Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
48
Manzuraniki! 
...Gunohlarni siz qildingiz-u... 
Biron marta bo‘lsin eriga tik qaramagan Manzura bu safar baqirdi. Umr bo‘yi to‘planib, 
kuch yiqqan dardi shu onda go‘yo portladi. Portladi-yu, Asadbekning ruhini tilka-tilka 
qilib yubordi. Agar Manzura unga ro‘para bo‘lib shunday desa Asadbek ilgarigidek «o‘chir 
ovozingni» deb qayirib tashlashga kuch topolmasdi. 
«...Yuklaridan qora dori chiqqanmish...» 
Asadbek buni tasodif yoki tushunmovchilik oqibati deb qabul qilmadi. Ilonning dumini 
bosib olib qo‘rquvda yashayotgan odam kabi Asadbek keyingi oylar ichi Xongireyning 
zahar solish onlarini xavotir bilan kutib yashardi. 
Manzuraning qaytish haqidagi qarori Asadbekning rejalarini buzib tashladi. Tabib 
muolajasidan so‘ng Zaynabning o‘ziga kelgani, Elchinning holatidagi xavotirli onlar ortda 
qolganidan xabar topgan Asadbekda qizini Olmoniyaga jo‘natish fikri qat’iylashdi. U 
qarorini Chuvrindi orqali bildirganda Zaynab «erimni bu ahvolda tashlab ketolmayman» 
debdi. Asadbek bu gapdan g‘ashlanib Chuvrindiga: 
— Erini bo‘ri yermidi, hujjatlarini tayyorla, boradi, — dedi. 
O‘sha xunuk voqeadan so‘ng Asadbek gapi bo‘lsa Chuvrindi orqali yetkazardi. 
Zaynabning javobini ham Chuvrindi bildirib, orada xolis vositachi vazifasini bajarib 
qolgan edi. Eri yaralangunga qadar Zaynab otasiga ko‘rinmaslikka harakat qildi. Elchin 
kasalxonaga tushgach, asosan ota uyida yashay boshladi. Shunda ham ota-bolaning 
o‘zaro muomalasi salom-alikdan nariga o‘tmayotgan edi. 
Asadbek kuyovini Abdurahmon tabibga ko‘rsatishni ham o‘yladi. Fikrini aytganda 
Chuvrindi ma’qullab: 
— Tabib ko‘rib qo‘yganidan keyin Elchinni ham birga yuborsakchi? U yoqda zo‘r do‘xtirlar 
bor, — dedi. 
— Yo‘q, — dedi Asadbek bosh chayqab. — Do‘xtiri zo‘r bo‘lsa zo‘rdir, lekin yangi 
qudalarga «kuyovimni tuzatib beringlar» deb yuboramanmi? Qo‘y, Abdurahmon tabib 
har qanaqa kasalni tuzatib yuboradi. 
Chuvrindi Zaynabning hujjatlarini tayyorlab qo‘ygan edi. Agar o‘lim g‘olib kelmaganida 
ertalab borib idoradan hujjatlarni olib chiqqan bo‘lardi. Uning o‘limidan so‘ng ham 
Asadbek Zaynabni jo‘natish fikridan qaytmadi. Manzuraning nogahoniy qaroridan 
shuning uchun ham achchiqlandi. 
— Zaynabni jo‘natayotgan edim-ku? — dedi bo‘g‘i-lib. 
— Voy adasi, qudalaringizga aytib qo‘ydim. Zaynab keyinroq kelib ketar. 
— Hey!.. — Asadbek «onangni...» deb bir «shirin» gapini aytmoqchi bo‘ldi-yu, o‘zini 
tiydi. — U yer amma-xolangning mahallasimi, Zaynabing bugun bo‘lmasa ertaga lip etib 
borib kelaveradigan... 
— «Bo‘pti, bilganingni qil». — Asadbekning shunday deb chekinishdan o‘zga chorasi yo‘q 
edi. 
Bilganini qildi xotini. 
Oqibat bu... 
Shuning uchun donolar «xotinning gapiga quloq solu teskarisini qil», deb aytishgandir... 
Asadbek avvaliga Manzurani aybladi. Keyinroq, hovuri bosilgach, o‘zining kaltabinligini 
tan olib, barcha aybni o‘z yelkasiga oldi. «Manzura bechora tag‘in ham chidab turdi u 
yerda. Bugun bo‘lmasa ertaga baribir qaytishi kerak edi. O‘lganimdan keyin shunaqa 
qop-qonga tushsa kim qutqaradi?..» 
«O‘lganimdan keyin...» 
O‘lganidan keyin ham Xongirey ularni tinch qo‘ymaydimi? Xongireyga nima kerak? 
Asadbekning o‘limi emasmi? Asadbek urug‘i bilan qirilib ketish darajasida gunoh 

---

Shaytanat (4-kitob). Tohir Malik