Microsoft Word shaytanat3 ziyouz com doc
Download 0.83 Mb. Pdf ko'rish
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
177 asqotadi», deb tinchlantirdi. Keyin: «Zamon o‘zgardi, endi o‘rindiqlarni tuzatib qo‘ymaysizlarmi?» deb tanbeh berdi. Abdunabi qorini topa olmadi. U ham o‘sha kunlari hibsga olinib, uyidan «nasha chiqqani uchun» qamab yuborilgan ekan. «Ishkalning gapi to‘g‘ri, — deb yana qayta iqror bo‘ldi Zohid. — Birvarakayiga olishgan. Lekin... Topshiriqni bajarishga shoshishganmi?.. Biri qizni zino qilgan, birida nasha... Namozxon odam qiladigan ish emas-ku bu? Ular uchun dindorlarni qamash ham, qabristondagi o‘rindiqlarni buzish ham bir xil vazifa edi. Hammasini bir xilda uddalaganlar...» Zohid Botirovning ko‘rsatmalariga kafil bo‘luvchi yana ikki odam bilan uchrashgach, Ne’matulloh allomaning uyiga bordi. Sochlariga oq oralagan, qaddi biroz cho‘kkan, qalin qora qoshli, oltmish-oltmish uchlardagi kishi o‘zini «Ne’matullohning otasiman», deb tanitganda Zohid ajablandi. Chunki Ne’matulloh alloma haqidagi gaplarni eshitib, uni kamida ellik-oltmish yoshlardagi donishmand, deb o‘ylagan edi. — O‘g‘lingiz necha yoshda edilar? — deb Zohid ajablanganini yashirmadi. — O‘ttiz beshda edi, rahmatli, — dedi ota armon bilan. — O‘lim-ku hammaning boshida bor-a, ammo mening armonim — bolamdan zurriyod qolmadi. Uylanadigan damlarida oramiz buzildi. — Nega? — Bu ham tergovga kerakmi, aytaymi? — Men sizni tergov qilmayman. O‘zingiz so‘z boshlaganingiz uchun qiziqib so‘radim. — Ha, mayli, aytsam aytay, zora dardim yengillashsa. «Arpa-bug‘doy osh bo‘ldi, oltin- kumush tosh bo‘ldi», deydigan zamonlar edi. Topar-tutarim, maishatim yaxshi edi. Lekin o‘shanda «halol topyapmanmi?» degan savol xayolimga kelmas edi. Ne’matjon maktabda a’lo o‘qir edi. Maktabdan keyin hujraga qatnab, A’loxon to‘ramdan dars olar ekan, men buni bilmas ekanman. Men maishatda yurganimda o‘g‘lim oxirat saroyiga g‘isht qo‘yar ekan. Men uni Toshkentga olib borib, moliya institutiga bermoqchi bo‘ldim. Odam topib, haqini berdim. Shunday qilmasam ham bo‘lardi, o‘z aqli bilan kira olardi. Ne’matjon masalalarini birpasda yechib qo‘yibdi. Darrov topshirmay, bir oz o‘tirganda domla tushmagur «ishlay olmayapti» deb o‘ylab, yechilgan tayyor masalani berib, «ko‘chirib oling», debdi. O‘g‘lim oraga pul aralashganini bilib, masalani xato ishlab tashlab chiqibdi. Domla hayron, men hayron. Men pulga kuyishni istamayman, domla puldan quruq qolishni xohlamaydi. San-manga borib turganimizda Ne’matjon «Dada, bu pulni qaytarib olmang, u harom pul» dedi! Og‘zim lang ochilib qoldi, deng. O‘g‘limning qanday odam bo‘lganini o‘shanda bilibman. Uyga borgach, ota-bola orasida anchagina gap qochdi. Oxiri o‘g‘lim farzandlik odobi chegarasida chidab turolmadi. U yerga qarab turib, «Dada, siz bizga harom yediryapsiz, bu ishdan keting!» dedi. Bu gapni men hozir xotirjam aytyapman. O‘shandagi holimni tasavvur qilib ko‘ring: ko‘zimga qon to‘ldi. Es- hushimni yo‘qotdim. «Ko‘zimdan yo‘qol!» deb baqirdim. Bitta ko‘ylak-shimda chiqib ketdi bolam, boyaqish. — Ota shu yerga kelganda bosib kelayotgan yig‘ini qaytarish uchun yutindi. — O‘shanda men bir narsani bilmasdim. O‘g‘lim Ollohga, men esam shaytonga imon keltirgan ekanman. — U yana tin oldi. So‘ng armon ummonida suzib, gapini davom ettirdi. Zohid uning so‘zlarini bo‘lmay, jimgina tingladi. — Luqmoni Hakimdan so‘ragan ekanlar: «Odam zotiga qaysi illatlar ziyon keltiradi?» Luqmoni Hakim javob beribdilar: «Odam zotiga yarashmaydigan illatlarning eng birinchisi — manmanlikdir, uning oqibati — zavol bilan tugaydi. Ikkinchisi — nodonlik. Bunday kishilarni hech kim odam qatoriga qo‘shmaydi. Uchinchisi — ta’magirlik. Bu illat inson zotini xoru zorlikka olib boradi». Menda shu uch illatning baridan bor. Bilasizmi, janoza kuni ko‘chaga emas, mahallaga odam sig‘may ketdi. Bo‘lmasa o‘shanda odamlar |
