Adalet Menzili

Adil Yakubov
166

---

Mercanay gözlerini açtığında baksa ki koca yol ana baba gününe dönmüş,
köy tarafından başka bir asker at sürüp gelmekte, önceki iki asker ise Laçin’i
sımsıkı tutmuşlar, ancak konu komşu ortaya düşüp askerlere yalvarıp
yakarmaktaydılar.
Mercanay’ın tekrar gözleri kararıp kendinden geçtiği görüldü. Sonradan
işittiğine göre adamlar yalvar yakar Laçin’i askerlerin ellerinden almışlar,
ancak askerler kaldırgaçın boynuna ip geçirerek, ana yoldan geçen bir
kamyonun arkasına bağlayıp sürükleyerek götürmüşler. Aralıksız dövülen
kaldırgaç tıpkı anasından ayrılan deve yavrusu gibi arkasına, adamların
ellerinden kurtulmak için silkinip, göz yaşı döken Laçin’e baka baka
uzaklaşıp gitmiş..
Mercanay ikinci defa gözlerini açtığında, bu defa Laçin’i ağzı burnu kan
içinde -Kaldırgaçın kam, -yaralı kuş gibi zıplayarak kendini tutan insanların
elinden kurtulmaya çalışır vaziyette gördü.
Mercanay içinden “Yavrum, oğlum!” diyerek hıçkırmaya başladı..
Arkasından ayağa kalkmaya çalıştıysa da böğründe hissettiği korkunç bir
sancıyla Altınay’la Gümüş Bibi’nin kollarına boş bir çuval gibi yığıldı kaldı.
Adalet Menzili
Adil Yakubov
167

---

K
-13-
ekeme Derviş Ali’nin yeğeni elinde yemekle içeri girdiğinde,
Suyun Burgut iki adım uzunluğunda bir adım genişliğinde mezarı
andıran bir tabutlukta sırtını duvara dayayıp hayallere dalmıştı ve
bu haliyle ayakta dikilip uyumaya çalışan bir ata benziyordu..
Dökme demirden yapılmış ağır kapı gıcırdayarak açılınca, Suyun Burgut,
kirpiklerini şöyle bir açıp gardiyana bir baktıktan sonra gözlerini tekrar
yumdu. Gardiyan elindeki bir kase yavan çorba ile bir iki dilim kara, kuru
ekmeği beton bank üzerine koyup alçak bir sesle fısıldadı:
— Yemeğe dikkat et, ağa.
Suyun Burgut’tan ses çıkmadı. Hatta gözünü dahi açmadı. Gardiyan kapı
tarafına şöyle bir göz attıktan sonra koynundan ikiye katlanmış bir kağıt
çıkarıp kâsenin yanına sıkıştırdı.
— Yemeğe bakın, Suyun ağa! Kâsenin altında size mektup var..
Suyun Burgut’un gözleri birden pat diye açıldı. Karşısında dün kendisini
kumarbaz serserilerin hücresinden alıp çıkaran genç ve yakışıklı gardiyan
duruyordu. Kaş gözleriyle mi, yoksa karayağız yakışıklı çehresiyle mi, her ne
ise Burgut’un çok hoşuna giden bu genç, o günden beri çok iyi davranıyordu.
Burgut bu delikanlıyı bir defa Kekeme Derviş’in ağılında görmüş ve hatta
Derviş onu yeğenim diye tanıştırmıştı. Herhalde onun dayısına yaptığı
iyilikten haberdar olsa gerekti ki, elinden geldiğince Burgut’a iyi davranmaya
çalışıyor, yemeğini kapıdan uzatmadan içeri girip bankın üzerine koyarken
her defasında:
— Yine yemeğe elinizi sürmemişsiniz, Suyun ağa, - diyordu. - Böyle
Adalet Menzili
Adil Yakubov
168

---

yapmayın. Kendi kendinize zulmetmeyin.
Suyun Burgut gözünü açınca delikanlı sesini biraz öncekinden daha da
alçaltarak:
— Ben şimdi nöbeti devredeceğim, -dedi. - Ablamlar size yemek
getirmişler, selam söylediler. Bir de mektup yazıp verdiler. Kâsenin altına
koydum. Cevap yazmak istersen işte sana kağıt kalem. - Gardiyan koynundan
bir parça kağıtla minnacık bir kalem çıkarıp kâsenin yanına bıraktı.
— Ertesi gün yine nöbetçiyim. Cevap yazarsanız o zaman alıp götürürüm.
Ama tedbirli olun. Ablamın mektubu.. En iyisi onu çiğneyip yutun. Kağıt
kalemi de gizleyin!
Derviş’in yeğeni Burgut’tan bir cevap bekliyordu, fakat Burgut gözlerini
bile açmadı.
— Asla moralini bozma, Suyun ağa! - dedi gardiyan birden titrek bir sesle.
- Yukarıda Allah var. Her şey düzelir ağa! - Sonra ayak uçlarına basarak
dışarı çıktı. Suyun Burgut kâse altındaki küçük kağıdı alıp çok cılız bir ışığın
sızdığı pencere altına yaklaştı. Mektuptaki yazı Mercanay’ın yazısına
benzemiyor, sanki titrek elle yazılmış eciş bücüş harfler toplamını
andırıyordu.
Burgut, önüne konulan yemeği bir anda yutup yalayan aç bir insan gibi
kaşla göz arasında karısının mektubunu okuyuverdi, ama kanaat getirememiş
gibi yeniden okumaya girişti. Fakat mektubu çok yavan buldu. Halbuki pek
çok şeyden bahsetmesi gerekirdi. Aradığı sözler satırlar arasına gizlenmiş
gibi mektubu bir kez daha okudu. Üçüncü, altında, sekizinci, ellinci defa
okuduysa da aradıklarını bulamayıp yorgun gözlerle sırtını duvara yasladı.
Hayır bu bir mektup değil, insanın yüreğini sızım sızım sızlatan aleni bir
feryattı! En kötüsü ise Burgut’un bütün niyetlerini, dünden beri düşünüp kati
karara vardığı soğuk ve pinhani amacını bilip, bu amacı ortadan kaldırmak
maksadıyla yazılmış gibi olmasıydı!
“Siz şunu iyi bilin ki demiş, siz yaşarsanız ben de yaşarım demiş. Size bir
şey olursa dünyada bir gün bile duramam demiş.” Hey Allah’ım başına gelen
felakete, bu aşağılanma ve hakaretlere artık dayanacak gücü kalmayan
Burgut’un sonunda düşüne düşüne çaresiz böyle bir karar aldığını nerden
Adalet Menzili