Microsoft Word anvar obidjon meshpolvonning janglari ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
23
яшайди. 
Очликдан сулайиб, жағини қозонқопқоқ қиррасига тияганича ошқовоқманти, ялпизсомса, 
пўстирмапалов, ҳатто пиёвониям сўлак ютиб ўйлаб кетаётган Мешполвон йўлнинг ўртасида 
қаламсимон рангдор нарса ётганини кўриб, ҳушёр тортди. Синчиклаб қаради-ю, дарров таниди: 
наврўз ва ҳайит кунлари попукли қоғозга ўраб сотиладиган, салмоғи кўзда тортиладиган 
чайнамайшиминг мени ялайдиган мард борми, қанд қурғур шунчалик хорми, деб порпираб 
турибди. 
Биронта анқов бозорчининг тугунидан тушиб қолган бўлса керак деган фикр бошига 
урилиб, Мешполвон оғзи сувлашганича хачирнинг юганини тортди. Ошиқбола билан Чумаквой 
ҳам туя ва отни теппа-тенг тўхтатганидан безовталаниб, зудликда ерга сакради. Шериклари 
худди ўчакишаётгандек олдинма-кетин пастга тушганидан баттар хавфсираб, попукқандга 
яқинроқ борди, уларнинг нигоҳини чалғитиш мақсадида теваракка эловлади. 
– Ҳа, нимага тўхтадинг? – деб сўради Ошиқбола. 
– Ҳай, энди тинчликми ўзи? – деб минғирлади Чумаквой. 
– Тинчлик, – деди Мешполвон. – Хачиримнинг айилини тортволай, эгар қийшайиб кетяпти. 
У, хачирнинг қорни остига бош тиқиб, айил-пуштани тортаётгандек ивирсишга тушди. 
Қанча пийпаланмасин, шериклари эринмасдан кутиб туришаверди. 
– Нима, мен минан ичакларинг бирми? – деб хитланди Мешполвон. – Биров тўхтаса, 
тўхтайверасанларми? Йўлингдан кетавер-да иккаланг. 
– Шерикка қарамасдан кетвориш яхшимас, – деди Ошиқбола. 
Чумаквой ҳам доноланган бўлди: 
– Баски бирга йўлга чиқдик, энди азобниям, роҳатниям баҳам кўрайлик. 
«Баҳам кўрайлик» деган гап Мешполвонни чўчитиб юборди. «Нимани шама қиляпти бу 
лўливачча», деб ичида аччиқланди. 
У, сур шерикларини тағин чалғитмоқчи бўлди. Зеро, икки одим нарида турган ширинликни 
қўлга киритиш учун бегона кўзларни ярим сониягина алахситиб қўйиш кифоя эди. Шу мақсадда 
осмонга тикилиб: «Анави бургутми, лочинми?» – деб сўз қотди. Бироқ умиди чиппакка чиқди, 
Ошиқбола ҳам, Чумаквой ҳам осмонга қарамади, аксинча попукқанд тарафга кўз қирини 
ташлашгандек туюлди. 
Мешполвон нима қилишни билмай, қайтадан айилни тортишга киришган эди, Ошиқбола 
димоғида хиргойиланганича битта-битта босиб келиб, попукқандни хиром этигида тўсиб 
тўхтади. Пешининг чангини қоққан бўлиб сал эгилган вақтда, ҳамма воқеани хачирнинг 
оёқлари орасидан кузатиб турган Мешполвон охири чидамасдан, ўзини ўлжага отди. Лекин, 
кутилмаганда, ҳаводан камон ўқидек учиб келган Чумаквой попукқандга биринчи бўлиб панжа 
урди. Чумаквойнинг устига Ошиқбола, Ошиқболанинг устига Мешполвон қўниб, 
лўлаболишлардек тахланиб қолишган дамда попукқанд бир сапчиди-ю, тўрт қарич нарига бориб 
тушди. 
Учаласи ҳам кўзига ишонмай бир зум карахтланиб турди. Уларнинг назарида ораларида 
кимдир ширинликни нарироққа туртиб юборгандек бўлди. 
Мешполвон энг тепада ётгани учун ўлжага яна ҳаммадан олдин ташланиб кўрди. Бироқ, 
мақсадга етдим деганида, попукқанд жойидан бир сакраб, уни иккинчи бор калака қилди. 
Ошиқбола билан Чумаквойнинг навбатма-навбат ирғишлашидан ҳам иш чиқмади, қитмир 
ўлжа ҳаммага панд бериб, сал нарида эрмаклаб тураверди. 
Азбаройи очликнинг зўрлиги, бунинг устига қизишиб кетганлари боис учаласи ҳам нима 
бўлаётганини мулоҳазалаб ўтирмади, бунга фурсат ҳам йўқ эди. Улар яланиб-қаланиб 
эмаклагани сайин, попукқанд эринмасдан қоча бориб, охири йўл четидаги ўтлар ичида илондек 
сирғалганича ғойиб бўлди. 
Шу паллада қирчинлар ортидан қаттиқ кулги эшитилди. Туриши даллироқ, иштон-нимчаси 

---

Анвар Обиджон. Мешполвоннинг жанглари (қисса)