Microsoft Word shaytanat4 ziyouz com doc
Download 5.08 Kb. Pdf ko'rish
|
Shaytanat 4- kitob (2)
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
193 «hamma gaplarni aytib bo‘lganman, yana keldingizmi?» deganday Zohidga bir oz qarab turdi. So‘ng uning qarshisiga o‘tirib, iboli ayollarga xos bo‘lmagan tarzda oyoqlarini chalishtirib oldi. Avvalgi uchrashuvdagi suhbat asabiy ravishda tugagan edi. Bu safar samimiyroq tarzda gaplashishni istagan Zohid: — Kelaverib joningizga tegdimmi? — deb kulimsirashga harakat qildi. — Kelib turganinglar yaxshi menga, — dedi Zaripova. — Kelsalaring qamoqda chirimasligimga ishonaman. — Gapingizga uncha tushunmadim? — Kelaversalaring bittalaring bo‘lmasa, ikkinchilaring begunohligimga ishonarsizlar? Oddiy narsani tushunishni nega istamaysizlar? — Tushunishni istaganimiz uchun kelamiz. — Bo‘lmagan gap! — Zaripova shunday deb qo‘l siltadi. — Har safar yangi sirtmoq yasaysizlar. Kelaverib, kelaverib sirtmoqni tortaverasizlar. Oxiri bo‘g‘ilib o‘lay deganimda «Mavlon akani men o‘ldirganman», deb tan olishimni xohlaysizlar. Lekin shunaqa deganim bilan darrov ishona qolmaysizlar. «O‘ldirishga bir o‘zingning kuching yetmaydi, o‘ynashing yordam bergan, o‘sha o‘ynashingni ayt!» deb yangi sirtmoqlar yasaysizlar. Mayli, siquvga olaveringlar, bir boshga — bir o‘lim. Hammasiga chidayman. Men siz kutayotgan iqrorni aytmayman, — Zaripova xo‘rsinib, oldi-da, qalin panjarali darchaga qaradi: — Oldin so‘roq qilgan odam qo‘rsroq edi. Siz ishni madaniychasiga yuritar ekansiz. Ikkovlaring ikki olamga o‘xshaysizlar. Lekin maqsadlaring bir. Nahotki shuncha oydan beri shubhalanadigan boshqa odam topilmagan bo‘lsa? — Zaripova, tushunadigan ayolga o‘xshaysiz. Biz shuncha oydan beri nima ish bilan shug‘ullanayotganimiz bo‘yicha sizga hisob berishga majburmasdirmiz? — Albatta majbur emassiz. Jahlingiz chiqmasa sizdan bir narsani so‘rasam. — So‘rang. — Siz... mantiq degan fan borligini hech eshitganmisiz? Men atay «o‘qiganmisiz?» deb so‘ramayapman. Mantiq ilmini o‘qigan odam bunaqa bo‘lmaydi. — Qiziq... — Zohid beixtiyor ravishda stolni chertib-chertib qo‘ydi: — Mantiqdan bexabarligimni isbot qilib bera olasizmi? — Albatta. Lekin siz so‘roq qilgani kelgan odamsiz, falsafadan masala so‘qishga toqatingiz yetmas? — Yetadi, tashvishlanmang, gapiravering. — Yaxshi, unda eshiting: dunyodagi barcha narsalar, hodisalar «mantiq» degan ko‘rinmas zanjir bilan bog‘langan, degan fikrga qo‘shilarsiz? — Zaripovaning savoliga javoban Zohid bosh irg‘ab qo‘ydi. — Lekin hamisha ham shunday bo‘lavermaydi. Faqat bizga hamma harakatda mantiq borday ko‘rinaveradi. Biz mantiq bilan mantiqsizlikning aniq chegarasini ajratib ololmaymiz, bunga nima deysiz? — Zohid «qani, davom etavering-chi», deganday yelka qisib qo‘ydi. — Mana, masalan, siz bilan mening bu holda o‘tirishimizda mantiq bormi? — Yo‘q deb o‘ylaysizmi? — Albatta yo‘q. Siz «haqiqatni oydinlashtirish uchun mantiqiy majburiyat bor», dersiz? Men esam aynan shuni eng katta «mantiqsizlik» deyman. Agar begunoh bir ayolni ikki yuz o‘ttiz kun qamoqda ushlab turishni «mantiqiy majburiyat», hisoblasangiz, xafa bo‘lmangu, hech narsa bilmas ekansiz. — Siz o‘zingizni begunoh hisoblayapsiz. Bu yerda o‘tirganlarning deyarli barchasi shu fikrda. — Bu masalada siz bilan bahslashmayman. O‘zimga tegishli gapni aytay: jinoyat o‘z- o‘zidan sodir bo‘lmaydi, a? Kutilmaganda, to‘satdan yuz berdi, deb hisoblangan fojia ham aslida ancha ilgari boshlangan bo‘ladi. Misolga Mavlon akaning taqdirlarini olaylik: |
