I b L i s d e V o r I q I s s a

I
B L I S   D E V O R I  
(
Q I S S A
)  
Tohir Malik 
 
57 
library.ziyonet.uz/ 
 
tergovchining yuziga rosmanasiga tupurmoqchi ham boʻldi-yu, oʻzini bir amallab tutib, 
shart oʻgirildi-da, chiqib ketdi. 
 
Bu onga kelib Toʻlqinning ham sabr kosasi toʻlgan edi. Oʻzaro gaplari yana picha davom 
etsa u ham tupuradigan holga kelib qolardi. Eshik yopilgach, alamini qoʻlidagi qalamdan 
oldi. Barmoqlari beihtiyor ravishda uni siqib, sindirdi. Keyin mayda boʻlakchalarni eshik 
tomon otdi. 
 
Unga bu paytgacha turli tahdidlar qilishgan, hatto bolalarini eslatib ham turishgan. Lekin 
bu odamning tahdidi oʻzgacha ta’sir etdi. Oldingilarini quruq tahdid siftida qabul 
qilgandi, bir oz havotirlanib keyin unutgandi. Bunisi esa amalga oshishi boshlangan fojia 
boʻlib tuyulib, badanida titroq turdi. Agar telefon qoʻngʻirogʻi jiringlab qolmaganda balki 
shu telbalik ta’sirida Oʻlmasning izidan yugurib chiqib “sen hali mening oʻgʻlimning 
taqdiri bilan oʻynashmoqchimisan!”, deb yoqasiga yopishishdan ham toymasmidi... 
Gʻazab - qisqa muddatli telbalikdir, deydilar. 
 
Shu ahvolda telefon goʻshagini koʻtardi. Shahar prokurorining yordamchisi tez yetib 
kelishni buyurdi. 
 
Qishloqdan uzilib, orolchaga oʻxshab qolgan doʻnglikka bogʻ qilgan Ibrohim oʻrik 
daraxti gʻoʻra tukkan mahalda shiyponga koʻchib chikqan edi. Kampiri “hali yerning zaxi 
qochgani yoʻq, ertaga belingizni koʻtarolmay menga ish orttirmang”, deb toʻsqinlik qilsa 
ham unamadi. “Men uyda boʻlsam kelinlarga ozodlik yoʻq, yo biron ish buyuraman yoki 
mendan iymanishib xohlagancha oʻtirib, xohlagancha yurisholmaydi”, deb bahona qildi. 
Aslida kenglikka intilish bolalikdan qolgan odati. Ayniqsa yoshlik yillari qamoq azobini 
totib kelgandan keyin keng hovlisi ham torday tuyuladigan boʻlib qolgan. Doʻnglikka suv 
chiqarib bogʻ qilishi ham shundan. Bu yerdan goʻyo butun olam koʻrinadiganday. Goʻyo 
butun olam uning oʻzinikiday. Bu yil chindan ham bahorning tafti sal pastroq keldi. 
Kunduzi qaysi bir gʻovaklarda berkinib yotgan qish nafasi quyosh botishi hamonoq 
shiyponiga bostirib kelib, kechasi bilan zirillatib chiqadi. 
 
Xufton namoziga hali picha vaqt bor edi. Ibrohim odati boʻyicha shiypon yonida 
kichikroq gulxan yoqib, xarsang ustiga toʻnini tashlab oʻtirdi. Shu oʻtirishida mudradi. 
Tush koʻrdimi yo akasining ruhi yana paydo boʻldimi, bilolmay qoldi. 
 
Gulxan yoniga qadar asta yurib keldi akasi... 
 
Oʻychan tikildi akasi... 
 
“Yana keldingizmi?”-deb soʻradi Ibrohim. 
 
“Bolalarimdan koʻnglim notinch. Bir borib kelsang boʻlardi”, - dedi akasi. 
 
“Men bordim nima-yu, bormadim nima? Bolalaringiz yosh boʻlsa ekan, quloqlaridan 
choʻzib tanbeh berib kelsam. Bolalaringiz ham oʻzingizga oʻxshaydi. Birovning 
nasihatini quloqqa ilishmaydi”, - dedi Ibrohim. 
 
“Uyimga bir borib kel, Ibrohim, meni injitma...” 

---