Janat Odamlar n65. p65
Download 0.62 Mb. Pdf ko'rish
|
Janat Odamlar n65
- Bu sahifa navigatsiya:
- Jannati odamlar 9
|
Xudoyberdi To‘xtaboyev
8 qanday sohada bo‘lgani kabi yozuvchi uchun ham shuhrat – zo‘r sinov, mukofot va maqtovlar tufayli yozuvchi ba'zan o‘z kuchiga ortiqcha baho berib yuborishi, o‘ziga nisbatan talabchanlikni, mas'uliyat hissini susaytirib qo‘yishi, o‘zgalarni mensimay- digan holga tushib qolishi ham mumkin. Bu endi yozuvchi uchun zavol. Eng yomoni, atoqli adib G. Markes aytmoqchi, shuhrat ko‘pincha odamdagi adolat tuyg‘usini yemiradi, uning shaxsiy hayotda pok bo‘lishiga tahdid soladi... Baxtimizga, Xudoy- berdi aslo shuhratga uchmadi – o‘sha talabalik, muhtojlik yillarida qanday bo‘lsa shundayligicha qoldi, hamon o‘zimiz bilgan bir oz mashrabona, dehqontabiat, mehnatsevar, tirishqoq, hamisha bezovta, beorom, bolalarcha beg‘ubor, sodda- samimiy o‘sha Xudoyberdi. Kibr-havo, sipogarchilik uning uchun butunlay yot. Xudoyberdi tabiatiga xos ba'zi xislatlar xusu- sida maxsus gapirsa arziydi. Avvalo shuki, Xudoy- berdi ona zaminga juda yaqin odam, dehqonchilikni, bog‘dorchilikni, ketmon bilan ter to‘kib ishlashni jon dilidan yaxshi ko‘radi. Uning uchun dunyoda ikkita tengsiz mo‘jiza bor: biri – ona tabiat, ikkinchisi – adabiyot, uningcha, ikkisi ham inson dahosi, mehnati tufayli yo‘qdan bino qiladi, biri insonni to‘ydiradi, kiydiradi, ikkinchisi unga ma'naviy, ruhiy oziq beradi, uning uchun dunyoda ikkita sevimli va sehrli mashg‘ulot bor: biri – dehqonchilik, ikkinchisi – yozuvchilik, oddiy tuproqqa ma'lum maqsad bilan ishlov berasan, urug‘ qadaysan, urug‘ nish uradi, uni parvarish qilasan, ko‘z oldingda hash-pash deguncha bo‘y cho‘zadi, hosil tugadi, pishib yetiladi, hosilidan Jannati odamlar 9 o‘zinggina emas, o‘zgalar ham bahramand bo‘ladi... Badiiy ijod jarayoni ham aynan shunday.. Bahor, yoz, kuz oylari erta tongdami, kechqurun ishdan keyinmi yoki dam olish kunlarimi Xudoy- berdini hovlisiga qidirib borsangiz, albatta ish stolida yoki ag‘darma etik, eski chopon kiyib, belini belbog‘ bilan mahkam bog‘lagan, boshi qiyiq bilan tang‘ilgan, qo‘lida ketmon tutgan holda hovlisi tevaragidagi bog‘ yoki ekin orasida uchratasiz. U o‘zi ekib parvarish qilayotgan ekin-tekinlarni, dov- daraxtlarni sizga birma-bir ko‘rsatadi, so‘ng bog‘ ichidagi odmigina qo‘lbola stolga tuzalgan dastur- xonga taklif etadi, meva-chevalar bilan sizni siylaydi. Bu paytlardagi uning quvonchini ko‘rsan- giz... Faqat asl dehqonda, tug‘ma bog‘bondagina shu holatni kuzatish mumkin. Bu bilan kifoyalanmay, Xudoyberdi pishiqchilik payti mashinasida yurib uzzukun do‘stlari, qarindoshlari xonadoniga meva-cheva ulashadi. Do‘stim har gal kitobi chiqqanida ham dastxat yozib tanish-bilishlariga tarqatadi. Har ikki holda – o‘zi yetishtirgan meva-chevalardan, o‘zi yozgan kitobdan o‘zgalar, avvalo, yaqin kishilari bahramand bo‘layotganligini ko‘rganida birday quvonadi! Bir adabiy uchrashuvda Xudoyberdidan «Agar Siz yozuvchi bo‘lmaganingizda kim bo‘lardingiz?» – deb so‘rashganida u: «Men albatta dehqon yoki bog‘bon bo‘lardim, maza qilib yer chopardim, ekin ekardim, bog‘-rog‘lar barpo etardim», – deb javob qilgandi. Bu shunchaki ko‘ngil uchun, rasmiyat uchun emas, chin dildan aytilgan gap! Xudoyberdi mehnatsiz aslo turolmaydi. U salomatligi yomonlashgan paytlari shifokorlarning |
