Microsoft Word davron ziyouz com doc
Download 233.92 Kb. Pdf ko'rish
|
davron ziyouz com
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
32 — Yo‘q, buning uchun emas. Istasangiz muallimlik qiling, balki madaniyat uyimizni berarmiz. Ko‘p bo‘lmasa ham ikki-uch hasharchi bilan ta’minlashni bo‘ynimga olaman, kelishdikmi? — Kelishmagan odam — nomard. Ammo bir narsaga tushunmayroq qoldim. — Bir emas, ko‘p narsaga tushunmaysiz. O‘ydim-chuqur qilib yuborgan yeringiz necha gektar, bilasizmi? Ishingiz qancha tez tugasa, kolxozga shuncha foyda. — Agar o‘sha yerdan shahar chiqib qolsa-chi? — Nima bo‘pti? — Uni qaytib ko‘mib yubora olmaymiz-ku? Nodir tarixiy muzey ustiga tuproq tortib paxta ekishga qo‘lingiz bormas? — Agar shahar topilsa, yana ham yaxshi. Muzey bo‘lsa nur ustiga a’lo nur. Muzeyning kolxozga nafi tegmaydi, deysizmi? Naf deganda faqat pulni emas, ma’naviy boylikni ham hisobga oling-da! Davronning ko‘ngliga chiroq yoqilganday bo‘ldi. Raisning qo‘lini mahkam qisdi. Hovliga kirishganda Xosiyat xola oftobning kuchsiz nuriga orqa qilib o‘tirgan edi. Mehmonni ko‘rgach, tizzasiga tiralganicha o‘rnidan turib so‘rashdi-da, so‘riga boshladi. Mehmon joylashib o‘tirgach, Yigitali aka «Picha o‘tira turing», deb otxona tomonga yurdi. Hadeb ochilib-yopilaverib pastki tomoni yer chizadigan bo‘lib qolgan omonat eshik xunuk g‘ijirladi. Ichkaridan otning pishqirishi, keyin unga urilgan shapatining, so‘ng Yigitali akaning «Ha, jonivor, tek, tek», degan ovozi keldi. Xosiyat xola: «Aybga buyurmaysiz o‘g‘lim», dedi-da, tizzasini ushlagancha asta o‘rnidan turib olgach, ochiq bostirma tomonga qarab yurdi. Tandir yoniga uyib qo‘yilgan g‘o‘zapoyadan bir tutam olib qirs-qirs sindirgach o‘choqqa tashladi. Hali eski cho‘g‘lar o‘chib ulgurmagan o‘choqda g‘o‘zapoya bir oz tutab turdi-yu, keyin alanga oldi. Otxonaning eshigi yana g‘ijirladi. Ovqatning tuzini totayotgan Xosiyat xola eriga qaradi: — Muncha hayallamasangiz, sho‘rva bo‘tqaga aylanib ketdi-ku. O‘g‘lingiz bola- chaqamni olib kelay, deb qudangiznikiga ketganicha daragi yo‘q. Ota-bolani kutib kunim o‘taverar ekan-da, a? — Idorada Shonazar, Mamayusuf, Abulatiflar yig‘ilib o‘tirishgan ekan. Pichi hangoma qildik. — Hangomangiz ham qursin. Uchta erkak yig‘ilsa xotinlardan battar ezma bo‘lib ketadi rasmi... — Ezmalikda uloq xotinlarda ketgan. To‘rttagina gapimiz ham ezma bo‘ldimi? Biz gapirsak ishdan gapiramiz. Ertaga terimni boshlamay turib paxta bayrami qilmoqchimiz. — Endi bunaqasiga o‘tibsizlar-da, paxta bayrami terimdan so‘ng bo‘lardi-ku? — Terimni yaxshi niyat bilan, yaxshi kayfiyat bilan boshlash kerak. Shunda xirmon katta bo‘ladi. Kolxozning beli baquvvat, terimdan keyin ham bayramga kuchi yetadi. — Ko‘ngilga sig‘sa har kuni bayram qiling, menga nima? — Ovqatdan keyin eski chopon bilan shimni olib qo‘yishni unutma. — Nima? — Telpakni ham. Yigitali aka Davronning yoniga qaytdi. Xosiyat xolaning qoshiq ushlagan qo‘li muallaq turib qoldi. «Rais bo‘lib ham esini yig‘ishtirmabdi. Ikki yil burun-ku, oyog‘i sinib qancha azob chekdi. O‘zigina azob cheksa mayliga-ya, meni qancha qiynadi. Bari bir adabini yemabdi. Oyog‘ida hali ham og‘riq bor-u, sezdirmaydi. Endi uloq chopmasa kimning ko‘ngli qolarkan? Yoshligida boshqa gap. Qamchi o‘ynatib ot choptirishni o‘zim ham yaxshi ko‘rardim. Dovyurakligi yoqib qolmaganda, bu uloq jinnisiga u dunyo-bu dunyo turmushga chiqmasdim. Yo‘q unga bir balo bo‘lgan. Yo gap talashgan, yo kerilib qo‘ygan... Raisning uloq chopishi quyushqonga sig‘adigan gapmi?..» |
