Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
www.ziyouz.com kutubxonasi
248 bittasiga ayt, faqat bizga qarasin. Hadeb to‘yganlaringning atrofida girdikapalak bo‘lavermalaring», deb buyurdi. Bir kosadan manpar ichilgach, mehmon qaytmog‘i zarurligini aytib, duoga qo‘l ochdi. Muhiddin ota hovlining o‘zida xayrlashdi. Jalil uni to mashinasiga qadar kuzatib bordi. Mehmon mashinasiga o‘tirib, eshikni yopishga shoshilmadi: — Pochchamning bir topshiriqlarini bajara olmadim, agar malol olmasangiz... shu xizmatni o‘zingiz uddalab qo‘ya qolsangiz, — dedi. — Tortinmay aytovring, qanaqa xizmat? — Pochcham kuyovlarga atab to‘n tiktirgan edilar. O‘zing yelkalariga tashlab, xayrli xos duoyimni yetkaz, Olloh ularni yomon shamollardan asrasin, devdilar. Jalil topshiriqni bajarishga va’da bergach, mehmon iziga qaytdi. Jalil esa hovliga qaytib, Jamshidni chaqirdi-da: — Kuyov to‘ralar qani? — deb so‘radi. — Sochlarini taratgani sartaroshga chiqib ketishuvdi, — dedi Jamshid. — Hozir kelib qolishadi. — Sochni uyda tarasa bo‘lmas ekanmi? — deb to‘ng‘illadi Jalil. — Tarashda ham tarash bor-da, yuvadi, qurutadi... — Burunlaring oqsa ham birovga arttirlaring. Haligi mehmon to‘n olib kelgan ekan, qaerga qo‘yding? Jamshid «tovonxonaga beruvdim», degach, Jalil o‘sha tomon yurdi. Burchakka tashlab qo‘yilgan tugunni olib xotinlarga «senlar ham nazarga ilmadilaringmi? Senlarga faqat tillayu javohir bo‘lsa, a?» deb ikki-uch og‘iz shirin so‘z aytib chiqib, Muhiddin otaning yoniga o‘tirdi. Darvozaxonada kuyov bolalar ko‘ringach, o‘rnidan turib ularni chaqirdi-da, tugunni yechib to‘nlardan birini oldi. — Qani, qiblaga qarab turib kiy-chi, — dedi avval Abdusamadni chorlab. Keyin Abdulhamidni chaqirib oqargan yuziga qaradi-da, peshonasiga kaftini qo‘yib, boshini chayqadi: — Isitmang bor-ku, bolam, yana kostumda yurishingni qara. — Abdulhamid to‘nga yelkasini tutgan edi, Jalil amakisidan dakki eshitdi: — Betahorat odam to‘nni yelkaga tashlab yuradi. Kiyib ol. Yechma. Bu tabarruk to‘n. Senlarni yomon shamollardan asrasin, deb tabib bobolaring berib yuboribdi. Senlar ham tabarruk insonning yoshlariga yetlaring, iymonli, e’tiqodli bo‘llaring. Duodan so‘ng uyga kirib ketayotgan Abdusamad to‘nini yechgan edi, Jalildan baloga qoldi. Jalil turgan yerida hammaga eshitilarli qilib baqirdi: — Tabarruk degan narsaga fahm-farosatlaring yetadimi? Senlarning beo‘xshov zar choponlaringdan bu to‘n ming marta afzal. Asadbek oshnasining tanobini sal tortib qo‘yish maqsadida unga yaqinlashib «qo‘y endi, yoshlarning didi boshqa» dedi-yu, u ham baloga qoldi: — Bollaringni o‘zingga o‘xshatma. Sen tilla bahosidan qimmat to‘yonalarga mahliyo bo‘lyapsanmi? Xolis niyatda berilyaptimi bu to‘yonalar, buni hech o‘ylaysanmi? Minnatli narsadan qo‘rqmaysanmi? Asadbek «bo‘ldi, bo‘ldi, seniki ma’qul», deb nari ketishdan o‘zga chorasi qolmadi. Manzura xavotirlanavergach, vrach chaqirtirildi. Manzura kechasi o‘g‘lining isitma otashida alahsiraganidan bexabar edi. Shunday bo‘lsa-da, kelinining ko‘zlaridagi iztirobni ko‘rib, ahvol yaxshi tomonga o‘zgarmayotganidan siqildi. Vrach Abdulhamidni ko‘rayotganida Asadbek ayollarni chiqarib yubordi. — Qimirlamay yotishlari kerak, — Vrach shu xulosani aytdi-yu, «Bu mumkinmi?» deganday Asadbekka qarab qoldi. — Buning iloji yo‘q, — dedi Asadbek. |
Ma'lumotlar bazasi mualliflik huquqi bilan himoyalangan ©fayllar.org 2024
ma'muriyatiga murojaat qiling
ma'muriyatiga murojaat qiling