I b L i s d e V o r I q I s s a

I
B L I S   D E V O R I  
(
Q I S S A
)  
Tohir Malik 
 
109 
library.ziyonet.uz/ 
 
yoʻlini qidirib topa oladimi? 
 
Ibrohim darvoza oldida uyulib turgan gʻishtlarni koʻrdi-yu, ruhlarning havotiri bejiz 
emasligini angladi. Oʻzicha “kech qolibman shekilli”, deb oʻylab koʻngli gʻashlandi. 
Salohiddin bilan boʻlgan suhbatdan soʻng aka-ukaga aytish uchun oʻylab qoʻygan gaplari 
endi foydasiz ekanini fahmladi. Endi bu xonadon ostonasini bosib oʻtguniga qadar 
yangicha yoʻl oʻylab topishi kerak edi. Qisqa muddatda oʻylab topgani - bu safar odatni 
kanda qilib, ukaning uyiga qadam ranjida qilish boʻldi. Bu holatdan bexabar Robiya ham 
ajablanib, ham xavotiranib, eriga koʻngʻiroq qilgan edi. 
 
Sattor ham Obodxon ham Ibrohim amakilarini suyukli mehmon kabi qarshiladilar. Ogʻzi 
chaqqon Obodxonning qoʻl-oyogʻi ham chaqqon boʻlib qoldi. Ichkari uyda yotgan 
Oftobxonni turgʻizdi, ona-bola dasturxon tuzashga kirishdi. 
 
Ibrohim salom-alikdan soʻng “ozgina gina qilib qoʻyish foydadan holi boʻlmas”, degan 
qarorga keldi: 
 
-Bormisan, jiyan, akang-u yilda bir boʻlsa ham xabar olib turadi, sen anqoning urugʻiday 
boʻlib ketding-ku, a? 
 
Sattor “ha, endi...” deb gapirishga arzigulik bahona izlayatuvdi, mushkulini xotini oson 
qilib qoʻya qoldi: 
 
-Amaki, tirikchilikdan ortmay qoldik. Oʻzingiz koʻrib turibsiz-ku, roʻzgʻor deganlari 
yutvoray deyapti. 
 
-Roʻzgʻorning ogʻzi karnayday ochib tashlansa - yutaman, deydi. Nafsga qarab emas, 
qoringa qarab ochilsa - yutmaydi, - dedi Ibrohim keliniga qarab. 
 
-Voy. qiziqsiz-a, amaki, hozir shaharda qorin toʻygʻazish ham oson emas. 
 
-Noshukur boʻlmang, qizim. Sizga bir rivoyat aytib beraymi? 
 
-Rivoyat bilan qorin toʻyadimi, amaki? 
 
-Ehtimol toʻyib qolar, siz eshiting, qizingiz ham eshitsin, oʻtir qizim, - Oftobxon itoat 
bilan oʻtirgach, Ibrohim Obodxonga qaraganicha rivoyatni boshladi:-Bir odam xufton 
namozini oʻqish uchun jala quyayotganiga qaramay masjidga ketayotgan ekan. Bir mahal 
toyib, koʻlmakka yiqilibdi-da: “Ey Allohim, oʻzingga shukur, yiqitding-u, qoʻlimni 
sindirmading”, debdi. Bir oz yurgach, bu safar ariqqa yiqilibdi-da: “Ey Allohim, oʻzingga 
shukur, yiqitding-u, oyogʻimni sindirmading”, debdi. Shunda bir yigit qoʻlida chiroq 
bilan paydo boʻlib:”Otaxon, men sizni masjidga kuzatib qoʻyaman”, debdi. Manzilga 
yetgach, u odam yigitdan: “Sen kimsan, kimning haqqiga duo qilay?” deb soʻrabdi. “Men 
shaytonman, yigit qiyofasiga kirganman”. Bu gapdan otaxon ajablanib: “Bu qanaqasi, 
shayton birovga yaxshilik qilmas edi-ku?”- debdi. “Ha, yaxshilik qilmayman, - debdi 
shayton, - Sen birinchi marta yiqilib Allohga shukur qilganingda Alloh “Bandam 
azoblansa ham menga shukur qildi, guvoh boʻlinglar, shu shukrona hurmati men uning 
gunohlaridan kechdim”, dedi. Ikkinchi marta yiqilib, shukur qilganingda Alloh shu 

---