– 330 –
Hokim panjara ortida o‘tirgan ayblanayotgan
shaxs Farruxdan
so‘radi:
– Nima uchun uning uzugini qaytarib bermadingiz?
– U aldayapti, u menga hech qanday uzuk bergani yo‘q, – dedi
Farrux.
Hokim Jamolga yuzlanib:
– Siz uzukni berayotganingizda guvoh bo‘lgan biror kimsa
bormi?
– Yo‘q, men unga uzukni kashtan
daraxtini tagida bergan edim,
u vaqtda bizlar bilan hech kim yo‘q edi.
Hokim Jamolga kashtan daraxtining shohidan sindirib olib
kelishni buyurdi.
Bir oz vaqt o‘tgandan so‘ng hokim Farruxga yuzlanib shunday
dedi:
–
U qaerga ketdi, endi qachon qaytib kelarkin? Derazani oldiga
borib qarab tursak, qaytib kelayotgan bo‘lsa ko‘rinib qolarmikin?
Farrux joyidan qimirlamasdan shunday dedi:
– U kamida uch soatdan keyin qaytib keladi.
Chunki kashtan
daraxti bu erdan judayam uzoq.
Shunda hokim Farruxga qarab o‘shqirdi:
– Sen nafaqat yolg‘onchisan, balki yana g‘irt ahmoqsan! Agar
sen uzukni olmagan bo‘lganingda, u daraxt qaerda ekanini ham
bilmagan bo‘lar eding. Sen mana bu hadisni eshitmaganmisan:
“Ey insonlar! Hech qachon yolg‘on gapirmanglar! Yolg‘on va
imon hech qachon birga bo‘lmaydi”.
Hokim Farruxga bu jinoyati uchun og‘ir jazo belgiladi.
Do'stlaringiz bilan baham: