Baron myunxauzen sarguzashtlari

OYGA BIRINCHI SAYOHAT 

 

 

Baxtimga,  Turkiyada  juda  tez  o'sadigan,  ba'zida  osmongacha  o'sib  chiqadigan 

kattakon bir poliz ekini borligi esirnga tushib qoldi. 

 

Bu  Turkiya  no'xati  edi.  Bir  dam  fursatni  qo'ldan  boy  bermay,  yerga  ana 

shunday no'xatdan bir donasini ekib qo'ydim. No'xat o'sha zahotiyoq o'sa boshladi. 

 

U borgan sari o'sib, tez orada oyga borib yetdi! 

 

—  Yasha!  —deb  qichqirdim  men  va  poyasiga  tirmashib,  yuqoriga  chiqa 

boshladim. 

 

Bir soatdan keyin oyga chiqib bordim. 

 

Oyda  kumush  boltachamni  topish  oson  bo'lmadi.  Oy  ham  kumushdan,  bolta 

harn  kumushdan  bo'lganidan  kumush  ustida  kumush  ko'rinmas  edi.  Ammo 

pirovardida, harqalay, boltamni chirigan poxol g'arami orasidan topib oldim. 

www.kitob.uz saytida elektron kitoblar, audio ertaklar, darsliklar mavjud

---

 

Xursand  bo'lib,  boltamni  belimga  qistirib  oldim-da,  yerga  tushib  ketmoqchi 

bo'ldim. 

 

Ammo  ishning  pachavasi  chiqibdi:  no'xatning  poyasi  oftobda  qurib  qolib, 

maydalanib, sochilib ketibdi! 

 

Buni  ko'rgach,  xafa  bo'lganimdan  sal  bo'lmasa  yig'lab  yuboray  dedim.  Nima 

qilish  kerak?  Qanday  chora  topish  kerak  edi?  Nahotki,  Yerga  hech  qaytib  tusha 

olmasam? Nahotki, umr bo'yi ana shu ko'ngilsiz oyda qolib ketsam? Yo'q, aslo! Hech 

bir!  Yugurib  poxolning  oldiga  bordim-da,  undan  arqon  esha  qoldim.  Bu  hodisa 

naqadar  dahshatli  bo'lsa-da,  men  hech  qo'rqmadim.  Ko'p  o'ylab-netib  turmasdan, 

boltamni  qo'limga  qattiq  ushladim-da,  arqonning  pastki  qismiga  mahkam  yopishib 

turib, yuqori qismini kesdim va uni pastki qismiga uladim. Bu narsa Yerga yaqinroq 

tushib olishimga yordam qildi. 

 

Ammo, Yer hali ancha uzoq edi. Men tinmay arqonning yuqori qismini kesib, 

pastki qismiga ulayverdim.  

 

Nihoyat,  shu  qadar  pastga  tushdimki,  shahardagi  uy  va  hovlilar  ko'rina 

boshladi. Yerga yetishimga endi bor-yo'g'i uch yoki to'rt mil qolgan edi. 

 

Birdaniga  nima  boldi-yu,  arqon  uzildi-ketdi.  Men  yerga  shunday  zarb  bilan 

kelib tushdirnki, kam deganda, yarim milcha keladigan yerni o'yib kirib ketibman. 

 

O'zimga  kelgach,  bu  chuqur  o'radan  qanday  chiqib  olishni  bilolmay, 

anchagacha  angrayib  turdim.  Kun  bo'yi  hech  narsa  tatimay,  hech  narsa  ichmay 

o'ylayverdim,  o'ylayverdim.  Oxiri  o'ylagan  o'yimga  yetdim:  tirnoqlarim  bilan  tirnab, 

zinapoya kovlab, ana shu orqali yer yuziga chiqib oldim. 

 

Shundoq, Mynnxauzen hech qayerda dard qolmaydi!