
savollari (savolchalari) turkumini tadqiqotning mantiqiga  mos holda tartiblashtirish 
lozim, ya’ni, savolchalarni yechishning o‘ziga xos “tarmoqli grafigi” tuzib chiqish 
lozim.
Muammoning qo‘yilishi doimo ma’lum bir ilmiy til vositalarini qo‘llagan 
holda amalga oshiriladi. Muammoni ifodalash uchun tanlangan tushunchalar va 
tilning tuzilmalari doimo ham uning ma’nosiga indifferent (lot. “indifferens
befarq”) 
bo‘lavermaydi. 
Amaliyotda 
olimlar 
bir-birini 
tushunmasligi 
muammolarning murakkabligiga emas, balki iboralarning bir xil ma’noda 
qo‘llanmasligiga bog‘liq bo‘lgan holatlar ham ko‘p uchragan.
Ayniqsa tadqiqotning dastlabki bosqichida iboraviy anglashmovchilikka yo‘l 
qo‘ymaslik o‘ta muhimdir: muammoning qo‘yilishi va uni keyinchalik yoyish 



jarayonida muammoga aloqasi bor barcha tushunchalarni aniq belgilab olish lozim. 
Undan tashqari, agar muammoni maxsus iboralarsiz bayon etishning iloji bo‘lsa, 
muammoni qo‘yayotganlarda noaniqliklar, bir xil ma’noda tushunmaslik holatlari 
ko‘pincha muvaffaqiyat bilan bartaraf etiladi. Oddiy tilga tarjima qilishning 
foydasini “21-asr dialoglari” nomli parodiyadagi quyidagi misol bilan yorqin 
ifodalash mumkin, bunda mutaxassis-olimning muloxazalarini keng ommaga 
tushunarli bo‘lgan tilga shunga ixtisoslashgan robot tarjima qiladi: “Ma’ruzachi: 
ekvidistant traektoriyalar bo‘yicha xarakatlanuvchi to‘rtta monosiklik agregatni 
tasavvur qiling... Robot-tarjimon: tasavvur qiling - ... E ... - to‘rtta g‘ildirak.”
Shunday qilib, biz tadqiqot uchun muhim ahamiyatga ega bo‘lgan, ilmiy 
bilimlarni tashkil qilishning o‘ziga xos shakllaridan biri – muammoni, hamda 
bilishning metodi sifatidagi muammoni qo‘yilish jarayonini ko‘rib chiqdik. 
O‘z tadqiqotining muammosini ifodalagach, tadqiqotchi uning ob’ekti va 
predmetini aniqlab oladi. 
Tadqiqotning ob’ekti va predmeti. Gnoseologiyada – bilish nazariyasida - 

Download 442.98 Kb.

Do'stlaringiz bilan baham:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   23




Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling