Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
16 «boshqa narsa so‘ramang», deganday yuzini burdi. Zohidga kerak bo‘lgan mayor Ilyosov ham yo‘q edi. Ichkariga o‘tmoqchi bo‘lgan Zohidni navbatchi to‘xtatib «aka, kirganingizning foydasi yo‘q, hozir hamma temir yo‘l bekatida», — dedi. «Nimaga?» deb so‘rashning hojati yo‘q edi. Hamma bekatdami, demak, favqulodda xodisa ro‘y bergan. Aytish mumkin bo‘lmagan sirni aytib qo‘ygan navbatchi endi Zohidga cho‘chinqirab qarab turardi. Uning ahvolini sezgan Zohid «Xavotir olma, men hech nimani eshitmadim», dedi-yu, iziga qaytdi. U dastlab ishxonasiga bormoqchi edi. Lekin qandaydir kuch uni bekat sari undayverdi. U g‘ayritabiiy bu kuchga bo‘ysunib, yo‘lovchi mashinaga qo‘l ko‘tardi. Bekatning asosiy binosi o‘rab olingan, tamoshatalab odamlarning yaqinlashishiga yo‘l berishmayotgan edi. Zohid birinchi halqadagi soqchi yigitlarga o‘zini tanitib o‘tdi-yu, ikkinchisida to‘xtatildi. Guvohnomasini ko‘rsatib, «aka, kattalaringiz ichkarida, sizning kirishingizga hojat yo‘q», degan javobni oldi. Nima qilarini bilmay, atrofiga alangladi-yu, yer osti yo‘lagiga olib tushuvchi zinapoya yaqinida turgan mayor Ilyosovni ko‘rib, o‘sha tomon yurdi. 2 Shokarimov o‘limiga doir «Ish»ni Zohid ikkinchi marta o‘qiyotganida mayor Soliev uyga ketishga otlanayotgan edi. Shoh bekatdan uzatilgan xavotirli xabar temir javonga qo‘yilgan qurolni qayta qo‘lga olishga majbur etdi. Ufadagi qamoqxonadan «Qassob» laqabli jinoyatchi qochganini ular eshitishgan, ammo tez orada bu yerda paydo bo‘lib qolishini kutishmagan edi. Qamalmasidan ilgari «Qassob» qaysi shaharlarda yashagan, «ov» qilgan bo‘lsa, o‘sha yerlarda pistirmalar qo‘yilib, poylanayotgan edi. Biz «jinoyatchi» deb atovchi odamlarning ayrimlarida bo‘rining sezgirligi bo‘ladi. Tuzoq qaerga qo‘yilganini oldindan fahmlaydi-yu, pistirmadagilarni dog‘da qoldiradi. «Qassob» shu toifadan edi. Adashib kirib qolgan pashsha ham iziga yo‘l topa olmay qoladigan qamoqxonadan qochib qutilishga aqli yetgan odamning pistirmalar qo‘yilganini anglamasligi mumkin ham emasdi. U o‘zi bo‘lgan shaharlarni aylanib o‘tdi-yu, asr chog‘ida shu bekatda poezddan tushdi. «Qassob» pistirmalarni aylanib o‘tdi-yu, ammo taqdir yozug‘ini chalkashtira olmadi. O‘n yetti juvonning go‘shtini yeb, otuvga hukm etilgan, jazodan qutuldim, deb erkin nafas olayotgan «Qassob» suratlari bu yerlarga ham yetib kelganini fahmlasa-da, «ko‘pchilik orasida birov meni tanimaydi», deb o‘ylardi. Xizmatga yaqindagina kirgan militsioner yigit rasmini ikki soatgina burun qo‘lida ushlab turganini, «rostdanam o‘n yetti xotinning go‘shtini yeganmikin?» deb o‘ylanganini esa bilmas edi. Milisa yigit ham suratdagi odamxo‘rga ikki soatdan so‘ng bekatda ro‘para kelarman, deb o‘ylamagandi. «Qassob»ning olazarak ko‘zlari dastlab xatardan ogoh etuvchi hech qanday harakatni ilg‘amadi. Shunday bo‘lsa-da, bekat binosini tark etib ko‘chaga chiqishga shoshilmadi. Yukxonaga tushib sumkasini qo‘ydi. So‘ng hojati bo‘lmasa-da, chiptaxonadagi turnaqator navbatda turdi. Uning fikricha, pistirma qo‘yilgan bo‘lsa, ko‘chada, odam siyrakroq yerda qo‘lga olishga urinishadi. Odam ko‘p yerda otishma bo‘lishidan qo‘rqishadi. «Qassob» shu sababli ham tashqariga chiqishga shoshilmadi. Uning yo‘l qo‘ygan xatosi ham aynan shunda edi: shoshqich chaqiruvga binoan yordamchi kuchlarning yetib kelishiga o‘zi sharoit yaratib berdi. Xatosini tushunganda esa kechikkan edi. Chiptaxonadan chiqib o‘zini gavjumroq to‘daga urganda ikki kuragi o‘rtasiga to‘pponcha tiralib, «Qimirlama, qo‘lingni ko‘tar!» degan buyruq yangradi. U amrga itoat etdi: qo‘llarini ko‘tardi-yu, boshini burib orqasiga qaradi. Ikkinchi qavatda turib «Qassob»ning harakatlarini kuzatayotgan mayor Soliev shoshqaloq yigitning o‘zboshimchaligidan g‘azablandi. |
