Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti «adabiyotshunoslik nazariyasi»

Yengajon 
hazil 
- Yengajon, – dedim. 
- Qaynim-ov, – dedi. 
- Berroq kel, – dedim. 
- Aynim-ov, - dedi. 
Davra quvnoq edi, suhbat sho’x edi, 
Ko’ngilda zarra ham g’ubor yo’q edi. 
Yoshlik esga tushdi, avjida hazil, 
hazilga ko’p qulay edi bu manzil. 
Ko’z tikib, oh chekib: - Yengajon, – dedim. 
- Berroq kel, sadag’a senga jon, – dedi. 
1
Ўзбек тили стилистикаси, Т., “Ў
қитувчи”, 1993, 6-36-бетлар.

---

98 
- Qaynimsan, inimsan, qaynim-ov, – dedi. 
- Esi past boladay aynim-ov, - dedi. 
(Mirtemir. Oh, mening o’zbaki yuragim, 74-bet) 
Birinchi banddagi ohang – chorlashga, hazillashishga ishtiyoqni uyg’otuvchi ruhga o’rangan 
bo’lsa, ikkinchi banddagi ohang – zalvorli, samimiy tushuntiruvchi va yanada tasvirni zo’rayishiga 
imkoniyat tug’diruvchi xabar kuyini o’zida jamg’aradi. Uchinchi bandda ohang – balanlashadi, 
tezlashajdi va ayni paytda, yoshlikning va bosiqlikning ma’nosi-mohiyatini qayin va yenganing 
beg’ubor qalbini, qaroqalpoqano hazilning milliy poeziyasini ko’rsatadi.
2. Ritorik (gr.rhetor-notiq) murojat (ritorik nido, ritorik xitob, ritorik g’azab, ritorik undov va 
h.) – poetik figuralardan biri bo’lib, unda personajlarning quvonch, hayrat, nafrat, iltimos, buyruq kabi 
yuzlab hissyotlarining ko’tarinki, tantanali, kulguli, kesatiqli, g’azabli (g’oyaning talabiga mos 
tarzdagi) ifodasidir. 
Ayt, ey, xasta bulbulim, 
O’shga qachon yetamiz? 
Yashil bog’lar sarg’ardi, 
Mag’iz bo’ldi gujumlar. 
Oh, voy, muncha yo’l og’ir 
Bulbulm... 
Abadiyat oralab 
O’shga qachon yetamiz? 
 
Shavkat Rahmon (1950-1996)ning o’lim to’shagida aytib turib yozdirgan ushbu so’nggi 
she’rida orziqish, sog’inish nidosi bo’rtib ko’zga tashlanadi, “xasta bulbul”ning abadiyat oralabgina 
O’shga yetishini – o’lmasligini jo’mardlik bilan ifoda eta olgan. Bu shoir dahosining, inson ruhining 
– Shavkat Rahmon qismatining yaratuvchan qudratidir. 
3. Ritorik so’roq- “poetik fikrni so’roq shaklida tasdiqlash” (N.hotamov, B.Sarimsoqov)dir, 
ya’ni so’roqning o’zida javob ham mujassamlashgan bo’ladi; faqat fikr yorqinlashib, terinlashib 
qirralarining ham oshkor etib – estetik ta’sirdorlikni yuzaga keltiradi.
Jumladan, “Naxshon”(U.Nosir)da, uning Ashotni sevib qolgani xuddi shu dilbar vosita orqali 
tasdiqlanadi (tasvirlanadi); to’g’rirog’i shoir mahorati tufayli u dilbar vositaga aylanadi: 
Ne bu? 
Nega yurak hal-hal ezildi? 
Nega nega kabi 
Chil-chil sindi dil? 
Ne bu? 
Nenga nuri kiprikni suzdi? 
Nega o’z-o’zidan 
So’z yo’qotdi til? 
Suqim oqib ketdi 
Go’yo poyida. 
Lablarim ham ajib 
Qaltirab turdi. 
Ko’kragimda xuddi 
Bir balo yurdi... 
Qanday sevgi ekan, 
O’ychan aylandi? 
 
4. Antiteza(gr.antitesis-qarama-qarshi qo’yish) – tazod bo’lib, ma’no jihatidan bir-biriga qarama-
qarshi bo’lgan so’zlarni, tushunchalarni predmetlarda qo’llab, ta’sirchan lavhalar yaratiladi. Bir-biriga 

---

99 
zidlikning mubolag’ali va “ko’zga ko’rinadigan” ifodasi – asardagi fikr(g’oya)ni bo’rttiradi, mohiyatini 
teranlashtiradi. 
Masalan, “o’zbakni yurak”ning donishmand shoir Mirtemirning “Men seni...” she’ridan bir necha 
bayt tinglaylik: 
Men seni injitmayman 
Va lekin tinchitmayman... 
 
Sarotonda sel bo’lib 
Lolazor yaratgayman. 
 
Qahramonda yel bo’lib 
Gul atrin taratgayman. 
 
Yo’l yurib cho’llab qolsang, 
Shildiragin buloqday. 
 
Yoki dashtga yo’l solsang, 
Yastangayman o’tloqday. 
 
Istab qolsang soyabon, 
Men darrov chinor bo’lgum, 
Cho’mor bo’lsang nogihon, 
Men darrov anhor bo’ldim. 
 
Kezar bo’lsang bog’ingda, 
Pichirlashgum misli barg. 
Kuyib seni dog’ingda 
Bo’lmasaydim juvonmarg... 
 
Men seni tinchitmayman 
Va lekin intijmayman. 
Mana shu go’zal she’rda antiteza vositasi shunchalik zarurki, faqat uning orqaligina insoniy 
sof tuyg’u – “mehrigiyo”ga boy go’zallikning sevgisiga sodiqlik yonadi, charx uradi, bo’zlaydi, 
tutiyonalanadi, zyolanadi, tovlanadi; kitobxonni mahliyo etadi. 
5. Parallelizm(gr.parallelos-yonma-yon boruvchi) – ikki yoki undan ortiq hodisa, narsa, predmet 
kabilarni yonma-yon tasvirlash(zidlashtirish, qiyoslashtirish, muqoyasalashtirish) orqali-asardagi poetik 
fikr(g’oya)ni konkretlashtirish, uning ta’sirchanligini kuchaytirish vositasidir.
Mirtemirning yosh qalamkashlarga atagan “Kipriklarim” she’ri buning misoli bo’la oladi: 
Kipriklarim qo’ng’irmikan yo qora? 
Kipriklarim yuztamikin yo ming? 
Kipriklarim muncha aziz va sara, 
Ko’zginamning kipriklari... 
 
Quyunlarda qolganimda, changga o’ralganimda, 
Ohangaron to’zonidek zanji qoralganimda,