Sahihi Buxoriy. 1-jild. Imom Ismoil al-Buxoriy
erdim, ko'nishmadi. Shul boisdan o'shal yerda qolib, uning go'shtidan yedik. Biz Janob
Rasulullohdan ajralib qolmoqdan qo'rqdik.
Men otimni goh chopdirib, goh yo'rg'alatib
ketdim. Tunda Baniy G'ifor qabilasiga mansub bir kishini uchratib qolib, unga:
«Rasululloh sallallohu alayhi va sallamni qay yerda qoldirding?» - dedim. Ul:
«Ta'hinda»,- deb aytdi. Keyin, men Rasululloh sallallohu alayhi va sallamga yetib olib:
«Yo
Rasululloh, sahobalaringiz sizga salom yo'llab, Ollohning
rahmatini tilab qoldilar,
ular dushman yo'llarini to'sib, sizdan ajralib qolmoqdan xavfdalar, yetib olishguncha
kutub turingiz!» - dedim. Keyin yana: «Yo Rasululloh, biz qulon ovlagan erdik,
go'shtidan olib kelganmiz»,- deb aytdim. Janob Rasuluyaloh sahobalarga,
ular ehromda
bo'lishlariga qaramay, «Olingiz, yengizlar!»-dedilar».
3-bob. Ehromdagi kishi ehromsiz kishiga ovni o'ldirmoqda yordam bermaydir
Abu Muhammad raziyallohu anhu Abu Qatodaning: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam
birlan birga Madinadan uch qo'nim naridagi Qoha degan yerda bo'ldik»
-deganini
zshitgandim»,- deydilar.
Abu Qatoda raziyallohu anhu rivoyat qiladirlar: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam birlan
birga Qohada bo'ldik, oramizda ehrom bog'laganlar ham, bog'lamaganlar ham bor erdi.
Ittifoqo, sheriklarimning nimanidir kuzatishayotganini payqab qoldim, qarasam, bir
qulon turibdir.
Shul payt, qamchinim tushib ketgan erdi, ular: «Biz ehromdadirmiz,
senga yordamimiz tegmag'aydir»,- deyishdi. Men ot ustida turib bir amallab
qamchinimni
oldim-da, tepalik orqasiga o'tib, qulonni o'ldirdim. Keyin, uni sheriklarim
oldiga sudrab olib keldim. Shunda, ulardan ba'zilar: «Yengizlar!»-deyishsa, ba'zilari:
«Yemangizlar!» - deyishdi. Buni eshitgach, men Janob Rasulullohning oldilariga borib:
«Ne qilaylik?» - dedim. Ul kishi: «Yeyaveringizlar, haloidir (ruxsatdir)!» - dedilar».
Do'stlaringiz bilan baham: