Microsoft Word davron ziyouz com doc

---

Davron (qissa). Tohir Malik 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
1
 
— Sen bilan men hatto u dunyoda ham ko‘rishmasak kerak. 
Nimaga shunday ekan? 
— Fe’limiz boshqa-boshqa. 
— Fe’l emas, dunyoqarash, degin. Qiziq, ikkovimiz ham odam 
bolasimiz, lekin ko‘rinishimiz o‘xshamaydi. Ikkovimizda ham salkam 
uch kilolik miya bor, biroq, boshqa-boshqa fikrlaymiz. Hatto 
kasbimiz bir, ammo tutgan yo‘limiz ayri. Hamma gap ana shu 
tanlangan yo‘lda bo‘lsa kerak. Ikkovimiz poezd yo‘lidagi ikkita 
relsdamiz. Ketaveramiz, ketaveramiz, yo‘limiz esa sira kesishmaydi. 
— Bunga hojat bormikin? 
 
MUQADDIMA 
Ularning chorbog‘lari bir-biriga tutash, devor o‘rniga qator olcha ekilgandi. Chiroyda 
tengi yo‘q bo‘lib yetishib borayotgan sarvqad qiz ham, pahlavon kelbatli yigit ham qosh 
qorayib, uydagilari uyquga ketgach, shu olchalar poyiga oshiqar edilar. Bu tun nechundir 
yigit hayalladi. Qiz barglarning sirli shivirlashiga quloq tutib uzoq o‘tirdi. Barglar 
shabadada shunchaki titrayaptimikin yoki o‘zlarining tilida suhbat quryaptimikin? 
«Suhbat... Hamma o‘zicha gaplashadi. Hayvonlar ham o‘zicha tillashadi. Odamlar 
ularning so‘zlariga tushunmaydilar. Bu xudoning irodasi. Ammo... bir xil tilda 
so‘zlashuvchi odam zoti ham ba’zan bir-birini tushunmay qoladi-ku? Bu ham Tangrining 
irodasimikin yo odam zotining aqli qosirligimi? Ajab... Belga urib qolgan o‘t-o‘lanlar ham 
so‘zlashayotganga o‘xshaydi. Balki ular ham bir-birini yaxshi ko‘rar, rozini aytar... Yo‘g‘-
e, axir ular jonli emas-ku? Nimaga, u bechoralarning ham joni bor. Bahorda ko‘karadi, 
yozda yashnaydi, kuzakda esa quriydi. O‘ladimi, demak joni bor. Faqat umri qisqa. 
Dunyoning yaralishi ajabtovur...» 
Sharpa sezilib, qizning xayoli bo‘lindi. Uning ko‘zlari yigitni qorong‘ida ham ilg‘ashga 
ko‘nikib qolgan...
Ular kichkina ariq labiga o‘tirdilar. Jim qoldilar. Yigit xo‘rsinib qo‘ydi. Oshiq-ma’shuqlar 
faqat bir-birlariga termilish, xo‘rsinish uchungina fursat tanlamaydilar. Yuraklaridagi 
surur ko‘p hollarda andishadan ustun chiqadi. Ammo bu tun yigit qalbidagi, vujudidagi 
g‘alayon jilovda. Uning ichiga chiroq yoqsa yorimaydi. Shu bois jimgina, maylini sukutga 
berib o‘tirdi. Nihoyat, yigit so‘z ochdi: 
— Yangilikni eshitganingiz bordir? 
— Qulog‘imga chalindi, — dedi qiz. — Bu qarorning sababini tuzuk anglamadim. 
— Biz, akam-otam, uchovlon bo‘lib ne zahmat bilan bezak ishlasag-u, rohatini 
boytog‘a ko‘rsa? U bezaklarni podshohi olamga o‘z nomidan o‘tkazar ekan. Boytog‘aning 

---

Davron (qissa). Tohir Malik