Абу Али Ион Сино саломон ва ибсол

26

---

24
Ҳ ақ ж аҳоннинг жонидур, бадандур жаҳон, 
Ф арнш талар бу танга сезги, бегумон. 
Уноурлардан барча ж исм маволид аъзо, 
Ш удур борлиқ, қолгани ҳийлаю ёлғон.
25
Дўстим душ ман билан ўтирмиш бисёр, 
Энди ўтирм айм ан у билан зиндор.
П арҳез қил ш акардан заҳари бўлса, 
П аш ш адан цоч, қўниш ж ойи бўлса мор2.

---

Ғ А З А Л Л А Р
Ҳ акиқат тип-тиниқ бода эрур руҳнинг ғизоси, 
Чечак-гуллардин ўзгай бўйи ҳам ранги сароси.
А ц
1
Щ ранглигу мисли ёқуту лаълисиф ат бўлса,
К им ки ичса бир ж ом , бошига қўнгай ҳумоси.
Қуюлса тонг ила хумморларнинг ж ом ига қул-кул, 
Магар барбат садосидин келур хушроқ садоси.
П адар панди каби аччиқдир, аммо фойдаси беҳад, 
Эрур нодонга ботилу вале доно равоси.
А қл фатвоси андоқким , ҳалолдир ичса донолар,
Вале аҳм оқлара м акруҳ эрур кайф и сафоси.
Билимдонга ҳалолдирким , ҳаромдир аҳли ж оҳилга, 
Ҳ ама яхши-ёмонни аж ратур майнинг зиёси.
Ҳаром ўлмиш шароб оламда балким ж аҳли ж оҳилдин, 
Н ечаким ичди ж оҳил, бўлдилар майнинг адоси.
Ш аробни аблаҳ ичса, чун гуноҳи ҳаддидан ошгай, 
Тилидин лоф ёғилғай, ўзгариб фикри ҳавоси.
Не хуш дирким, қўлингга сунса паймона гўзал маҳбуб, 
Гўзал юз ш абнами томса, мен ул майнинг гадоси.
Абу А ли, тиниқ майни ҳаким она ичавер,
Худо ҳаққи, шудир ҳақнинг йўлин топмоқ давоси.
28

---

* * *
Мард киш ига ўн хил иш доим ҳаром, 
Олтисидан мард киш и холис мудом.
Х асислигу, за с а д за м ёлгончилик, 
Заиф лик, дарду й ў қ ли к к а бўлиш ром.
А гар неъм атга етсанг, сен адолат — 
Д ам ақлинг бирла бер дўстларга инъом.
А гар ш иддатда қолсанг, ютма дардинг, 
Самой бўлғай бу дарддин чеҳра гулфом.
Н азарга арзим ас буткул ж а зо н ҳеч, 
Совуқ бир 
03 ила бўлғай саранжом.
Ф алак — ж уф т соцца, олам тахтасидир, 
А ж ал ўйнайди, бизлар — донаи хом.

---

Қ И Т Ъ А Л А Р
Улуғлигим туф айли дилларида ваҳм алар зоҳир,
Й ўқ эроа, ш аф
1{ат этмай, айлаш арди бетиним таҳқир. 
Мени тутмоқчи бўлганлар қазиб чоҳ, айлаш ар «ав-ав», 
К учук овози ҳарёвд а, ф ақат мен бунда ш ерман, шер.
"к "к
*
Узоқдан ўқрайиб, менга қилурлар неча ғавғолар,
Мен эрсам илм дерман, тунларим бедор ўтар бир-бир. 
А гар бундай адоват ўрнига бўлсайди одил кўз, 
К ўрарди иш ларим да у л ёмон ўрнига хўб тадбир.
* * *
Тарк қил бор нарсани, аълодурур ж он ҳам м адан, 
Ж он кам оли илмдандир, илмдандир сўлу соғ.
Ж он агар бир ш иш а бўлса, илм — бир ёнгувчи ш ам, 
Ҳ икм ати инсонни билгил ул чароғда лам паёғ.
Гар чароғ равш ан эрурса, сен соғ-саломат ҳам тирик, 
Гар чароғ сўнса, сенинг ҳам ўлганингдир ушбу чоғ.